ROB REED & CHRISTINA BOOTH, Home

Na Cyan en Fyreworks begon Rob Reed in 2001 het project Magenta met als frontvrouw zangeres Christina Booth. Leadgitarist Chris Fry is intussen vanaf het begin van de partij en recentelijk werd diens broer toegevoegd als bassist. Ook gitarist Martin Rosser en drummer Allan Mason-Jones zijn inmiddels al drie jaar aan boord. Na een dubbel livealbum en de dvd The Gathering staat de band met enige vertraging aan de vooravond van het uitbrengen van hun derde studioalbum Home. Cultuurpodium Boerderij is op 20 mei 2006 het decor van de releaseparty van dit album op het vasteland. iO Pages zal er ongetwijfeld trots op zijn dat een groot deel van het Progdecennioconcert zal bestaan uit nummers van dit schitterende nieuwe werk. Zowel het brein achter Magenta als de stem van de band waren op tweede paasdag beschikbaar voor een gesprek.

Wie is Rob Reed eigenlijk en hoe ben je in de muziek verzeild geraakt?

Rob: "Wales is mijn thuisgebied, maar ik spreek helaas geen Gaelic als je dat mocht denken! Ik woon in een rustiek dorpje met heel veel groen en natuurlijk veel schapen. Al vroeg wilde ik niets anders dan met muziek bezig zijn en dat heb ik nu al een aantal jaren voor elkaar. Ik begon met pianospelen op mijn zevende en raakte volledig in de ban van Tubular Bells van Mike Oldfield. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik ook zoiets wilde doen. Hoewel toetseninstrumenten mijn voornaamste instrumenten zijn, speel ik ook gitaar, bas en ik kan ook overweg met diverse soorten fluit. Tijdens school moest ik noodgedwongen klarinet spelen. Ik heb nu een dochtertje van twee, dus ik moet het gebrek aan aandacht voor haar nodig gaan inhalen. De afgelopen maanden heb ik namelijk meer in de studio geleefd dan thuis."

En Christina?

Christina: "Wales is ook mijn thuisbasis. Ik ben geboren en getogen in Cardiff uit een Ierse vader en een Spaanse moeder. Ondanks het feit dat mijn man Michael en ik reizen heerlijk vinden, kom ik ondanks het vaak deprimerend slechte weer in Wales, toch weer heel graag naar huis. Ik had ook graag mijn brood willen verdienen in de muziek, maar tot op heden was me dat nog niet gegund. Ik werk nu al 21 jaar in het universitaire ziekenhuis hier, net als mijn man overigens op de afdeling radiologie, en wel in een ondersteunende functie. Ik schrijf zelf nu zo’n twintig jaar muziek, meestal een zanglijn via een van de afdeling geleende dictafoon, maar soms ook met behulp van de gitaar of keyboard die ik thuis heb staan."

Waarom eigenlijk een bandnaam die voor een kleur staat? Zit daar een bepaalde gedachte achter of gewoon een mooie naam? Waarom is het fraai gestileerde logo verlaten voor het wat strakkere op de dvd The Gathering?

Rob: "Het is zo verschrikkelijk moeilijk om met een pakkende bandnaam te komen en mede omdat mijn vorige project Cyan ook de naam van een kleur had, leek het mij aardig om ook dit project naar een kleur te vernoemen, dus uiteindelijk viel de keuze op Magenta. Het andere logo, dat in Amerika werd ontworpen, heeft een tweeledige betekenis: de eerste is de wens naar een modernere uitstraling, de tweede dat we geregeld commentaar kregen dat de stijl van het oude logo te veel op het Yes-logo van Roger Dean leek en ook gezien de ontwikkelingen in onze muziek wilden we daar vanaf."

In het interview op de dvd geeft je aan dat Oldfields Tubular Bells je heeft aangezet om multi-instrumentalist te worden. Toch is op Revolutions en Seven erg veel van met name Yes en Genesis terug te vinden. Luister je (nog) veel naar dit soort bands?

Rob: "Mike Oldfield is ongetwijfeld mijn grootste idool, maar inderdaad de bloeiperiode van Genesis en Yes heeft ook grote indruk op me gemaakt. Dat daar iets van in mijn muziek terug te vinden is, lijkt onontkoombaar. Vandaag de dag luister ik met genoegen naar artiesten als Bjork, Moby of terug in de tijd met Abba, ELO of een soundtrack van John Barry, maar eerlijk gezegd is het vaak zo, dat ik het juist heerlijk vind om niets te horen omdat ik al de hele dag met muziek bezig ben. Liever een filmpje of gewoon rust. Waar ik eigenlijk helemaal niet naar luister is die nieuwe lichting progbands, zoals The Flower Kings of Spock’s Beard."

Na drie jaar eindelijk een nieuw album. Er is tussentijds wel een livealbum en een dvd verschenen. Volgens de info op jullie oude site staan er de laatste jaren slechts een handvol optredens op, maar er komen wel fans uit alle windstreken: Europa, Canada, Nieuw Zeeland, Rusland en Peru.

Rob: :We proberen naarstig om vaker te gaan spelen en we hopen dat het Home, het album dat nu op stapel staat, dat voor ons mogelijk zal maken. Oorspronkelijk was Magenta puur een studioproject, maar na het succesvolle optreden op het Baja Progfestival is het uitgegroeid tot een echte band, waarvoor live optreden nu eenmaal een van de belangrijkste activiteiten is! Inmiddels zijn al een aantal optredens geboekt, onder meer in Noorwegen."

De dvd The Gathering, die overal uitstekende kritieken kreeg, is opgenomen in een ambiance met een zittend publiek. Datzelfde meende ik ook op Rosfest te zien. Vinden jullie dat Magenta’s muziek als luistermuziek het beste tot zijn recht komt?

Rob: "Op Rosfest hebben we wel degelijk geprobeerd - en uiteindelijk met succes - om mensen uit hun stoelen te krijgen, maar vaak is dat niet eenvoudig. Wel is het zo dat de gemiddelde progliefhebber erg gedreven is en graag goed wil luisteren. Een aandachtig gehoor is ook best prima. Persoonlijk zie ik liever een staand publiek vlak voor het podium, waardoor en wat interactie mogelijk is. Behalve ik, heeft de rest van de band geen prog-achtergrond en zij zien ook veel liever een levendig publiek. Vooral Chris Fry vindt het heerlijk om de showman uit te hangen. Ook Christina doet daaraan dapper mee door het jele podium te benutten."

Christina: "Absoluut, ik heb veel liever een staand publiek dat echt meedoet en ik reageer graag op opmerkingen uit het publiek. Dat is overigens op The Gathering niet te zien. Dat heeft men er waarschijnlijk wijselijk uitgeknipt!"

Christina, waarom doe je evenals Ian Gillan, Steve Wilson en Annie Haslam de shows blootsvoets? Was echtgenoot Michael betrokken bij The Gathering?

Christina: "Dat vind ik prettiger. Ik heb op hakken wel eens mijn voet verzwikt en ik voel me vrijer als ik stevig op de grond sta. Mijn man Michael was inderdaad floormanager. Hij vindt het heerlijk om te helpen en als hij vrijaf kan krijgen zal hij zeker bij de komende concerten aanwezig zijn!"

Rob, jouw rol in Magenta zal voor veel mensen niet zo duidelijk zichtbaar zijn als je jezelf achter al die keyboards verstopt. Heb je nooit overwogen om af en toe met zo’n draagbaar geval op de voorgrond te treden of een deel van de show als gitarist te doen?

Rob: "Oh nee, dat is niets voor mij, want ik heb het wel eens geprobeerd. Ik heb zelfs zo’n ding in bezit gehad, maar weet je, je kunt namelijk maar met één hand spelen en bij de Magenta-muziek heb ik echt vrijwel steeds minimaal twee handen nodig. Bovendien is Chris een professioneel muzikant die ook gitaarles geeft en klassiek gitaar speelt. Datzelfde geldt ook voor Martin Rosser. Zij spelen beter dan ik, dus ik kan me beter beperken tot de toetsen, maar zeg nooit nooit..."

Jouw leven Rob, is muziek en je studio. Hoewel je de grote man achter Magenta bent, kan ik me niet voorstellen dat je van de albums en een handvol concerten kunt bestaan. Wat soe je naast Magenta nog meer?

Rob: "Wat ik veel doe is muziek componeren voor tv-documentaires en animaties en film en dat gaat vrij aardig. Daarnaast produceer ik geregeld andere bands en ik ben ook druk bezig geweest met een project met de hier vrij bekende zanger Steve Balsamo. Een beetje Moby-Peter Gabriel-achtig. Christina werkt daaraan ook mee."

Op de The Gathering speelt bassist Matthew Cohen voor het laatst mee. Heeft zijn opvolger Daniel Fry nog een bijdrage geleverd aan het nieuwe album Home? Tijdens de opnames speel je de baspartijen vaak zelf; maakt de komst van Daniel voor de muziek veel verschil?

Rob: "Dan speelt mee op de single Night & Day, maar was te kort in de band om al mee te doen met de opnames voor Home. We zijn wel erg blij met hem want hij is gretig en jong, houdt ook van een beweeglijke podiumpresentatie en geeft een onmiskenbare hoeveelheid nieuwe energie aan de band voor liveshows. Met hem hebben we een heel hecht groepje mensen bijeen, die elkaar heel goed aanvoelen. De Magenta-puzzle lijkt nu compleet! Het feit dat Daniel Fry van huis uit gitarist is, maakt dat zijn benadering van het bassen heel melodieus is - als het ware als Chris Squire - en dat type basspel is voor Magenta zeer belangrijk. Ook hij is niet bekend met de prog uit de jaren zeventig en tachtig dus hij heeft zijn eigen inbreng voor het geluid en misschien werkt dat in de toekomst beter dan dat ikzelf de baspartijen speel. Net als Chris is hij een showman en samen op het podium zijn die twee een nachtmerrie, maar het is heerlijk om ze te zien spelen!"

Op de dvd is te horen dat jouw composities een groei- en rijpingsproces doormaken. Vanuit enkele akkoorden op gitaar of piano voeg je zelf een zanglijn toe zonder gerichte tekst. Vervolgens gaat broer Steve met de muziek aan de slag voor de teksten en dan wordt er een nieuwe demo gemaakt met een complete zanglijn. Pas dan  gaan Christina en de andere leden ermee aan de slag. Welke rol spelen Christina en de andere leden bij het eindproduct?

Rob: "De eerste demo’s voor Home dateren al van twee jaar terug, maar de songs veranderen continu zeker als Christina haar bijdrage heeft geleverd is een nummer vaak aardig omgegooid, maar ook de gitaristen maken dat de arrangementen soms danig veranderen. Ook de diverse gastmuzikanten zorgen vaak voor onverwachte aanpassingen en zelfs nu nog, terwijl ik aan het masteren ben, zit ik dingetjes te editen en te veranderen. Ik gebruik daarvoor een Apple Logic programma, maar op een goed moment moet je zeggen: en nu is het genoeg dit is het, want je kunt wel doorgaan tot je er gek van wordt! Ik vind overigens dat Christina op Home een verbluffende prestatie heeft neergezet. Zo goed heeft ze bij mijn weten nog niet gezongen!"

Van wat ik gehoord heb, klopt dat inderdaad. Christina gaat ook af en toe aardig de hoogte in!

Christina: "Klopt. Op de een of andere manier was ik ten tijde van Seven het zelfvertrouwen kwijt. Ik begon te hoesten en vroeg me af of ik technisch wel goed bezig was. De tip om een aantal zanglessen te nemen bleek een gouden. Mijn zelfvertrouwen is helemaal terug, mijn klachten zijn verdwenen en ook de aanschaf van in-ears lijkt een zeer nuttige investering. Niet alleen hoef ik voor mijn gevoel niet zo te concurreren met de band, ook ik kan ik mezelf beter horen en ik bescherm tevens mijn gehoor tegen die lawaaischoppers achter mij!"

Vindt Tina het niet jammer dat ze zelf geen teksten schrijft, want dat deed ze wel op nummers van de single Broken?

Rob: "Ik vind het heerlijk om met mijn broer te werken. We voelen elkaar uitstekend aan, omdat hij een vergelijkbare muzikale achtergrond heeft als ik, dus van een verhaal komt voor mij vaak de inspiratie voor nieuwe muziek en vice versa. Voor het volgende album wordt het mogelijk anders. Voor een conceptalbum wil je graag een doorlopend verhaal. In dit geval over een meisje dat met zichzelf in de knoop zit en denkt in Amerika het antwoord te vinden. Dat valt tegen maar ze herpakt zich en komt haar problemen te boven en keert uiteindelijk weer huiswaarts."

Christina: "In het verleden heb ik met Trippa wat teksten geschreven en ik ben met Rob samen nummers aan het schrijven voor een soloalbum. Eigenlijk is dat voor mij meer dan genoeg, naast ook het schrijven voor anderen. Ik vind het totaal geen probleem om teksten van Steve te zingen, want ik kan ze in het algemeen goed aanvoelen, al betekent het wel heel veel leerwerk. Interessant is wel te weten wat er zou gebeuren als ik de teksten zou schrijven en de andere bandleden zich inhoudelijk met de muziek zouden gaan bezighouden. Ik sluit niet uit dat we in de toekomst meer die kant op gaan. Iets dergelijks gebeurt overigens ook al met de singles. Het is namelijk niet zo dat er sprake is van ego’s in de band; dat is wat ik zo heerlijk vind aan Magenta."

Home zou oorspronkelijk een dubbelalbum worden. Uiteindelijk is besloten om er toch een lang album van te maken. Het feit dat dubbelalbums een lange zit kunnen zijn, speelde wellicht een rol. Hoe ben je tot die beslissing gekomen?

Rob: "Die beslissing heb ik uiteindelijk genomen toen ik voor kerst bezig was alle muziek achter elkaar af te luisteren. Dat waren ruim honderd minuten en toen ik dacht: tjonge, jonge wat een zware kost en zo lang! Ook de recensies met betrekking tot Revolutions hebben me aan het denken gezet, want niemand noemde een nummer bij naam en van Seven wel! Omdat het verhaal natuurlijk moest blijven kloppen, heb ik uiteindelijk in nauw overleg met Steve besloten om de lange nummers eruit te laten, waardoor het nu een album van zo’n 65 minuten is geworden. De eerste die dit hoort, ben jij trouwens maar er zal een speciale versie worden uitgebracht met een tweede cd waarop het weggelaten stuk wel staat, want het zou eeuwig zonde zijn om er niets mee te doen. Het zijn vier geweldige nummers."

Welke zijn de tracks die zijn terug te vinden op de ep Night & Day en waarom staat Night & Day niet op Home?

Rob: "Behalve een instrumentale track waarop ik alle instrumenten bespeel en dat is geïnspireerd op het schilderij Night & Day van Annie Haslam, betreft het drie versies van Night & Day: Een met Annie Haslam, een versie met alleen Annie en een piano en een versie met een duet van Annie en Christina. Hoewel ik het een prachtige song vind, is deze speciaal voor haar geschreven, niet voor Magenta en om die reden hoort het mijns inziens niet thuis op Home vanwege de duidelijk andere stijl. Deze single zal waarschijnlijk eind juni worden uitgebracht."

Christina: "Het nummer is geschreven in de VS in Wyoming, geïnspireerd door het zien van de berg die men The Sleeping Indian noemt."

Als gast op dit nieuwe album is onder anderen Troy Donockley van Iona te horen, terwijl Annie Haslam (Renaissance) het artwork voor de nieuwe ep verzorgde en daarop ook daadwerkelijk zong, en hoe!. Kun je iets vertellen over hoe deze bijdragen tot stand zijn gekomen?

Rob: "Troy Donockley is net als ik een multi-instrumentalist en gek van Mike Oldfield. We ontmoetten elkaar op een Classic Rock Concert en raakten bevriend. Bovendien is hij een fan van onze muziek. Ik ben al jaren een geweldige fan van Renaissance en toen we Annie Haslam op Rosfest ontmoetten ging de rest als vanzelf. Als hommage aan Pink Floyd heb ik ook een gastmuzikant die tenorsax speelt. Dat zal voor veel mensen wel een schok zijn!"

Christina: "Ik kreeg van verschillende kanten te horen dat mijn manier van zingen deed denken aan Annie Haslam, maar ik kende Renaissance absoluut niet. Via het internet ben ik bij Annie terechtgekomen. Ik begon met haar te e-mailen, kocht een van haar schilderijtjes en ik liet haar onze muziek horen. Daarna hebben we elkaar persoonlijk ontmoet op Rosfest. Later hebben Michael en ik zelfs bij haar gelogeerd!"

Hoewel ik bij de intro’s van de nummers die ik ter beschikking heb gekregen wel wat Rush en Steve Hackett terug kan horen, is tot mijn grote genoegen de rest veel origineler en dus meer Magenta’s eigen geluid: prog van de bovenste plank.

Rob: "Dank je! Ik denk dat dit album weer een grote stap voorwaarts is. De moeilijkheid is, dat als je een twaalfsnarige gitaar en baspedalen combineert dan gaat het al  heel gauw op Genesis lijken en omdat ik die muziek gigantisch mooi vind, is er altijd wel iets van terug te vinden."

In eigen land krijgen jullie veelal lovende kritieken net als in ons land. Hoe staat het in andere landen?

Christina: "Zeker nu we een website hebben onder ‘my space’ krijgen we talloze reacties uit alle landen van de wereld en prettig genoeg zijn die veelbelovend!"

Wat zijn de plannen voor de toekomst na Home?

Rob: "We hebben een aantal shows vastgelegd in de periode mei tot september. Er zullen waarschijnlijk nog wel data aan worden toegevoegd. We zullen een aantal akoestische shows doen met alleen Chris, Christina en ik. Verder werken we toe naar een groots concert in februari - waarschijnlijk in Londen - met een groot orkest, waarbij we Home integraal zullen uitvoeren."

Discografie:

Revolutions (2cd) (2001)
Seven (2004)
Another Time..Another Place..I’m Alive (2005)
The Gathering (dvd) (2005)
Home (2006)