ANDRÉ ANDERSEN, loopbaan

In 1984 verhuisde André Andersen als enig kind van een Russische moeder van Moskou naar Denemarken omdat zijn Deense vader, die toen twintig jaar actief was als journalist in Rusland, heel graag terug wilde naar zijn vaderland. In die jaren daarvoor was hij al vaker in Kopenhagen geweest met zijn vader, zodat de overstap geen enkel probleem was. In Rusland kreeg hij al vanaf zijn vijfde pianoles en maakte indringend kennis met klassieke muziek. Op 14-jarige leeftijd stuitte hij bij toeval op In Rock van Deep Purple en dat veranderde zijn benadering van muziek. Met Jon Lord en Rick Wakeman als grote voorbeelden, stortte hij zich op de rockmuziek, creëerde al gauw zijn eigen studio en ontwikkelde zichzelf tot multi-instrumentalist. Andersen is in staat om een boek per dag uit te lezen en met die gave kwamen de teksten als vanzelf en begon hij muziek te componeren op basis van zijn kennis van klassiek en naar de voorbeelden in zowel de progressieve als de hardrock. Anno 2005 heeft hij inmiddels drie soloalbums uitgebracht en vanaf 1993 met Royal Hunt tot op heden negen, diverse ep’s en twee live albums.

André, het zal waarschijnlijk de duizendste keer zijn dat iemand er naar vraagt, maar is het waar dat je van koninklijke afkomst bent en zo ja, hoe ben je in Denemarken verzeild geraakt en heb je nog enig voordeel van je afkomst?

"Dat schijnt inderdaad zo te zijn. Mijn moeder interesseert zich erg voor genealogie en heeft de stamboom van haar familie helemaal nageplozen en kwam er zo achter dat zij, en dus ook ik, van koninklijke afkomst zijn, zij het van een verre tak. Ik interesseer me er eigenlijk niet zo voor, maar toen onze manager destijds met haar in gesprek raakte in Kopenhagen, kwam dit ter sprake. Ik word er zelf niet koud of warm van en enig voordeel zie ik er eigenlijk ook niet in, al staat het wel leuk. In Amerika vinden ze zoiets natuurlijk om te smullen!"

Je wordt dus in ‘eigen’ land, Rusland niet als een koning onthaald?

"Nee, geloof dat maar niet! Op de podia daar overigens wel, dat is een heel ander verhaal. Een van de redenen waarom we de opnames voor de eerste dvd van Royal Hunt daar geschoten hebben, is dat er altijd een volle zaal is met een enthousiast publiek."

Na Paper Blood, een in mijn ogen zeer consistent en goed album, zijn er dus live opnames in St. Petersburg gemaakt. Waarom koos je juist St. Petersburg voor de dvd-opnames?

"Ben je bekend met de locatie? Ik neem aan van niet maar als je de dvd ziet, dan weet je ook waarom! Behalve een dolenthousiast publiek is dat theater gewoonweg een unieke en magnifieke locatie met een schitterende akoestiek. Prettige bijkomstigheid is dat een aantal camera’s opgesteld konden worden in de orkestbak die deze zaal heeft. Daardoor waren er mooie opnames te maken, terwijl de cameramensen ook niet voor het publiek hoefden te gaan staan."

In je biografie staat dat je bijna elk denkbaar instrument bespeelt. Waar en in welk instrument heb je naast piano les gehad en welke instrumenten bespeel je naast toetsen en gitaar nog meer?

"Dat is een beetje overdreven. Keyboards zijn mijn echte nummer een. Zoals gebruikelijk in Rusland bestond pianoles uitsluitend uit het leren van stukken van klassieke componisten en ook heel veel theorie. Toen ik me eenmaal ging toeleggen op rockmuziek, had ik altijd wel gitaristen om me heen en kreeg ik de kans om heel gemakkelijk gitaar te leren spelen en vervolgens ook basgitaar. Eerlijk gezegd houdt het daar ook eigenlijk wel op."

Als grootste voorbeelden noem je Mozart, Paganini, Deep Purple, Led Zeppelin, Genesis, Queen, Yes, Rush, Kansas en Pink Floyd. Luister je vandaag de dag nog veel naar muziek en bezoek je concerten?

"Door mijn gedegen klassieke opleiding heb ik veel klassieke meesterwerken leren kennen, ook nog nadat ik als tiener in aanraking kwam met de hardrock van Led Zeppelin en Deep Purple. Later kwamen daar ook de progressieve rockbands bij. Naar concerten gaan doe ik zeker! Vanwege mijn studio en het feit dat ik dat ik ook met ex-leden van de band vriendschapsbanden onderhoud, is er altijd wel een die contact opneemt als er wat te beleven is en dus gaan we, weliswaar niet zoveel als vroeger, maar toch steevast elke paar maanden met een stel vrienden naar een concert. Zo heb ik onder meer Europe, Dream Theater en Saga gezien, een paar dagen geleden nog Deep Purple en ook een maand of wat geleden een fantastisch concert van Whitesnake. Sommige muzikanten gaan helemaal op in wat ze zelf doen en sluiten zich af voor de buitenwereld. Ik ben als professioneel muzikant heel serieus met muziek bezig. Enerzijds wil ik best wel eens een leuke avond uit, maar ik wil anderzijds ook mijn ogen niet sluiten voor wat er in de muziekwereld gebeurt! Het is voor mij heel belangrijk om plezier te hebben in mijn werk en als ik dat niet zou hebben, zou ik een ander vak gekozen hebben, bij voorkeur advocaat, dat lijkt me een pracht beroep!"

Ben je bekend met de band Pallas? Graeme Murray, de bassist van die band, is in het dagelijkse leven advocaat met als specialiteit misdrijven!

"Geweldig! Die man is slim zeg! Ik jammer genoeg niet! Ja, ik ken Pallas nog wel van vroeger. Hoe heet dat mooie album ook al weer..? Oh ja, The Sentinel, ik weet zeker dat ik de lp nog ergens heb liggen! Recentelijk las ik een artikel in een classic rock magazine over Pallas. Ze hebben net een nieuw album uit hè, maar ik heb dat helaas nog niet gehoord!"

Als je nog steeds van dat soort muziek houdt, moet je maar eens gaan luisteren want Pallas klinkt als een mix van Genesis, Yes en Pink Floyd maar dan moderner. Doordat die bands dat soort muziek niet meer maken, is het een verademing! Maar vertel eens, hoe ben je aan de kennis gekomen om een eigen studio op te zetten en zelf te gaan produceren?

"Kijk, ik heb gewoon onvoorstelbaar veel geluk gehad. Mijn moeder werkte namelijk in een theater en als ik even niets te doen had, was ik daar te vinden. Zeker als er opnames gemaakt werden met een orkest was ik bijzonder geïnteresseerd en heb door te kijken en vragen te stellen spelenderwijs geleerd om te werken met mixers, opnameapparatuur, enzovoort. Daarnaast las ik er veel over in boeken en magazines. Toen ik in Denemarken kwam had ik geen werk, maar ik vond een baantje in een studio! Toen ik eenmaal zover was dat ik zeker wist dat ik in de muziek verder wilde, trof ik een bank met gevoel voor humor. Zij verstrekten mij een forse lening en zo is mijn studio tot stand gekomen. Door in bands te spelen en af en toe andere bands te produceren, kon ik wat geld verdienen. Daardoor was de begin jaren negentig mijn studio voldoende uitgerust om mijn eerst album met Royal Hunt op te nemen. Kwestie van pure mazzel!"

Produceer je vandaag de dag nog andere acts?

"Heel, heel zelden. Ik help wel eens een bekende van me, wat kleine klusjes maar meer ook niet. Niet dat ik andere bands niet zou willen produceren, maar ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen! Eigenlijk is de studio alleen voor Royal Hunt en mijn soloalbums in gebruik."

Als we Paper Blood als voorbeeld nemen, in welk stadium is de pre-productie die jij de andere bandleden aanbiedt? Hoeveel invloed hebben andere leden en met name John West op jouw visie?

"Paper Blood is wel een extreem voorbeeld. Op het moment dat we begonnen waren behalve Kenneth Olsen, alleen John West en ik nog over, dus feitelijk heb ik zowat alle instrumenten zelf bespeeld en opgenomen. Normaal gesproken zijn mijn demo’s wel aardig uitgewerkt, maar toch duidelijk demo’s en ze laten meer ruimte voor eigen arrangementen en interpretatie van andere bandleden. Omdat ik op mijzelf werk, is het voor mij ook heel gemakkelijk om iets aan te passen, te herschrijven of te veranderen als de anderen bijvoorbeeld stukken niet zien zitten of een ander idee hebben dat ik ook uitstekend vind. Meestal was ik er vrij zeker hoe Steen Mogensen en Jacob Kjaer de stukken zouden gaan spelen, omdat ik ze al vijftien jaar kende. Nu, met de kersverse gitarist Marcus Jidell en bassist Per Schelander lag dat anders. Voor wat betreft John is het ook bijna altijd zo dat ik kan voorspellen als ware het een soort tweede natuur, hoe hij de songs zou willen zingen en daar zijn mijn melodielijnen ook op geschreven. Omdat John te druk was met andere projecten, heb ik noodgedwongen voor dit album naast de muziek ook alle teksten geschreven, normaal gesproken schrijft John ook een deel. Het is echter nooit zo dat ik alles en iedereen mijn wil opleg. Ik kom met een concept, maar alles is bespreekbaar. Als iemand een betere riff bedenkt of überhaupt een beter idee heeft, dan waarmee ik gekomen ben, dan neem ik die met genoegen over, zo star of dom ben ik echt niet!"

Royal Hunt is enkele keren op sterven na dood geweest. Waarom zijn oudgedienden Steen Morgensen en Jacob Kjaer er na vijftien jaar uitgestapt? Heb je nog contact met de vroegere zangers Henrik Brockmann en D.C. Cooper?

"Steen raakte steeds meer geïnteresseerd in de moderne stevige rock, zoals Nickelback die maakt en we merkten gewoon dat we muzikaal gezien uit elkaar groeiden en uiteindelijk heeft hij besloten om de band te verlaten. Jacob is een ander verhaal. Hij wachtte gewoon op het moment om ermee te kappen omdat-ie gewoon de hele muziek spuugzat was. Hij bleef aan boord omdat hij mij niet wilde kwetsen, maar nam nu zijn kans waar om zich terug te trekken. Ook met Henrik ben ik nog steeds de beste maatjes en zowel hij, Steen als Jacob komen geregeld hier langs of we zien elkaar elders. Met D.C. Cooper heb ik - bij hoge uitzondering - geen contact meer. Onze ego’s botsten nogal, maar muzikaal gesproken niet. Achteraf had ik John graag eerder in de band gehad, maar dat laat onverlet dat we prachtige albums en een live album met D.C. gemaakt hebben. Een geweldige zanger maar als persoon klikte het gewoon totaal niet."

Wat of wie zijn je inspiratiebronnen bij nieuwe composities? Componeer je gericht of leg je vast wat je te binnen schiet en welke rol speelt de computersoftware bij je composities?

"Het is niet zo dat ik om negen uur begin en dat dan de composities er gewoon uit rollen, maar ik probeer wel iets van een werkweek te maken en een zekere discipline te handhaven. Normaliter sta ik om een uur of negen à tien op en ik ga dan eerst een wandeling met mijn honden maken. Ik woon namelijk bij een meer, dus dat is voor mij een heerlijke manier om wakker te worden. Dan een lekker bakkie koffie, zodat ik om een uur of twaalf een normaal mens begin te worden. Omdat ik de studio in huis heb, begin ik meestal onder het genot van een tweede kop koffie met het luisteren en bewerken van de stukken, waaraan ik de vorige avond of nacht bezig ben geweest. Als ik dan om een uur of drie helemaal ‘in’ de muziek zit, dan ga ik pas echt componeren of bewerken, soms tot diep in de nacht als ik in de juiste stemming ben. Ik ben geen softwaregebruiker; ik vind programma’s als Pro Tools fantastisch, maar ik wil gewoon niet op die manier werken! Mijn basis is vrijwel altijd een stuk muziek op keyboard, dat ik opneem en van daaruit bouw ik een nummer verder uit. Ik heb door de jaren heen zo’n fantastische collectie ‘racks’ verzameld die zo mooi klinken, dat ik het eeuwig zonde zou vinden om die niet gebruiken. Wat dat betreft ben ik misschien te traditioneel ingesteld. Wel heb ik een soort ‘gitaarmachine’ die ik gebruik bij het maken van de eerste demo’s. Pro Tools heb ik overigens wel en als ik betrokken ben bij een project wat zich geheel of gedeeltelijk in een andere studio afspeelt, dan is het handig om te gebruiken, omdat je muziek dan heel gemakkelijk kunt uitwisselen en bewerken. Ik krijg natuurlijk geregeld verkopers van software over de vloer en als je wilt word je echt bedolven onder de plug-ins, enzovoorts. Het mooie is natuurlijk wel, dat je voor zo'n tienduizend dollar een aardige homestudio kunt bouwen met dit soort software, maar ik vraag me dan wel eens af wie nu eigenlijk de muziek aan het maken is. Ik schat dat zo’n 85 procent van de uitgebrachte albums momenteel via Pro Tools tot stand zijn gekomen, waardoor je toch de indruk krijgt van een eenheidsworst! Onze nieuwe gitarist Marcus Jidell liet me eens een stuk horen van zijn band The Ring, met een soort Dio midden jaren tachtig geluid, opgenomen zo goed als via een laptop! Op zich best grappig, maar ik herkende zoveel standaardgeluidjes dat het me irriteerde: je hoort niet de echte warmte van heuse versterkers en dergelijke, het was mij allemaal te synthetisch. Als ik een gitaar opneem, gebruik ik soms wel twaalf verschillende versterkers om dat geluid te krijgen wat ik het mooist bij een nummer vind passen!"

Volgens je website lees je enorm veel en haal je ook de basis van je songteksten uit literatuur. Wat lees je zoal?

"Naast vakgerelateerde magazines hou ik erg van historische literatuur, daarnaast ook thrillers en biografieën. Een fantastisch boek vind ik bijvoorbeeld de Da Vinci Code."

Je laatste soloalbum Ocean View, een album met voornamelijk pianomuziek, is bij mijn weten niet in Nederland uitgebracht. Waarom niet?

"Dat heeft te maken met het feit dat het management geen maatschappij heeft kunnen vinden die meer wilde doen dan alleen maar het album uitbrengen, dus zonder enige vorm van promotie. Als ik het wel heb is het album onder meer in Rusland - zeventienduizend exemplaren verkocht! - en Japan uitgebracht. In Japan waren ze er heel serieus mee bezig en dus wilde men vanuit Japan platenzaken elders in de wereld ook voorzien. Nadeel is inderdaad dat het niet echt gemakkelijk te verkrijgen is, maar voor de mensen die echt willen is er altijd via internnet wel iets te bestellen!"

Heb je overwogen om Ocean View via je eigen website te gaan verkopen of tenminste een link op je eigen site te zetten naar een bedrijf dat het album kan leveren?

"Ik heb wel overwogen om de cd zelf te gaan verkopen, maar nadat ik van collega’s van Pretty Maids hoorde, dat het van geen kant liep, heb ik van dat idee afgezien. Het kost veel tijd, je moet een voorraad aanleggen, je moet het zakelijk regelen met bijvoorbeeld PayPal of een bankiersysteem, dus zo simpel ligt het nu ook weer niet. Ik heb er wel een stel gehad en die verkocht of weggegeven aan vrienden met het advies om hem met kaarslicht en een leuke vriendin in de kamer op te zetten: gegarandeerd succes met een heerlijke vrijpartij verzekerd! De mogelijkheid van een link op mijn eigen site had ik nog niet in ogenschouw genomen: lijkt me een goed idee om dat te doen, dank je! In elk geval is-ie te bestellen via www.artmusic-group.ru maar dan moet je wel Russisch kunnen lezen!"

Sinds medio 2005 was je bezig met het project III met Paul Laine en David Readman. Dat nieuwe album, dat eind maart is verschenen, is dat meer rechttoe-rechtaan rock’?

"Frontiers Records benaderde mij met het verzoek of ik wilde meewerken aan een album met beide zangers, bestaande uit korte, stevige en pakkende rocknummers. Eerst zou ik de helft van de nummers schrijven, uiteindelijk heb ik ze allemaal gedaan en toetsen, gitaren en bas ingespeeld. De muziek bevat inderdaad meer rechttoe-rechtaan AOR, maar was toch erg leuk om te doen. Op dit project hebben we Bjarke Hopen op sologitaar en Kaj Laege op drums. Vanwege de praktische kant van dit gebeuren en de afstand waarop de betrokkenen van elkaar wonen heb ik hiervoor overigens wel Pro Tools gebruikt!"

Het persbericht waarom het concert in Nederland niet doorging, heeft mij nooit bereikt. Kun je kort uitleggen waarom deze tour niet doorging?

"Deze tour was geboekt in drie delen: het eerste deel in april en mei 2005 met optredens die we zelf rechtstreeks hadden geboekt, daarna een gedeelte dat geregeld zou worden via een Duitse touroperator en tot slot weer een aantal concerten die we zelf hadden vastgelegd. De sponsor van die Duitse operator trok zijn keutel op het laatste moment in, dus moesten we dat deel laten schieten. Die concerten zijn nu uitgesteld naar voorjaar en zomer 2006. Natuurlijk gaat er bij zo’n tour wel eens wat mis maar omdat onze manager Michael op dat moment erg overwerkt was, dachten we er goed aan te doen een gedeelte van het werk uit te besteden, maar dat doen we dus nooit meer!"

Wat is de achtergrond van de overstap naar Frontiers Records? Wordt er nog ouder materiaal heropgenomen met John West als zanger?

"Tot tweemaal ging de maatschappij met welke wij een contract hadden failliet, vervolgens kwamen we terecht bij SPV, maar de onderlinge communicatie bleek huilen met de pet op. Zo zouden we bijvoorbeeld een aantal dubbelconcerten met Saga doen, maar na vier maanden overleg was er nog niets geregeld en uiteindelijk visten we dus achter het net. Zo zijn we bij Frontiers terecht gekomen. Weliswaar een erg klein label, maar de mensen doen hun uiterste best. Dankzij Saga’s Jim Crichton, die ik heb leren kennen omdat lang geleden Royal Hunt ooit support van Saga was, heb ik alle rechten van onze muziek behouden. Ik denk niet dat we ouder werk zullen gaan heropnemen met John, Marcus en Per. Op Watchers zijn overigens sommige oude stukken live met John als zanger te horen."

Hoe belangrijk is live optreden voor jou persoonlijk en voor Royal Hunt? Gebruiken jullie monitoren, in-ears of meelopende cd’s voor de orkestraties en dergelijke?

"Optredens zijn gewoon hartstikke leuk, maar commercieel niet altijd goed in te schatten. Naar mijn mening is voor een band als geheel live optreden onmisbaar. Het smeedt een onderlinge band, je ziet wat van de wereld, komt in contact met fans en publiek, leert andere culturen kennen, ontmoet andere collega-muzikanten, enzovoort. Alleen John gebruikt in-ears, de rest van ons werkt met monitoren. Elke noot die je hoort is live! Geen tapes of dat soort dingen, dus we spelen live ook altijd een aangepast arrangement. We hebben het overigens wel eens koortjes geprobeerd vanwege de achtergrond, maar we geven toch de voorkeur aan een aangepaste maar wel echt live gezongen versie."

Gezien het bombastische en orkestrale element in jouw muziek, zou het niet onaardig zijn om een keer een concert met orkest te doen. Heb je de ambitie om zoiets ooit op poten te willen zetten?

"Ooit had ik dat plan wel; ik heb destijds ook contacten aangeboord in Rusland en Tsjechië maar nu, met de nieuwe bezetting, wil ik eerst een gewoon nieuw album maken. Mogelijk dat we iets dergelijk proberen van de grond te krijgen als we twee albums in deze samenstelling hebben uitgebracht."

Wat zijn op dit moment de landen in de wereld waar Royal Hunt het populairst is?

"Japan, absoluut en natuurlijk Rusland, tevens ook Zuid-Europa. We speelden laatst trouwens in Kopenhagen voor duizend man, dus dat is een goede ontwikkeling!"

Dit voorjaar zullen jullie waarschijnlijk weer gaan touren, maar welke landen doet de band aan?

"In elk geval Europa, daarna misschien Japan en heel misschien zelfs Zuid-Amerika bijvoorbeeld voor een festival en een paar shows."

Hopelijk zal er ditmaal geen kink in de kabel komen en zullen we Royal Hunt dan eindelijk weer eens op een Nederlands podium kunnen zien!

Discografie Royal Hunt:

Land Of Broken Hearts (1993)
Clown In The Mirror (1994)
Moving Target (1995)
1996 (live) (1996)
Paradox (1997)
Closing The Chapter (live) (1998)
Fear (1999)
The Mission (2001)
The Watchers (2002)
Eyewitness (2003)
Paper Blood (2005)

Discografie André Andersen:

Changing Skin (1998)
Black On Black (2001)
Ocean View (alleen Japan) (2003)