RICHARD ANDERSSON, Space Odyssey

Als Italië de bakermat is van de epic metal, dan is Zweden de hofleverancier van de melodieuze en de powermetal. Namen als Yngwie Malmsteen, Jens Johansson, Hammer Fall, Evergrey en Pain Of Salvation zullen velen bekend in de oren klinken. De nieuwe cd Space Odyssey van de neoklassieke toetsenvirtuoos Richard Andersson, die Majestic verruilde voor Time Requiem, is niet zomaar een tussendoortje. De nu 31-jarige en de twee meter lange, blonde Zweed legt telefonisch uit waarom niet.

Richard, kun je me vertellen hoe je uiteindelijk in de muziek verzeild bent geraakt bent en wat je muzikale opleiding is?

"Mijn vader was muziekleraar. Vaak zonder dat hij het merkte, sloop ik de kelder in als hij orgelles gaf en gaf ik mijn ogen goed de kost. Als hij klaar was, experimenteerde ik naar hartelust. Zo kon ik op m’n zevende al aardig wat klassieke stukken spelen alleen door te kijken. Mijn ouders hebben wel geprobeerd mij op pianoles te houden, maar al snel sloeg de verveling toe want ik vond improviseren veel leuker. Na de middelbare school heb ik een opleiding in computertechnologie gevolgd, webdesigns en zo. Al die tijd ben ik wel bezig gebleven met spelen, optreden en componeren."

Waarom heb je Majestic ‘bevroren’ en heb je Time Requiem opgericht? Is er nog ruimte voor een nevenproject als Space Odyssey?

"Met Majestic kon ik mijn brood niet verdienen dankzij de inhaligheid van onze toenmalige platenmaatschappij. Met de diverse gastrollen kon ik echter eind jaren negentig de overstap naar professioneel muzikant wel maken en heb ik stilletjes mijn eigen homestudio gerealiseerd. Met drie leden van Majestic, zanger Apollo, gitarist Magnus Nordh – die ik al ken vanaf m’n twaalfde - en drummer Peter Wildoer, heb ik bij de nieuwe maatschappij Regain Records in 2001 Time Requiem opgericht. Met bassist Dick Lövgren was de bezetting compleet. In 2002 hebben we ons eerste album uitgebracht en begin volgend jaar komt de opvolger uit. Omdat we niet veel optraden, had ik wat tijd over. Op een gegeven moment kwam ik een bekende tegen in een restaurant; dat was Magnus Nilsson. We praatten wat en uiteindelijk zijn we in mijn studio wat gaan jammen. Het klikte direct tussen ons en de muziek klonk zo geweldig goed dat we beiden vonden dat we samen iets moesten gaan doen. Hoewel de meeste ideeën van mij kwamen, heeft Magnus er vanaf het begin aan meegewerkt. Eigenlijk wilde ik D.C. Cooper (ex-Royal Hunt, Silent Force) als zanger hebben maar die was me te duur en dat gold ook voor drummer Anders Johansson (Hammer Fall). Via het project Zool waaraan ik heb meegedaan, kreeg ik de tip om zanger Patrik Johansson, die evenals Magnus nog niet eerder een cd had uitgebracht, te proberen. Voor dit wat toegankelijker werk dan Time Requiem, bleek hij een ideale stem te hebben. Hij heeft kans gezien het materiaal in luttele dagen in te zingen en dat is gegeven zijn ervaring een bijzondere prestatie. Via Jonas Reingold (Flower Kings, Karmakanic) kwam ik aan Zoltan Csörsz (The Flower Kings).

Hoe was het om met een bassist als Marcel Jacob (Talisman) te werken? Moet ik Space Odyssey als project zien of is het meer?

"Het aantrekken van Marcel Jacob was ook een gelukkige samenloop van omstandigheden. Via via kwam ik met hem in contact en hij bleek geïnteresseerd, dus ik stuurde hem een tape. Hij was erg gecharmeerd van de muziek en hij wilde meteen meedoen. Ook hij heeft zijn partijen in een paar dagen op de plaat gezet, fenomenaal! Na afloop van de opnames heb ik Magnus, Patrik, Zoltan en Marcel de vraag voorgelegd of ze bereid waren om op tournee te gaan als de belangstelling daar groot genoeg voor was. Alle vier waren ze meteen positief. Natuurlijk kan het zijn dat Marcel vanwege andere verplichtingen moet afhaken, in dat geval zal ik een stand-in moeten zoeken. Voorlopig is het nog niet zover, alhoewel ik al wel met plannen rondloop om een tweede Space Odyssey te gaan maken die iets meer gitaar-geörienteerd zal zijn en waarbij Magnus Nilsson ook als componist actief zal zijn. Daarop zou ik graag Tommy Aldridge (o.a. Ozzy Osbourne, Whitesnake) als drummer willen hebben... dus in elk geval is dit meer dan een eenmalig project!"

Waar haal je de inspiratie voor je muziek vandaan en hoe ga je te werk bij het schrijven van de composities? Qua speelstijl vind ik dat je nogal lijkt op Jens Johansson (Stratovarius).

"Zelf luister ik tegenwoordig vrijwel uitsluitend naar klassieke muziek van mensen als Bach, Mozart, Paganini en Vivaldi. Op een enkele uitzondering na, vind ik het rommel wat er vandaag de dag wordt uitgebracht. Natuurlijk ben ik in mijn jeugd beïnvloed door zeg maar tachtig procent Yngwie Malmsteen en inderdaad twintig procent Jens Johansson, een weergaloze toetsenist die fantastisch met een pitch-bender weet om te gaan. Daarnaast hebben Steve Vai, Joe Satriani, Allan Holdsworth en vanwege hun enorme gevoel ook Stevie Ray Vaughan en vooral Jimi Hendrix me de weg gewezen. Een dergelijk gevoel probeer ik dus ook in mijn muziek en mijn solo’s te leggen door de pitch-bender intensief te gebruiken. Behalve de klassieke meesters zijn mijn gezin en joggen in de vrije natuur een constante bron van inspiratie. Als ik ’s morgens vroeg opsta, zo rond zes uur, ontbijten we gezamenlijk. Daarna breng ik mijn dochter Elina van zeven en mijn zoon Elias van vijf naar school en vervolgens ga ik naar mijn studio, waar ik dan ongeveer acht uur werk aan nieuwe composities of arrangementen. Daarbij gebruik ik toetsen, bas en MIDI. Omdat ik ook kan drummen heb ik alle drumgeluiden in mijn keyboard opgeslagen onder bepaalde toetsen, dat maakt het voor mij nog eenvoudiger om zelfs een gecompliceerde en complete drumpartij op te slaan. Ik ga zelfs zover, dan mijn pre-productie eigenlijk zo goed als klaar is: met een dergelijke voorbereiding kunnen de opnames in de studio dan ook tot een aantal dagen worden beperkt."

Vinden je bandleden van Space Odyssey of Time Requiem het niet beklemmend om in een dergelijk keurslijf te moeten spelen? Geef je hen ruimte om eigen arrangementen te maken?

"Integendeel! Vrijwel altijd zijn de jongens er blij mee. Ze delen mijn visie op muziek en dan is het alleen maar gemakkelijk om alles op een presenteerblad aangeboden te krijgen. Dat neemt niet weg dat er soms wel eens een kleinigheid wordt veranderd. Ik zie muziek als een schilderij: kunst door één artiest. Een schilderij wordt ook niet door vijf man geschilderd, toch? Ook de platenmaatschappij krijgt een kant en klaar product aangeleverd. Alleen het afmixen en de laatste details doe ik niet zelf, maar laat ik over aan Jonas Reingold, die evenals Space Odyssey ook de komende cd van Time Requiem zal produceren."

Bij het indrukwekkende arsenaal aan keyboards dat op je website noemt, valt me op dat je niet echt merkgebonden lijkt te zijn.

"Inderdaad. Ik gebruik zowel in de studio als live liefst mijn favoriete Roland JD-800. Die heb ik al tien jaar en ik denk de volgende tien ook nog wel! Op dit instrument heb ik mijn eigen geluid ontwikkeld. Daarnaast gebruik ik ook Korg, Alesis, Yamaha, enzovoort. Als er maar een mooi geluid in zit, maakt het merk me niet uit. Helaas moeten wij onze instrumenten gewoon kopen en worden niet zoals een Yngwie Malmsteen gesponsord!"

Hoe staat het met liveshows? Ik heb de indruk dat we je niet vaak in onze buurt zien…

"Klopt! Behalve de verkoopcijfers bepaalt de platenmaatschappij wat de mogelijkheden zijn. Met Majestic hebben we maar een enkele tournee kunnen doen, samen met Pretty Maids en Symphony X. Met Time Requiem hebben we in februari twee concerten gegeven in Japan. De opnames die daarvan zijn gemaakt, eigenlijk helemaal niet met die opzet, blijken zo goed te zijn dat ze daar hebben besloten om in 2003 de live-cd Unleashed In Japan uit te brengen. Geen overdubs en een heel direct maar toch verrassend goed geluid. Als het enigszins mogelijk is zullen we met ofwel Space Odyssey of Time Requiem proberen als support-act mee te toeren met bands als Symphony X, Rhapsody of Stratovarius en niet alleen in Japan!"

Je hebt nu Space Odyssey uit, binnenkort volgen Unleashed In Japan en The Inner Circle Of Reality van Time Requiem voorjaar 2004. En daarna?

"Een nieuw album maken, kost me ongeveer een halfjaar. Zolang we geen uitgebreide tournees maken, is er per jaar dus wel wat tijd over voor andere zaken. Ik zal zeker proberen om de beide studioalbums te gaan promoten met liveshows. Gastrollen blijven met enige regelmaat opduiken en het werken aan de tweede Space Odyssey is het volgende grote project, maar Time Requiem blijft het belangrijkst. De nieuwe plaat wordt iets fantastisch, daar ben ik uitermate content mee. Ik geloof heilig dat we met dit album het niveau van Dream Theater benaderen!"

Discografie:

Majestic - Abstract Symphony (1999)
Majestic - Trinity Overture (2000)
Time Requiem - Time Requiem (2002)
Richard Andersson’s Space Odyssey Project - Space Odyssey (2003)