MARK JANSEN & YVES HUTS, The Phantom Agony

Begin 2002 ging gitarist en componist Mark Jansen van After Foreverzijn eigen weg. Na een enkele demo onder de naam Sahara Dust, verscheen onlangs het imposante debuutalbum The Phantom Agony onder de definitieve nieuwe groepsnaam Epica. De naam die deels staat voor het epische karakter van hun muziek is ook een ode aan de Duitse formatie Kamelot die hun laatste album de titel Epica meegaf. Voorafgaande aan de show in De Gigant in Apeldoorn waren Mark (MJ) en bassist Yves Huts (YH) bereid wat te vertellen over het ontstaan van Epica en de totstandkoming van het album.

Mark, ik kan er niet omheen om je te vragen waarom je bij het succesvolle After Forever bent weggegaan. Hoe is dat zo gekomen en wat heb je daarna gedaan?

MJ: "We waren bezig om materiaal te schrijven voor de derde cd van After Forever (AF) toen duidelijk werd dat Sander Gommans en ik niet op één lijn zaten. Ik wilde meer de kant op die we nu met Epica hebben gerealiseerd. Op de eerstvolgende cd van AF zal duidelijk worden welke richting Sander op wilde. Het merkwaardige feit doet zich voor dat in mijn beleving de overige bandleden mijn materiaal wel zagen zitten. Uiteindelijk leidde dit tot een uitbarsting tussen Sander en mij en werd mij dringend verzocht om AF te verlaten. Je kunt dan bij de pakken gaan neerzitten of een nieuwe uitdaging oppakken. In 2001 had ik samen met gitarist Ad Sluijter (ex-Cassiopeia) al enkele songs geschreven, omdat we beiden van hetzelfde type films en filmmuziek houden. Als Sahara Dust zijn we toen aan de slag gegaan en zijn we begonnen met audities. We hebben daarbij ook grote steun gekregen van ons label Transmission dat op voorhand tekende voor het debuutalbum. Via Ad kwam drummer Jeroen Simons, die evenals Ad speelde bij Cassiopeia, toetsenist Coen Janssen speelde ooit eens een optreden van AF mee als bassist, dus hij was ook geen onbekende. Simone is een verhaal apart. Via de AF-chat leerde ik zangeres Simone Simons kennen. Het was liefde op eerste gezicht, maar mijn plannen voor een nevenproject, waarbij zij mogelijk zou zingen, stonden op een laag pitje omdat ik te druk was met AF. Toen ik korte tijd later een eigen band moest gaan samenstellen kwam ik uiteindelijk toch bij Simone terecht, ondanks haar leeftijd en gebrek aan ervaring. We weten nu al zeker dat dat een zeer goede keuze is geweest!

YH: Ik kwam bij de band via een auditie. Het was Mark niet alleen om muzikale kwaliteit te doen, hij wilde ook een fijn stel mensen bij elkaar die er volledig voor wilde gaan. Tegelijkertijd speelde ook de geografische verspreiding een rol, omdat we voorlopig met onze eigen installatie zouden rondreizen. De afstand van mijn woonplaats in België en Limburg is gelukkig goed te overbruggen dus kennelijk voldeed ik aan alle eisen."

Het art-work van The Phantom Agony vertoont een sterke gelijkenis met AF. Wat de muziek betreft zijn er behalve het voor de hand liggende AF-geluid ook invloeden van met name Nightwish en bijvoorbeeld Kamelot. Vanwaar deze keuzes en welke inspiratiebronnen zijn er nog meer?

MJ: "Dat is nou eenmaal de richting die ik op wilde: meer episch, meer contrast en meer klassiek, vandaar ook de herkenbare invloed van Nightwish en Kamelot waar de meeste bandleden fans van zijn. Zodra de bezetting compleet was, zijn we met z'n allen aan de slag gegaan met de ideeën die er waren. Daarbij zijn vooral de bandleden zelf, maar ook filmmuziek en oosterse en dan vooral Arabische muziek van invloed geweest. Ik heb slechts een korte reis door het Egypte gemaakt, maar ik heb optimaal kunnen profiteren van de mij geboden vrijheid. Zodra het even kon, ging ik er tussen uit, de dorpjes in of het platteland op. Ik heb zowel muzikaal als cultureel daar een zeer rijke inspiratiebron aan overgehouden. Over de hoesontwerpen heb ik ook altijd vastomlijnde plannen gehad. Ik ben een geweldige liefhebber van Carsten Drescher en ik wilde de derde AF rood hebben nadat de eerste een blauwe hoes had en de tweede een groene, en dat is nu de eerste Epica geworden!"

Diverse passages van de koorzang worden in het Latijn gezongen. Waar komt deze voorkeur vandaan en hoe lossen jullie het probleem op dat je live geen strijkers en koor kunt meenemen? Met behulp van het bekende schijfje of spelen jullie live andere arrangementen?

MJ: "Geen enkele taal heeft zo’n uitstraling en is zo indringend en klassiek georiënteerd als juist Latijn. Alhoewel ikzelf het Atheneum heb doorlopen kan ik dergelijke teksten niet uit mijn mouw schudden. We hebben daarbij flink wat hulp gehad om alles grammaticaal verantwoord te krijgen en dan ook nog zodanig dat het mooi klinkt. Dat was best een heel gepuzzel! Live proberen we het geluid van het album zo goed mogelijk te benaderen en aangezien we (nog) geen strijkers en koor kunnen bekostigen komen die onderdelen inderdaad van een schijfje."

De meesten bandleden zijn nog met opleidingen bezig, Simone zelfs nog met de middelbare school. Is het niet vreselijk moeilijk te combineren met een muzikale loopbaan?

YH: "Gelukkig is dat voor mij geen probleem meer. Met een beetje geluk heb ik vandaag mijn opleiding Handelswetenschappen met succes afgerond. Dus wat dat betreft heb ik een basis waarop ik kan terug vallen. Net als enkele andere bandleden heb ik naast Epica nog andere projecten. De afspraak dat we alles opzij zetten voor Epica als we zouden doorbreken staat echter onwrikbaar vast."

MJ: "Ad is bijna klaar met zijn opleiding voor leraar wiskunde, Simone hoopt eind van dit schooljaar haar Atheneum-diploma te halen en ik ben ook een aardig eind gevorderd met mijn studie psychologie. Jeroen heeft z’n MBO-diploma communicatie en Coen, ach, die zal zijn diploma conservatorium wel nooit halen. Grapje! Tot dusver gaat alles goed, maar het is wel passen en meten. Gelukkig steunen de ouders van Simone haar en de band enorm en we hopen maar dat ook de school meewerkt om het haar mogelijk te maken om ook tijdesn haar tentamentijd een optreden in Euro-Disney te kunnen doen."

Het debuutalbum The Phantom Agony klinkt subliem. Hoe komen een relatief kleine band aan een gerenommeerd producer als Sascha Paeth? Hoe zijn de reacties van pers en publiek tot nu toe? Heeeft de band bewust gekozen voor betrekkelijk kleine zalen in plaats van bijvoorbeeld als support-act van een grotere band? Hoe regelen jullie het vervoer van de instrumenten en monitoren?

MJ: "Wat Sascha Paeth betreft: dat heeft Transmission Records voor ons geregeld. We hadden maar enkele weken de tijd en we hebben vóór en tijdens de opnames dus vreselijk hard gewerkt, maar het is die extra inspanning dubbel en dwars waard geweest. Het is een genot om met deze man te werken en we hebben er en passant veel van geleerd. Tot nu toe zijn we vreselijk in onze sas met alle reacties. De pers, de bladen alles en iedereen schrijft lovend over ons en dat hadden we uiteraard wel gehoopt, maar niet in die mate verwacht. Ook de shows lopen tot nu toe prima, steeds zo’n 150–200 bezoekers. Als support-act van een bekende band was natuurlijk ook een goede optie geweest, maar zo'n mogelijkheid moet zich dan wel net aandienen. Dat was niet het geval, dus besloten we om zelf de stoute schoenen aan te trekken. Tot nu toe doen we alles om budgettaire redenen zelf. Yves en ik hebben beide een tamelijk grote auto en dus zijn wij de klos als het op het meenemen van de installatie aankomt. In de zaal gebruiken we naast onze eigen instrumenten alleen de eigen monitoren, de rest is van de zaal, wat zeker niet altijd een voordeel is."

Het valt me op dat bij veel nummers op The Phantom Agony meer namen staan bij de credits dan alleen die van jou Mark. Yves, wat is jouw rol op het podium en is het lastig om een goeie bas te vinden als linkshandige?

MJ: "Enkele nummers had ik al geschreven en sommige samen met Ad, maar de band heeft zoveel energie in de nummers gestoken en arrangementen gemaakt dat het veel meer een groepsproject is geworden dan ik had verwacht. Dit proces zal zich naar ik aanneem nog verder gaan ontwikkelen, dus de volgende plaat zal nog meer een groepsgebeuren worden!"

YH: "Op het podium zorg ik met Jeroen voor een strakke en solide basis, waarbij vooral mijn grondnoten en akkoorden voor het fundament zorgen. Aan echte bas-freakerij kom ik niet toe maar dat hoeft voor mij ook helemaal niet. Het heeft inderdaad lang geduurd voordat ik een linkshandige bas kon vinden die aan al mijn eisen voldeed, maar ik moet zeggen dat ik met mijn huidige vijfsnarige Yamaha erg tevreden ben."

Wat zijn jullie toekomstplannen? Hoe staan jullie er momenteel voor?

MJ: "Voorlopig hebben we rond de weekends geplande optredens tot in februari volgend jaar, in totaal zo’n vijftig. Verder moeten we afwachten hoe de verkoopscijfers van onze cd zijn en of er bijvoorbeeld een mogelijkheid komt om meer in het buitenland te spelen. Zuid-Amerika zou een mogelijkheid kunnen zijn. Tot dusver zijn de meeste shows in Nederland gepland, enkele in België, Frankrijk en Spanje. Mocht blijken dat er sprake is van een doorbraak dan gaan we er voor de volle honder procent voor, opleidingen ten spijt! Overigens hebben we Sascha Paeth in de volgende zomer ook al vastgelegd voor onze tweede cd."

Discografie:

The Phantom Agony (2003)