BOB CATLEY, Breath Of Life

Het is maandagavond 20.00 uur en ik kan Bob Catley, die al vanaf midden jaren zeventig de zanger en frontman van Magnum is, telefonisch bereiken voor het navolgend interview. Magnum is na een pauze van zes jaar weer nieuw leven ingeblazen, waardoor Catleys solocarrière voorlopig op een laag pitje is gezet.

Bob, wanneer is jouw muzikale loopbaan begonnen?

"Eigenlijk al eind jaren zestig. Ik ging op m’n zeventiende van school, nam een baantje aan, maar dat beviel me totaal niet. Toen ontmoette ik Tony Clarkin in een club in Birmingham in 1972 en al spoedig vormden we een coverbandje. Al snel daarna begon Tony eigen muziek te schrijven. Zo zijn nummers als Invasion, Universe en Kingdom Of Madness al ontstaan en gespeeld ruim voordat ze op de eerste lp van Magnum verschenen. Eind jaren zeventig kregen we een platencontract bij Jet Records en verschenen ondermeer Kingdom Of Madness, Magnum II en Marauder. In die periode speelden we als support-act voor bands als UFO, Blue Öyster Cult, Whitesnake en Judas Priest. Later kregen we meer bekendheid en daardoor onze eigen trouwe schare fans. Buiten Engeland vooral in landen als Duitsland en Japan."

De band tussen Tony Clarkin en jou lijkt bijna op een huwelijk of niet?

"Ja, dat kun je wel zeggen. We kennen elkaar nu al zo’n dertig jaar en we weten precies wat we aan elkaar hebben. Natuurlijk hebben we onze ups en downs gehad, maar we zijn steeds weer tot elkaar gekomen, zelfs nadat ik Hard Rain de nek omgedraaid heb door uit die band te stappen. Tony is een vakman, schrijft prima songs en heeft zich ontwikkeld tot een puike producer en ik? Ach, ik ben best een redelijk goede zanger!"

Wat is jouw invloed bij Magnum gezien het feit dat Tony zowel producer als muziek- en tekstschrijver is?

"Tony schrijft en produceert; dat is zijn werk en ik ben er gelukkig mee. Meestal komt hij met de ideeën bij mij, ik boor ze dan de grond in en verander alles! Nee, grapje, Tony en ik doen de arrangementen samen."

Magnum werd in 1995 opgeheven. Wat was daarvan de reden en wat heb je daarna gedaan? Was je solocarrière tot nu toe lucratief?

"Tony had er na ruim twintig jaar behoefte aan om eens een vrij man te zijn. De verplichtingen bij Magnum werden hem te veel. IK was daar eigenlijk niet aan toe om te stoppen, maar zonder Tony was Magnum natuurlijk niet mogelijk. Gelukkig voor mij waren er al snel nieuwe mogelijkheden en contacten. Uiteraard was Hard Rain een verlengde samenwerking met Tony maar, ik werd ook gevraagd voor andere projecten zoals Jabberwocky van Clive Nolan en Oliver Wakeman. In 1998 kreeg ik een verzoek van Gary Hughes (Ten) om zijn muziek te zingen. Uit deze samenwerking verschenen de albums The Tower, Legends en Middle Earth. In die periode ben ik ook geregeld op tournee geweest. The Tower is een album min of meer in de Magnum-traditie, Legends is een beetje een mengelmoes van stijlen en Middle Earth is een conceptalbum geïnspireerd door Tolkiens Lord of the Rings waarvan ikzelf erg gecharmeerd ben. Puur zakelijk gezien is het me niet slecht gegaan, ik maak me dan ook over de toekomst geen zorgen! Het jaar 2002 is voor Magnum, daarna hoop ik inderdaad met een nieuw soloalbum te kunnen beginnen. Recentelijk heb ik stukken gezongen in het nieuwe Avantasia-project en tevens in The Hounds Of Baskerville ook weer van Nolan en Wakeman. Het is nog niet bevestigd, maar er bestaan plannen om onder anderen met Clive Nolan, Oliver Wakeman en Tracy Hitchings rond kerst 2002 iets in Nederland te gaan doen."

Hoe beviel de samenwerking met Gary Hughes in vergelijking tot Tony Clarkin?

"Beiden zijn zeer getalenteerde songwriters en producers. Natuurlijk is Gary een stuk jonger en hij zit werkelijk boordevol goede ideeën, terwijl Tony natuurlijk de meer ervaren man is. Ik beschouw het als een voorrecht om met zowel Gary als Tony te mogen werken, ik hoop ook de samenwerking met beiden nog lang te kunnen voortzetten! Mijn streven is echter wel om mijn volgende album met een eigen band op te nemen en met diezelfde band op tournee te gaan. Behalve stukken van het nieuwe album zullen we dan zeker ook veel werk van The Tower en Middle Earth spelen."

Het nieuwe album van Magnum heet Breath Of Life. Kun je vertellen hoe dit tot stand gekomen is en wat je eigen idee over Magnum anno 2002 is?

"Toen Tony me belde hoe ik het vond om Magnum te reformeren was ik direct enthousiast. Al spoedig vonden we toetsenman Mark Stanway bereid om mee te doen, maar bassisr Wally Lowe was er niet voor in. Gelukkig is Al Barrow (Hard Rain) een prima vervanger. Ook drummer Mickey Barker hebben we gevraagd, maar die was te druk bezet met zijn eigen band. Daarom zijn de drumpartijen op Breath Of Life grotendeels door Tony verzorgd met behulp van computers. Tijdens de tour zal Harry James (Thunder) onze drummer zijn. We zijn bijna een jaar bezig geweest voordat het album klaar en naar onze zin was! Ik denk dat het een zeer consistent album is, voor mijn gevoel beter dan de laatste drie studioalbums. Het is beslist in staat om zowel de trouwe fans als een nieuw publiek aan te boren. Momenteel zijn we druk in de weer met liveshows ter ondersteuning van Breath Of Life. Het publiek kan echter rekenen op heel veel oud materiaal, songs die voor de fans herkenbaar zijn, waar ze de teksten van kunnen meebrullen, enzovoorts. Een Magnum-show moet plezier voor iedereen betekenen! De eerste twee shows waren in elk geval een groot succes. En daarna? Ach, we zien wel. Tony gaat zeker aan de slag voor een volgend Magnum-album en zoals gezegd hoop ik de ruimte te krijgen voor een volgend soloalbum. In elk geval is het niet de bedoeling om Magnum op korte termijn weer te ontbinden."

Het zingen van andermans teksten is voor jou kennelijk geen probleem, maar hoe zijn jullie in staat om al die zanglijnen en overdubs van gitaren live te spelen? Is je stem – die overigens nog buitengewoon goed klinkt- bestand tegen zoveel optredens in korte tijd?

"Inderdaad, ik heb geen enkele moeite met teksten van anderen. Ik leef me in en gebruik zo nu en dan een sleutelwoord en dan gaat de rest vanzelf, het is mijn vak immers! Net als op alle andere Magnum-albums zing ik alle teksten in de studio met behulp van keyboards en met de tweede of derde stem kunnen we live een heel eind komen. Verder is er op het podium nu eenmaal maar één gitarist, dus klinken alle nummers ook anders dan in de studio en dat hoort ook zo, vinden wij. Wat mijn stem betreft, ja, dat is gelukkig geen probleem. Het liefst heb ik een rustdag na vier optredens, dan gaat het prima."

Kun je iets zeggen over je voorkeur voor liveshows, openlucht of kleine zaal, met Magnum of solo?

"Nou, ik heb eigenlijk geen voorkeur. Het maakt me eigenlijk niets uit: kleine zaal, grote zaal, festivals, binnen of buiten, ik vind het prima en heerlijk om te doen. Ik moet zeggen dat het publiek dat voor Magnum en voor mijn soloprojecten komt toch grotendeels uit dezelfde groep mensen bestaat, omdat de muziek natuurlijk veel raakvlakken heeft."

Wie is Bob Catley? Heb je een gezin, hobby's, doe je ander werk en naar welke muziek luister je zelf?

"Over mijn leeftijd zullen we het maar niet hebben, maar ik ben getrouwd en ik heb twee opgeschoten dochters van 21 en 17 jaar. Zonder hun steun zou ik niet zijn wat ik nu ben en zou ik niet kunnen doen wat ik nu doe. Hobby's? Nee, daar heb ik geen tijd voor maar een pilsje in de kroeg gaat er altijd wel in. Behalve muziek heb ik geen ander werk. Rockzanger is mijn beroep en hobby tegelijk. Mijn muzikale voorkeur ligt bij oudere artiesten, zoals Elton John, Queen, Metallica

, Rod Stewart en dergelijke. Mijn jongste dochter dweept met Sex Pistols, maar ze houdt ook van bands als Limp Bizkit. Soms loop ik langs haar kamer en dan denk ik: verrek, dat nummer klinkt best goed, maar ja, tijd om me daarin te verdiepen heb ik niet."

Laatste vraag Bob, waarom schrijf je zelf geen songs?

"Goeie genade, dat kan ik helemaal niet! Ik heb ook eigenlijk nooit de behoefte gehad om dat te doen. Waarom zou ik ook? Als ik zulke getalenteerde mensen als Tony en Gary tot mijn beschikking heb, is het toch ook nergens voor nodig? Laat mij maar gewoon zingen!"

En daarmee kan ik het volledig eens zijn! Zo ging ruim een half uur telefonisch contact voorbij en spraken we af elkaar in Rijssen te ontmoeten.