PHIL EHART, Works In Progress

Een band als Kansas behoeft geen nadere introductie. Het vlaggenschip van de symfonische rock uit Amerika drijft nog steeds, al blijft het vrij stil als het gaat om nieuw studiomateriaal. Wel werd recentelijk een verzamel cd/dvd uitgebracht uit de periode 1992–2002 met als titel Works In Progress. De band toert vrijwel onafgebroken in de Verenigde Staten zij het de ene maand intensiever dan de andere. Op basis van een afspraak gemaakt op het Arrow Rock Festival in 2005 was het dan op 15 mei 2006 eindelijk zover dat uw correspondent drummer en mede-oprichter van Kansas, Phil Ehart, aan de lijn kreeg.

Voordat we echt beginnen Phil, hoe ging de show in Tampa op 13 mei 2006?

"Prima, bedankt zeg. Ja het ging lekker, de band speelde goed, hartstikke fijn publiek dus echt een optreden uit het boekje."

Alvorens terug te blikken op jouw imposante staat van dienst bij Kansas, wilde ik graag het hoe en waarom horen van Works in Progress. Staan er nog niet eerder uitgebrachte opnamen op?

"Kijk, een van de aspecten die meestal in een platencontract staan is dat het de maatschappij vrij staat om bijvoorbeeld verzamelwerken uit te brengen, zelfs zonder daarover met de band contact op te nemen. In ons geval ging dat gelukkig anders. We zijn keurig tevoren geïnformeerd en we hebben ons zegje kunnen doen over de keuze van het materiaal, het artwork is mede door ons bepaald en samen met Jeff Glixman heb ik de mastering gedaan. Een stuk van Live At The Whisky dat voorheen alleen op video verkrijgbaar was, staat er nu geremasterd op dvd, dat is denk ik beslist een mooie toevoeging. Verder staan ook twee songs van Always Never The Same op de dvd als audio 5.1 en die klinken echt ongelooflijk goed! Daarbij is voor veel mensen 1992-2002 een wat minder bekende periode van Kansas en ik moet eerlijk bekennen dat we trots zijn op deze compilatie!"

Hebben jullie nooit opnames met beelden gemaakt van jullie shows met orkest en wordt Live At The Whisky integraal nog op dvd uitgebracht?

"Eigenlijk jammer misschien, maar nee, voor zover ik weet zijn er geen opnames gemaakt, vooral omdat orkesten hier zo duur zijn en ze willen niet alleen betaald worden, maar ook nog een percentage van de verkoop! Daarom hebben we destijds dat idee voornamelijk laten varen. Wat Live At The Whisky betreft: de band speelde prima maar het is geen geheim dat om de een of andere duistere reden Steve Walsh na vier nummers zijn stem volledig kwijt was. Het beste uit die show staat op Works In Progress en eerlijk gezegd, denk ik dus niet dat deze show ooit in zijn geheel op dvd zal uitkomen."

Misschien zijn orkesten uit Oost-Europa een mogelijkheid? Die zijn meestal niet extravagant duur en in het algemeen zeer gemotiveerd!

"Dank voor de tip! Dat zullen we zeker eens gaan uitzoeken komend jaar."

Op Device-Voice-Drum had ik eigenlijk Kerry Livgren wel op het podium verwacht, in elk geval als gast. Waarom hebben jullie hem niet gevraagd?

"Wel, het probleem is gewoon dat de we geen mensen wilden kwetsen. Natuurlijk is Kerry Livgren een belangrijke figuur voor Kansas geweest en is dat bij tijd en wijle nog! Wel doen we af en toe shows met hem als gast. Maar net als Dave Hope, John Elefante of Steve Morse zit hij nu eenmaal niet in de huidige band en op dat moment wilden we gewoon een dvd maken met de toenmalige line-up en daarbij vonden we zelfs een goed vriend als Kerry niet thuis horen."

Onlangs las ik tot mijn schrik dat Robby Steinhardt de band heeft verlaten, die toch inmiddels alweer zo’n zes jaar terug was bij de band. Hoewel David Ragsdale voor zowel de band als het publiek geen onbekende is, rijzen natuurlijk vragen als: wie gaat Robby’s zang voor zijn rekening nemen en wie zal de rol van frontman opeisen? Kun je iets zeggen over het waarom van deze beslissing? Op de site van Steve Walsh kun je tussen de regels door lezen dat het niet amicaal is verlopen.

"Hoewel dit soort opbreken van langdurige relaties vaak heel pijnlijk is, is het voor twee partijen uiteindelijk het beste om ieder hun eigen weg te gaan en we wensen Robby Steinhardt ook echt het allerbeste in het leven. Enerzijds voelde hij er voor om zich terug te trekken en anderzijds waren wij niet altijd gelukkig met zijn lange verhalen en zijn steeds vaker falende stem. We hadden graag gezien dat hij zich meer had geconcentreerd op zijn zang en vioolspel! De stem van Billy Greer heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot een die beter is dan die van Robby en hij doet nu de samenzang en geloof me: het klinkt beter dan voorheen! Bovendien hebben we met David Ragsdale ook tegelijkertijd een uitnemende tweede gitarist in de bezetting, want naast een geweldige violist kan hij ook op de gitaar aardig uit te voeten."

Behalve twee korte uitstapjes naar Europa treden jullie vrijwel onafgebroken jaar in jaar uit op in eigen land en dit zonder nieuw platenmateriaal sinds sinds jaar. Zijn jullie nog steeds zo in trek?

"We hebben niets te klagen over belangstelling en het verbaast me steeds weer dat we honderden telefoontjes met aanvragen krijgen die in februari en maart binnenkomen! Het houdt gewoon niet op en wat mij ook opvalt, is dat we nu met een tweede generatie publiek bezig zijn. Ik zie overal jongelui rondlopen met Kansas T-shirts, ja we mogen onszelf gelukkig prijzen dat we nog zo goed in de markt liggen! Waar die telefoongesprekken vooral over gaan is hoelang we spelen, meestal tussen de zestig en negentig minuten. Overigens, kort na het uitbrengen van Somewhere To Elsewhere, probeerden we wat nieuwe songs te spelen, maar al snel bleek - gezien de lauwe respons - dat al het publiek maar één ding wil: het oude werk horen! Eigenlijk best frustrerend maar in de USA is energie steken in het opnemen van een nieuw album bijna hetzelfde als tijdverspilling! Vorig jaar was een van de beste, zo niet de beste tournee in Europa en we willen zeker terugkomen om in de huidige bezettingte laten zien dat het nog beter kan. Recentelijk heb ik contact gehad met onze internationale zegsman en met hem de mogelijkheid besproken om in juni 2007 weer naar Europa te gaan."

Terwijl de echte fans in Europa reikhalzend uitkijken naar een opvolger van Somewhere To Elsewhere (2000), heeft Steve Walsh twee soloalbums uitgebracht: Glossolalia en Shadowman. Hetzelfde kun je zeggen van Billy Greer, die in diezelfde periode ook twee studioalbums opnam met Seventh Key (Seventh Key en The Raging Fire) en recentelijk ook nog het livealbum Live in Atlanta. Hebben jullie niet overwogen om - net als op In The Spirit Of Things - nummers van anderen op te nemen?

"Wat de diverse bandleden voor soloprojecten doen, staat buiten Kansas. We hebben met elkaar een band en goede afspraken en alles daarbuiten raakt mij of Kansas niet. Binnen de band wordt over andere activiteiten ook amper gesproken en eerlijk gezegd, ken ik ook niets van dat materiaal. Wel kan ik mij voorstellen dat er nummers tussen zitten die wij als Kansas niet zouden willen opnemen, dat is mede een reden om mij daar niet mee bezig te houden en zoals gezegd: hier in de VS heeft het opnemen van een nieuw album absoluut geen prioriteit."

Kerry Livgren vertelde me van zijn alcoholprobleem, Steve Walsh heeft de nodige problemen gehad, Rich Williams had problemen met een gigantisch overgewicht: hoe heb jij je staande gehouden, want jij ziet er nog opmerkelijk fit uit?

"Dank je! Ikzelf heb er altijd hard aan gewerkt om gezond en fit te blijven en dat is me tot op heden aardig gelukt. Ik denk dat ik me over de ‘oude tijd’ ook het meeste kan herinneren, omdat ik me nooit heb ingelaten met al die troep die voorhanden was. Over persoonlijk problemen van anderen laat ik me liever niet uit, maar wat betreft Rich wil ik je dit zeggen: momenteel heeft hij waarschijnlijk de beste conditie sinds vele jaren. Hij heeft het klaargespeeld om negentig kilo af te vallen, is gestopt met roken en drinken en dat vanwege een noodzakelijk by-pass operatie die zijn leven gered heeft. Toen moest hij de keuze maken en gelukkig is hij in staat geweest om te zijn waar hij nu is: springlevend en ‘schoon’!"

Van Kerry begreep ik ook dat jullie geregeld contact hebben. Heb jij enig idee hoe Proto-Kaw het in de States doet? Zou Kerry nog bereid zijn om muziek voor Kansas te schrijven?

"Ik weet dat Kerry erg druk is met Proto-Kaw, hoewel ik absoluut niet weet hoe ze klinken en hoe populair ze zijn. Verder weet ik dat hij bezig is met nog een soloproject, vandaar ook dat hij geen tijd heeft om muziek voor Kansas te schrijven. Hij heeft echter nooit gezegd dat hij dat niet meer wilde doen dus we wachten geduldig af totdat het moment daar is dat hij wel weer zin en tijd heeft."

Is ooit geprobeerd om de bezetting met de Elefante’s nieuw leven in te blazen of om een tweede toetsenist-gitarist toe te voegen gezien het grote aantal liveshows die jullie jaarlijks geven?

"Nee, de Elefantes zijn nu al weer een jaar of twintig uit de band en er was geen enkele reden om hen terug te halen. Verder speelt Steve Walsh natuurlijk al heel lang ‘full time’ keyboards en met David Ragsdale hebben we onze tweede gitarist terug om die lacune op te vullen."

Waaruit bestaat jouw dag als je geen show hoeft te doen of die niet hoeft voor te bereiden?

"De afgelopen zestien jaar ben ik al de manager van Kansas, dus ik heb de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat er voldoende optredens zijn geboekt, dat de afspraken met de locaties ook contractueel goed en helder zijn, dat het materiaal in orde is, dat er roadies zijn en dat de routes bekend en begaanbaar zijn. Waar nodig moet ik vrachtwagens regelen, (vlieg)tickets boeken, ervoor zorg dragen dat de verzekeringen in orde zijn, enzovoorts. Tevens ben ik verantwoordelijk voor de promotie van bijvoorbeeld Works In Progress."

Je hebt als enige Kansas-lid geen eigen website. Is daar een speciale reden voor? Je doet immers toch veel PR-taken voor Kansas?

"Mijn standaard antwoord is: ik ben een echt bandlid. Ik houd er niet van om in de schijnwerpers te staan. Als je toch informatie over mij wil, kijk dan op de website van Kansas. Daar vind je foto’s, wat ik aan het doen ben, etcetera. Verder doet Rich Williams meestal de interviews, want als manager heb ik daar gewoon geen tijd voor. Jij bent wat dat betreft een uitzondering en mijn excuses dat het bijna een jaar heeft moeten duren!"

Het belangrijkste is voor mij is, dat het uiteindelijk gelukt is! Maar evengoed bedankt voor het maken van die uitzondering! Phil, het is nu zo ongeveer veertig jaar geleden dat je in White Clover speelde. Heb je vanaf die tijd nog extra lessen genomen of heb je jezelf gaandeweg steeds meer ontwikkeld? Wat heeft de moderne technologie voor invloed gehad op jou als drummer?

"Ik heb nooit het geluk gehad om les te krijgen. Mijn vader zat bij de luchtmacht en dat betekende dat we elke twee jaar moesten verhuizen naar een of ander afgelegen gebied, zoals de Filipijnen, Japan, Canada, in elk geval steeds plekken behoorlijk ver van de bewoonde wereld, dus ik had geen andere keus dan mezelf te bekwamen, ook al omdat er in die gebieden gewoon geen leraren voorhanden waren. Technologie heeft een enorme invloed uitgeoefend op de wijze waarop wij muziek opnemen, maar wat de drums betreft: meer technologie dan houten drumsticks en een rond drumvel is er voor mij niet echt. Natuurlijk heb ik ooit ook een syn-drumset gehad maar die heb ik na een tijdje ook weer vaarwel gezegd."

"Op de dvd Device-Voice-Drum laat je zien dat je een formidabele drummer bent. Geef je nog clinics of iets dergelijks of heb je ook projecten buiten Kansas?

"Ik stel je waarderende woorden zeer op prijs! Inderdaad heb ik in de jaren tachtig een aantal clinics gegeven, onder meer voor Yamaha, maar ik geloof niet dat ik voor dat soort zaken in de wieg gelegd ben. Alleen reizen, alleen op een podium, alleen in het hotel, nee, daar vind ik eigenlijk niets aan."

Je hebt in het verleden wel nummers meegeschreven voor Kansas. Heb je ooit het idee gehad om zelf muziek te schrijven voor Kansas of voor een soloalbum?
"Nee. Niet echt. Mijn sterke punten zijn niet zozeer schrijven, maar wel suggesties doen voor titels, de albumhoes, dat soort dingen. Ik ben teveel een ‘band-guy’ om ergens anders belangstelling voor te hebben. Kansas is meer een fulltime job voor mij!"

Nadat de line-up met de broers Elefante uiteen viel rond 1983, begon een periode waarin Kansas veel minder albums uitbracht. Tussen In The Spirit Of Things  (1988) en Freaks Of Nature (1995) zat maar liefst zeven jaar, vervolgens weer vijf jaar tot Somewhere To Elsewhere. Nu zijn er al weer bijna zes jaar verstreken. Wat heeft de band in die tussenliggende jaren zoal gedaan?

"Veel optreden. In al die jaren hebben we vrijwel continu getoerd, met uitzondering van een jaar of twee nadat eerst Steve Walsh en toen ook Dave Hope en Kerry Livgren de band verlieten, gevolgd door de broers Elefante. Kansas was niet ontbonden, maar tussen 1983 en 1986 gebeurde er gewoon even niets. Aan het eind van die periode kwam Steve terug met Billy en was Steve Morse actief in de band. Vanaf die tijd deden tweehonderd shows per jaar; later werd dat iets minder met tussen de honderd en honderdvijftig en nu zitten we zo rond de zestig tot zeventig optredens per jaar en dat is ruim voldoende om een goede boterham te verdienen! Bijkomstig voordeel is dat we vaak shows rond het weekend plannen, dan vliegen we zelf over en de truck met apparatuur gaat via de snelweg, zo zijn we doordeweeks gewoon meestal thuis."

Je moet inmiddels duizenden shows gespeeld hebben. Ben je nog in staat een paar hoogtepunten en dieptepunten op te noemen?

"Een doorlopend hoogtepunt is natuurlijk dat we vandaag de dag nog steeds zo’n trouw publiek hebben dat een kaartje koopt om ons te zien en al die uitverkochte concerten, gewoon fantastisch. Wat veel indruk maakte was bijvoorbeeld in Duitsland, waar vijftigduizend opgetogen fans Dust In The Wind meezongen en natuurlijk de beroemde plaatsen waar we hebben gespeeld zoals Madison Square Garden of het L.A. Forum. Wat de dieptepunten betreft: we waren voor het eerst in Parijs, hoofdact van de show en we openden met Carry On Wayward Son en bij de opening hadden we wat zwaar vuurwerk geprogrammeerd. Afijn, we komen op, het publiek juicht, kanonslagen gaan af en alles donker: stroomuitval, en het juichende publiek opeens: ahhhhhhh! Tweede ramp was iets wat alleen mij als drummer van Kansas kon gebeuren. Bij Miracles Out Of Nowhere moest ik op een gegeven moment op een grote gong slaan en dan werd er tegelijk een kanonslag afgestoken. Tijdens die bewuste show wilde ik mijn hamer pakken om mee op de gong te slaan, maar ik raakte verstrikt in mijn glockenspiel, alle percussie donderde van het podium, de kanonslag weerklonk maar de gong heb ik nooit geraakt. Ik herinner me ook een show waarin Kerry zijn opwachting maakte in een speciaal tenue, zoals hij toen vaker placht te doen. Dit keer had hij echter een tenue uitgezocht, waarbij hij geen rekening had gehouden met de spotlights. Van achter gezien kwam het licht dwars door dat lichte kostuum heen, zodat het echt leek alsof hij in zijn blote kont stond te spelen, hilariteit alom natuurlijk, want wij konden niet meer van het lachen!"

Heb je na al die shows nog favorieten? Veranderen jullie de setlist vaak of is het altijd wel eenzelfde kern?

"Er zijn natuurlijk tracks waar we niet omheen kunnen zoals Point Of Know Return, Portrait, Miracles, The Wall, Dust In The Wind, Carry On Wayward Son en natuurlijk Song For America. Voor de rest veranderen we de setlist geregeld en met het uitbrengen van Works In Progress zullen we waarschijnlijk een track als Black Fathom Four  van Freaks Of Nature weer gaan spelen, zeker nu David Ragsdale erbij is, verder een groot stuk van Crossfire van Vinyl Confessions en ook Sparks Of The Tempest van Point Of Know Return en Belexes van het eerste album! Voor een drummer is Kansas altijd weer een uitdaging: Kansas rocks, maar tegelijk is er ook ruimte voor heel gecompliceerde stukken afgewisseld met symfonische, hetgeen de aandacht constant vasthoudt en een doorlopende concentratie vergt!"

Zijn jullie van plan om tussen nu en 2010 nog een nieuw album uit te brengen? Komen er nog meer remasters?

"Als het goed is, is ook het debuutalbum geremasterd en komt er een remaster van Two For The Show  Met een paar zeer goede extra livetracks als bonus lijkt die mij zeer de moeite waard. Uiteindelijk is het de bedoeling om alle albums geremasterd uit te brengen dus Audio-Visions is daarna aan de beurt. Het uitbrengen van een nieuw album zal denk ik toch vooral van Kerry afhangen; zodra hij tijd vrij kan maken, zullen we zeker een poging wagen."

Wat zijn de plannen voor de nabije toekomst?

"Optreden uiteraard en mogelijk dat we toch gaan proberen om een dvd op te nemen met een orkest. Ik zie dat toch als een gemiste kans en we moeten gaan onderzoeken of er een mogelijkheid zal zijn om dit alsnog te doen. Volgend jaar hopen we in de zomer weer naar Europa te komen en het Arrow Rock Festival, dat we in  Nederland deden zou dan weer een prima mogelijkheid zijn, want dat is ons vorig jaar uitstekend bevallen!"

Discografie:

Kansas (1974)
Song For America (1975)
Masque (1975)
Left Overture (1976)
Point Of Know Return (1978)
Two For The Show (1978)
Monolith (1979)
Audio-Visions (1980)
Vinyl Confessions (1982)
Drastic Measures (1983)
Power (1986)
In The Spirit Of Things (1988)
Live At The Whisky (1992)
Freaks Of Nature (1995)
Always Never The Same (1998)
King Biscuit Live (1998)
Somewhere To Elsewhere (2000)
Device-Drum-Voice (dvd, 2003)
Sail On (Compilatie + dvd, 2004)
Works In Process (Compilatie + dvd, 2006)