ANDY KUNTZ, Vanden Plas

Andy Kuntz is de zanger van de Duitse formatie Vanden Plas. HIj zit boordevol ambitie en klaarblijkelijk ook talent, want hij leverde met zijn eerste solo-project Abydos een bijzonder overtuigend visitekaartje af. Na een gewone werkdag in het theater en diverse interviews tussen de bedrijven door, vertelt Kuntz 's avonds laat tot ver na middernacht over het hoe en waarom van dit project.

Wie is Andy Kuntz eigenlijk, hoe ben je in de muziek terecht gekomen?

"Als schooljochie werd ik min of meer gedwongen om een instrument te spelen. Dat werd uiteindelijk de accordeon, waarin ik twee jaar les heb gehad. In die periode heb ik systematisch geweigerd om noten te leren lezen. Alles wat ik moest spelen ging puur op gehoor! Vreemd genoeg heb ik nooit echt spijt gehad van die houding, want het heeft me geweldig gestimuleerd om mijn muzikale gehoor te ontwikkelen. Na de lagere school ging ik naar het gymnasium, waar ik muziek, theater en een enkel ander vak interessant vond, maar voetbal (FC Kaiserslautern) en meisjes nog veel meer! Ik had toen van die vreselijke pukkels dus helaas voor mij hadden meisjes totaal geen belangstelling voor mij! Om toch iets op zak te hebben, heb ik met veel moeite uiteindelijk een opleiding afgerond als monteur voor naaimachines. Dus ehh, als je nog een Pfaff-naaimachine hebt staan, kan ik  die waarschijnlijk nog wel repareren als ik mijn best doe!", zegt hij breedleachend. "Op een gegeven moment belandde ik achter de bar en dat vond ik zo leuk dat ik zelfs een officiële 'cocktailer' ben geworden. De baas van het café waar ik toen werkte, heeft destijds een grote rol gespeeld bij de financiering van Raining In My Heart, de eerste single van Vanden Plas. In die periode ben ik ook bij toeval het theaterwezen ingerold en langzaam maar zeker ben ik daarin opgeklommen van onbetekenend amateur tot de goed betaalde professional die ik vandaag de dag ben. Vorig jaar smaakte ik het genoegen om een hoofdrol toebedeeld te krijgen in de musical Nostradamus, een stuk dat een heel seizoen heeft gelopen in Trier. Het is fantastisch dat theater en muziek in Duitsland zoveel belangstelling hebben! Verder heb ik veel geluk gehad doordat ik met veel talentvolle en deskundige mensen heb mogen samenwerken en ik heb al doende heel, heel veel geleerd van zang, tekstschrijven, zangtechniek en vooral expressie en dramatiek.

Wat is het verhaal achter Vanden Plas?

"Vanden Plas is ontstaan uit eerdere bandjes waarin drummer Andy Lill en ik in speelden. We doopten onze nieuwe band Vanden Plas en na een periode van vele wijzigingen in de line-up kan ik nu met gepaste trots stellen dat we de laatste twaalf jaar in een constante bezetting spelen. Het mooiste van deze band is dat we elkaar niet benijden, elkaar de ruimte geven om andere projecten aan te pakken en dat we de passie delen voor theater en musical. De hele band is betrokken geweest bij onder meer The Rocky Horror Picture Show en Jesus Christ Superstar en, we hebben allemaal een bron van inkomsten naast Vanden Plas. Ik verdien mijn geld momenteel met de rol van Judas in de theaterproductie van Jesus Christ Superstar en dat kost me ongeveer honderd dagen per jaar. Dat betekent dus dat er naast hard werken nog altijd zo'n tweehonderd dagen overblijven voor de band en eventuele andere projecten."

Met Vanden Plas lijken jullie wel steeds een treetje hoger te klimmen. Komt er nog nieuw werk aan?

"Jazeker. Met die gestage stijging in populariteit, zoals in de afgelopen jaren zijn we dik tevreden. Zo kunnen we alles goed in de hand houden en worden we niet gedwongen overhaaste beslissingen te nemen. We hebben wel plannen voor een nieuw album, maar we willen ook iets van een rockopera componeren voor het theater. Als onderwerp hebben we het leven van Monte Christo gekozen. Een nieuw album zal waarschijnlijk zomer volgend jaar uitkomen. Zoals ik al zei, we hebben in de band volstrekte openheid en democratie. Elk initiatief van een bandlid met mogelijke consequenties voor de rest van de band, wordt zorgvuldig doorgesproken en in goede harmonie uitgewerkt tot een plan met tijdschema."

Dan de verwachte 'open deur' vraag: vanwaar Abydos?

" Dat is een bizarre samenloop van omstandigheden. Stephan Glass, een goede vriend van me (hij speelde ook mee op AcCult, 1996, MvBF) kwam een paar jaar geleden bij me met een aantal ideeën voor songs en vroeg me of ik die wilde zingen. Ik ben daarmee naar InsideOut gestapt, maar daar had men op dat moment geen interesse, terwijl ik ervan overtuigd was dat er beresterke songs tussen zaten. Enfin, ruim 2 jaar geleden verloor ik in korte tijd mijn vader, mijn oom en twee zeer goede vrienden, waardoor ik psychisch in een geweldige dip raakte. Lezen, denken en schrijven heeft me enorm geholpen om uit die depressie te komen. Het was toen, dat ik de basis voor Abydos als theaterstuk heb geschreven. Het is deels gebaseerd op geschiedkundige feiten, deels op fantasie en zeker ook een stuk autobiografie. Kern van het verhaal is het omgaan met je oerangsten en het belang van een goed functionerend gezin om dergelijke angsten te overwinnen. Tezelfdertijd kwam InsideOut met het voorstel, dat als er niet op korte termijn een nieuw album van Vanden Plas zou verschijnen, men wel iets zag in dat soloproject van mij. Ik ben toen opnieuw aan de slag gegaan met het materiaal van Stephan, samen met Michael Krauss (Terra Mater Project), die heel goed thuis is in het geluid van de progressieve muziek uit de jaren zestig en vooral zeventig."

Als ik naar je favorieten Stephan Eicher, Thin Lizzy en Queensryche kijk, dan hoor ik daar niet veel van terug. Het is meer Pink Floyd, een stukje Yes (And You And I in Radio Earth) en misschien ook Saga en Queen, terwijl bijvoorbeeld Silence zo van een Vanden Plas-album afkomstig had kunnen zijn?

"Dat klopt inderdaad. Die psychedelische en andere invloeden, zoals Electric Light Orchestra, Supertramp en ook wel de vroege Styx, zijn voornamelijk afkomstig van Stephan en Michael. Als driemanschap hebben we alles gezamenlijk uitgewerkt en gearrangeerd. Zo hebben we een album weten te maken met een geluid dat sterk aan de progressieve rock uit de jaren zeventig doet denken, maar wel met moderne invloeden en technieken, terwijl alle muziek van compleet nieuwe teksten is voorzien."

Je was eerder actief als producer van Snailshouse en ook bij Vanden Plas en bij Abydos deed je een groot deel van de productie. Hoe heb je die kennis verworven?

"Door het heel veel te doen, goed luisteren en vooral leren van anderen. Doordat ik een bovengemiddeld muzikaal gehoor heb, weet ik meestal vrij goed hoe ik iets wil laten klinken. Ik werk altijd samen met een goede technicus die in staat is om mijn ideeën om te zetten naar het geluid dat ik wil hebben."

Je hebt met Abydos een overtuigend album opgenomen. Ga je daarmee nog live optreden?

"Dank voor het compliment! Ik moet inderdaad zeggen dat de kritieken tot nu overweldigend zijn, maar ja, dat zegt nog niet alles over de verkoopcijfers van het album. Helaas. Het liefst zou ik Abydos als theaterproductie, een soort 'schaduw-opera' willen uitvoeren in een aangepaste versie. Het is nu al te laat voor dit seizoen, dus misschien zijn er mogelijkheden voor seizoen 2005-2006. Als dit zou lukken, zou dat fantastisch zijn! Daarnaast zou het helemaal geweldig zijn als we met Vanden Plas het daaropvolgende seizoen de theaterversie van Monte Christo zouden kunnen opvoeren. Dat is mijn ideaalbeeld voor de komende jaren naast uiteraard de diverse reguliere shows met Vanden Plas!"

Ben je op dit moment tevreden met je leven? Heb je een goed 'thuis'?

"Eigenlijk best wel. Ik heb een schat van een vriendin met wie ik, samen met mijn moeder, in een huis in Kaiserslautern woon, en ja, momenteel heb ik 't prima naar mijn zin hoewel dagen als vandaag, zo'n vijftien uur non-stop werken, wel vreten aan je energie. Maar het feit dat jij dit interview in het Duits wilde doen, scheelde veel. Bedankt daarvoor!"

Graag gedaan Andy. Een laatste opmerking. Het is in Duitsland heel gebruikelijk dat de ouders inwonend, terwijl de Nederlandres dat zelden of nooit doen. Ouderen leven in ons land bij voorkeur zelfstandig of, als dat niet meer kan, in verzorgingstehuizen.

"Ik vind het een heel goed gebruik in Duitsland. Wij vinden het niet meer dan normaal dat mensen die zoveel jaren voor jou gezorgd hebben aan het einde van hun leven een stukje zorg van jou terug krijgen!"

Een mooiere afsluiting dan met dit stukje Duitse 'food for thought' kon ik mij niet voorstellen!