RUSSELL ALLEN, The Odyssey

Na zijn succesvolle bijdrage aan Space Metal en de Space Crusaders Tour van Star One was Russell Allen in Duitsland om de nieuwe Symphony X creatie The Odyssey aan de pers te presenteren. Vanuit Kleef belde deze buitengewoon vriendelijke en praatgrage zanger me op om uit te leggen waarom The Odyssey zijn titel niet alleen kreeg vanwege de muzikale vertellingen over de Griekse held Odysseus.

Russell, allereerst mijn complimenten voor je prestaties bij de Star One shows. Het blijkt dat je je dus ook hierbij volledig inleeft en geeft. Heb je het naar je zin gehad?

"Ja. Van de eerste opname af ging alles uitermate plezierig. Ik kreeg van Arjen Lucassen de vrijheid om invulling te geven aan zijn muziek, zoals ik dat voel en dat is een luxe die ik bij mijn eigen band niet heb. Werken met toppers als Michael Romeo betekent nu eenmaal dat je concessies moet doen om ook de instrumentale kant tot zijn recht te laten komen. Arjens muziek is grotendeels geschreven op zangers; daar ligt het duidelijk anders. Verder had ik nooit gedacht dat ik zoveel lol zou hebben! Ik werd als familie onthaald in het Electric Castle, heb echt nieuwe vrienden gemaakt en was bijvoorbeeld ondersteboven van de stem van Floor Jansen. Ik ben afgelopen weekend zelfs naar Progpower geweest om haar met After Forever te zien, want ik moest en zou weten hoe ze met haar eigen band klonk en ik was diep onder de indruk!"

Je hebt je ontwikkeld tot een frontman met uitstraling, met een stem die barst van emotie en die bijzonder krachtig overkomt. Welke geschiedenis gaat achter die zangstem schuil en bespeel je zelf nog instrumenten?

"Al tijdens de schoolperiode zong ik in een koor. Al snel begon ik ook met Jazz, populaire muziek, schoolbandjes en zo. Na de middelbare school wilde ik verder studeren in de muziek, maar na een jaar besloot ik toch de rockmuziek in te gaan. Toch heb ik in dat jaar veel geleerd, onder meer de kennismaking met folk(rock), Crosby, Stills & Nash en bijvoorbeeld Manhattan Transfer. Ook die typische ‘barbershop’ muziek is me toen bijgebracht, waardoor ik veel over harmonieleer heb opgestoken. Zoals Freddie Mercury dat met Queen deed bijvoorbeeld, was een uitvloeisel van diezelfde barbershopmuziek. Begin 1990 zat ik in een vrij serieuze band die onder meer Dio-covers speelde, maar ook muziek van Alice In Chains en Pearl Jam. Door desinteresse van enkele bandleden zag ik de toekomst van dat project niet zitten, toevallig kruiste ik het pad van Symphony X, anders was ik in die band gebleven! Achteraf heb ik natuurlijk geen spijt. Ik heb erg veel bijgeleerd en ben in het algemeen erg tevreden met de band. Zoals ieder ander wilde ik op school spelen als Eddie Van Halen, dus met hulp van mijn vader heb ik tot bloedens toe geoefend om enigszins gitaar te kunnen spelen. Verder heb ik een jaar of zes pianoles gehad."

Op jullie Amerikaanse site staat uwe edele vermeld als Sir Russell Allen, waar komt die titel vandaan?

"Dat is een uit de hand gelopen grap, maar het komt doordat ik vele jaren als ridder heb gefungeerd bij Medieval Times, entertainment voor publiek tijdens ‘live action dinners’ in een speciaal daarvoor gebouwd kasteel in New Jersey. Daar heb ik dertien jaar lang als ridder het publiek vermaakt met zwaardgevechten en allerlei dressuur-hoogstandjes te paard. Ik heb daarvoor veel training gehad en heb nog steeds goed contact met jongens die later professioneel stuntman geworden zijn zoals Tom Dupont (A Knight’s Tale). Ondanks die gedegen training ben ik toch een aantal keren geblesseerd geraakt, maar gelukkig nooit ernstig. Mede door zo’n geintje konden we in juni niet naar Balingen (BYH). Ik ben er nu mee gestopt, ook omdat de komende periode voor Symphony X erg belangrijk zal zijn."

Waar hebben jullie The Odyssey opgenomen en lang hebben jullie aan dit album gewerkt?

"Oeps! Teer puntje. Zie je, dit album héét niet alleen The Odyssey maar was het ook voor ons. Hemeltje lief wat een tijd heeft het ons gekost! De composities waren betrekkelijk snel rond want Michael Romeo had eigenlijk voor alle songs de ruwe ideeën klaar liggen en de band had in vrij korte tijd de nodige aanvullingen gereed voor opname. Ook ik was goed bezig. Ik heb voor dit album meer teksten geschreven dan voor alle voorgaande albums, maar om ze in te zingen moest ik uitwijken naar de keuken bij een vriend omdat ik in mijn appartement niet ’s nachts uit volle borst kon gaan zingen zonder moeilijkheden met de buren te krijgen. Toen bleek dat de door ons gewenste overstap van analoog naar digitaal opnemen toch veel problematischer was dan verwacht. We hadden weliswaar een studio ter beschikking bij Romeo thuis, maar we bleken tegen wezenloos veel softwarematige onvolkomenheden aan te lopen. We moesten aanpassen, dingen keer op keer over doen, andere software gebruiken, extra computers kopen, enzovoort. Afijn, uiteindelijk is het ons gelukt. Hopelijk hebben we voor het opnemen van ons volgende album minder tijd nodig!"

Behalve een aantal typische Symphony X stukken staan er enkele behoorlijk harde en rauwe tracks op in tegenstelling tot het soms wel supersymfonische titelstuk. Je lijkt je stem aardig te moeten forceren en ik vind hem ook minder warm en vol klinken als op Space Metal (Star One). Denk je dat je live hiermee geen problemen krijgt? Wat is de zin van het dubbel inzingen van een zanglijn en wie heeft de orkestraties voor The Odyssey gemaakt?

"Naast ons doel om uiteindelijk een echt symfonisch orkestraal meesterwerk te componeren wilden we toch wat rauwere songs op het album waarbij ik weer probeer mijn grenzen te verleggen. Zoals ik al zei, moet ik mijn zang afstemmen op de fenomenale instrumentalisten in onze band, maar ik ben met je eens dat mijn stem bij Star One erg goed overkomt. Live verwacht ik niet direct problemen omdat we zowel in Noord-Amerika als in Europa als support-act fungeren van respectievelijk Blind Guardian en Stratovarius, dus ik hoef me hooguit een uur te geven. Alhoewel het voor mij soms erg moeilijk is om een bepaalde uithaal of stuk emotie in een zanglijn twee keer te moeten doen, is het grote nut dat het gewoon vetter klinkt en het je ook direct de mogelijkheid geeft om delen als tweede stem te zingen. De orkestraties? Die komen met eindeloos geduld uit Michael Romeo’s computer, want voordat je elk instrument zo kunt laten klinken als je wilt."

Wat zijn de plannen van Symphony X en Russell Allen voor de komende jaren?

"Ik werk momenteel al een tijdje aan een soloalbum waarop Arjen Lucassen zijn medewerking al heeft toegezegd. Het zal wat rustiger klinken met meer folkrock dan wat ik nu doe. Voorlopig komt de band op de eerste plaats. Misschien kan ik tijdens de tour nog wat schrijven en dan op z’n vroegst in de zomer van 2003 er een verdere invulling aan geven. Met Symphony X gaan we binnenkort op tournee en hopen daarmee onze populariteit, en dus ons budget, zover te kunnen uitbreiden dat we de mogelijkheid krijgen onze opnames te doen met een 5.1. De bedoeling is, om een echt symfonisch stuk te maken dat we live met orkest kunnen gaan uitvoeren en daar dan weer een dvd van opnemen."

Dit laatste zal de liefhebbers van symfo pur sang zeker aanspreken! Heel veel succes met deze ambitieuze plannen en velen van ons hopen jullie in Tilburg weer te zien!

"Dank voor jullie ondersteuning en doe de lezers van jouw website de groeten."

Discografie:

Symphony X (1994)
The Damnation Game (1995)
The Devie Wings Of Tragedy (1997)
Twilight In Olympus (1998)
Prelude To The Millennium (compilatie, 1999)
V: The New Mythology Suite (2000)
LIve On The Edge Forever (2001)
The Odyssey (2002)