MENNO VON BRUCKEN FOCK

MANFRED MANN, loopbaan

Manfred Mann's Earth Band
vrijdag, juni 27, 2003
MANFRED MANN'S EARTH BAND, 2003 (NL)

Tijdens het geweldige Arrow Classic Rock spektakel kreeg ik de kans - zeer tegen zijn gewoonte in, zo werd mij verteld - om de heer Manfred Mann een aantal vragen te stellen. Helaas voor mij zonder collega-recensent André de Waal van iO Pages, die op het laatste moment door omstandigheden verstek moest laten gaan. In de warme ambiance van de opgetrokken gastenverblijven deed de man die songs als Father Of Day, Spirits In The Night, Davy’s On The Road again, Blinded By The Light, Lies Through The Eighties en Demolition Man tot klassiekers maakte, het volgende uit de doeken.

Manfred, op jonge leeftijd verruilde je Zuid-Afrika voor Engeland en je zit inu bijna veertig jaar in de muziek. Doordat het laatste studio-album Soft Vengeance dateert uit 1996 is de productiviteit van de Manfred Mann's Earth Band (MMEB) niet te vergelijken met andere bands! Wat is je drijfveer om door te blijven gaan met MMEB?

"Muziek maken is mijn beroep! Dat lijkt me nogal simpel. Anderen kunnen of willen op mijn leeftijd (63) ook nog niet stoppen en zolang er publiek komt om voor te spelen, zal de MMEB blijven bestaan. Uiteraard proberen we wel met nieuw werk te komen maar inderdaad, we zijn minder productief dan in de jaren zeventig en tachtig. Dat komt onder meer doordat er uit het aanbod naar mijn mening onvoldoende goed materiaal beschikbaar komt. De beslissing of een track op een nieuw album komt ligt alleen en uitsluitend bij mij en wanneer ik een song niet goed genoeg vind, is-tie dus afgekeurd en moeten we dus weer opnieuw beginnen. Als componist ben ik denk ik gewoon niet goed genoeg, als arrangeur wel. Dat heb ik het verleden wel aangetoond, maar ook dan moeten de juiste songs voor handen zijn. We hebben veel tijd en energie gestoken in ons livealbum Mann Alive en we beginnen op korte termijn met repeteren en vervolgens de opnames voor een nieuw studioalbum dat naar verwachting volgend voorjaar zal verschijnen."

MMEB teert tijdens de vele optredens die worden afgewerkt voornamelijk op de oude succesnummers. Vind je dat niet vervelend of anders gezegd, gaan die nummers je niet tegenstaan? 

"Ik begrijp die vragen niet allemaal even goed. Wij zijn muzikanten toch? Natuurlijk spelen we nummers die ons publiek kent en goed vindt. We zouden wel gek zijn als we dat niet deden! Maar kijk eens om je heen op dit Arrow Classic Rock Festival! Alle bands spelen (stok)oude nummers en ze spelen die anno 2003 en vrijwel al die bands maken nog steeds nieuwe platen: Status Quo, Wishbone Ash, Uriah Heep, Deep Purple enzovoort! We leven met onze geschiedenis en niet in onze geschiedenis, hoor! Voorwaarde voor mij is wel dat die oudere tracks met plezier gespeeld moeten worden anders kap ik er acuut mee. Ik ben daar echter niet bang voor, want vanwege de geregelde bezettingswisselingen blijft er een soort natuurlijke spanning, waardoor ook die oude successsen telkens met een net iets andere groove worden gespeeld. Noel McCalla zingt Davy's On The Road Again bijvoorbeeld anders dan Chris Thompson, onze huidige drummer George Dunn slaat z'n accenten net weer anders dan Pete May, enzovoort."

Speel je alle keyboardpartijen live of komen de orkestraties en dergelijke van een schijfje? In welke landen spelen jullie het liefste en hoe denk je over de huidige muziekscene?

"Ik ben nogal ouderwets ingesteld: muziek die wij live spelen komt allemaal direct van de instrumenten en niet van een bandje of schijfje! Duitsland en Scandinavië zijn de landen waar we het populairst. In Engeland en de rest van de wereld ligt dat helaas anders. En wat de muziekbusiness betreft: misschien doel je op al het gemanipuleer en gepush en dergelijke. Het kan mij allemaal niet zo boeien. Ik ben nog altijd van mening dat als je een goed product neerzet dan is er altijd wel iemand die dat oppikt."
 
Je hebt op veel albums samengewerkt met Chris Thompson, in mijn ogen een fantastische zanger. Werkt hij ook aan het nieuwe album mee en vanwaar jouw keuze om een totaal ander type zanger als Noel McCalla als vast lid in de band op te nemen? 
 
"Chris zal inderdaad naar verwachting meewerken aan het nieuwe album. De voornaamste redenen om Noel te engageren is behalve zijn veelzijdigheid - niet alle Jamaicanen houden van reggae, zoals jij misschien denkt - en het simpele feit dat hij continu beschikbaar is. Als je zo veel optreedt als wij dat doen is dat natuurlijk een absolute noodzaak."
 
Waar wonen de huidige leden van de MMEB?
 
"Alle leden van de band, inclusief ikzelf, wonen in of in de buurt van London. Ik vind dat ook met het oog op het repeteren voor de tournees en inspelen van nieuwe songs wel erg handig. Chris woont in de States en is met grote regelmaat bezet door andere projecten."
 
Het verbaast me eigenlijk nogal dat je in Londen woont. Ik had eigenlijk verwacht dat je een rustige plek ergens buitenaf of zelfs in Zuid-Afrika zou ambiëren als woonplaats.
 
"Lijkt jou dat praktisch? Voor elke boodschap een kwartier in de auto, altijd overal naar toe moeten rijden, amper een sociaal leven, nee hoor, dat is niets voor mij. Al die gasten die zogenaamd kicken op het mooie buitenleven komen er ook meestal heel snel op terug, omdat ze niet tegen de eenzaamheid kunnen. Bovendien, ik woon prachtig met uitzicht op een park. Ik hoor 's morgens de vogels tjilpen en ik zie een evenwichtige biotoop om me heen: rij maar eens naar het platteland! Veel vogelsoorten tref je niet meer aan en 's morgens vroeg hoor je meestal weinig of niets. In mijn beroep is een mooie plek in de grote stad goud waard. Wel probeer ik minimaal eens per jaar naar Zuid-Afrika te gaan voor een safari."
 
Is de MMEB je enige inkomstenbron? Ik heb begrepen dat je ook een eigen platenlabel bezit waarop je onder andere door jou zelf ontdekt onbekend werk van de klassieke componist Edward Elgar gaat uitbrengen. Kun je daar iets over vertellen?
 
"Ik ben inderdaad mede-eigenaar van Creature Classics, maar mijn partner doet daar vrijwel alles aan, ik houd me er amper mee bezig. Dat van Elgar was gewoon stom toeval en niet omdat ik een voorliefde voor Elgar heb. Ik liep er tegenaan en omdat iemand me vertelde dat het authentieke bladmuziek zou zijn, trok het mijn interesse. Dus heb ik laten natrekken of deze muziek authentiek werk was en dit bleek inderdaad het geval te zijn. Vandaar dat ik op het idee kwam om via het eigen label dit wereldkundig te maken, maar daar houdt mijn bemoeienis dan ook helemaal mee op."
 

Je bent begonnen als Jazzmuzikant. In de jaren zestig had je als Manfred Mann een succesvolle periode met popmuziek, daarna volgde fusion met Chapter 1 en daarna rock, zelfs progressieve rock en ethnische muziek. Vanwaar die belangstelling voor Indiaanse muziek op Plains Music? Welke muziek speel je nu eigenlijk het liefst? Uiteraard is voor mij de symfonische of progressieve'periode het interessants.

"Misschien moet ik je teleurstellen, maar ik beschouw mezelf zeker geen muzikant in het symfonische of progressieve genre. MMEB is een rock-band. Zo zal ook het nieuwe album weer een rockalbum worden in de stijl van onze laatste albums Soft Revenge en Masque. Zelf speel ik nog steeds het liefst pure jazz, maar ik vind mezelf eigenlijk misschien niet goed genoeg om op het niveau te spelen dat ik graag zou willen. Recentelijk ben ik begonnen met een puur instrumentale band die goede jazzmuziek probeert te spelen, maar op de eerste plaats komen nu de opnames voor het nieuwe MMEB-album! Overigens is er op jazzgebied naar mijn mening nog oneindig veel meer variatie dan in de pop- of rockmuziek. In de jazz wordt echter vaak wel heel extreem en experimenteel gespeeld en dat soort jazz verafschuw ik! Voor wat betreft het album Plains Music: ik raakte buitengewoon geïntrigeerd toen ik bij het doorsnuffelen van bladmuziek op volledig uitgeschreven melodieën stuitte van Noord-Amerikaanse Indiaanse volksliedjes. De melodielijnen grepen me zo aan, dat ik er mee aan de slag gegaan ben met de inmiddels bekende uitkomst."

Op je website las ik dat je na jaren trouwe dienst de Moog-synth te koop aanbiedt. Heb je geen gevoelens van nostalgie bij zo'n instrument? Wat is jouw rol in het geremasterd uitbrengen van je albums uit de jaren zeventig en de recente best of + dvd en wat vind je van de bonustracks?

"Goeie hemel, nee hoor! Het is maar een apparaat, nota bene door dezelfde fabrikant gemaakt als mijn nieuw synth! Ik heb niet de minste behoefte om een collectie toetseninstrumenten aan te leggen. De remasters hebben me zeggen en schrijven nog geen half uurtje gekost: alleen toestemming geven was voldoende. Met historie hou ik mij niet bezig, ik probeer juist vooruit te kijken! Evenals de keuze van de toegevoegde bonustracks op de remasters en de samenstelling van de compilatie met dvd Evolution Of Mann zijn dit initiatieven geweest van mijn businesspartner in Creature Classics: ik hoefde alleen maar okay te zeggen!"

In diverse interviews lees ik dat je teleurgesteld bent vanwege het feit dat je meer bekendheid hebt als arrangeur dan als toetsenist. Betekent de keuze van diverse grote krakers van de MMEB van de hand van Bob Dylan en Bruce Springsteen ook dat je tot de liefhebbers van hun muziek behoort? Wie zijn eigenlijk jouw favoriete toetsenisten?

"Natuurlijk doet het pijn dat als je beroep toetsenist is en dat je als zodanig amper wordt (h)erkend. De meeste mensen kennen me nu eenmaal als de bandleider van MMEB en als arrangeur van liedjes van anderen of als producer, maar niet als de toetsenist van... Als je zoveel uren oefent als ik, dan is dat wel eens frustrerend. Bob Dylan hoort zeker tot mijn favorieten in de popmuziek en voor Bruce Springsteen geldt dat met name voor zijn oudere werk. Mijn favoriete toetsenisten? Poeh, nou toch zeker Oscar Peterson, Erroll Garner en ook David Sancious vind ik geweldig."

Moet ik daaruit afleiden dat je mensen als Keith Emerson en Rick Wakeman niet zo hoog inschat?

"Emerson en Wakeman zijn zeker technisch zeer bekwame toetsenisten, maar ten opzichte van genoemde namen of andere groten uit de klassieke jazz komen ze tocht tekort. Ze zijn mijns inziens op geen stukken na met hen te vergelijken. Je praat dan echt over een andere orde!"

Aangezien ik door mijn lijstje heen was en duidelijk aanvoelde dat onze golflengtes behoorlijk ver uiteen lagen sloten we het gesprek af en ik wenste de excentrieke toetsenman een succesvol optreden toe. Mann een uitstekend toetsenist, begaafd arrangeur en producer die graag alles onder controle heeft: een door de wol geverfde rockmuzikant met een uitgesproken jazzhart!