HEINEKEN MUSIC HALL, Amsterdam

“Heerlijk genieten van symfonische pop”

Als ik goed ben ingelicht, was het maar liefst dertien jaar geleden dat The Moody Blues - toen nog met de inmiddels gepensioneerde fluitist-zanger Ray Thomas - concerteerden op Nederlandse bodem. Groot in onder meer Amerika hebben Justin Hayward (vocals,gitaar), John Lodge (vocals, bas en akoestische gitaar) en Graeme Edge (drums, vocals) over populariteit niets te klagen. Ook de Amsterdamse Heineken Music Hall was voor dit zitconcert uitverkocht en het publiek genoot zo van de muziek dat honderden mensen niet meer op hun stoel konden blijven zitten!

Graeme Edge wordt al jarenlang geassisteerd door een tweede drummer en de stem van John Lodge heeft een fractie aan kracht ingeboet, maar zijn baswerk blijft magistraal. Justin Hayward bleek prima bij stem en ook aan hem is zijn respectabele leeftijd nauwelijks aan te zien. De band die met Nights In White Satin een formidabele wereldhit scoorde, wordt door velen beschouwd als een van de grondleggers van de symfonische rock. Het orkestrale aspect door gebruikmaking van de Mellotron als eerste grote band, introduceerde de band al in 1967. De bezoekers konden zo’n twee uur genieten - met een korte pauze halverwege - van een zeer interessante, zeker ook symfonisch getinte setlist.

Uit de oude doos kwamen nummers als Lovely To See You, Tuesday Afternoon, natuurlijk Nights In White Satin en als laatste toegift Ride My See-Saw, Voices In The Sky, Are You Sitting Comfortably?, Question en Higher And Higher met een hoofdrol voor Graeme Edge. Het eerste nummer na de pauze was een zalige uitvoering Forever Autumn van Jeff Wayne met een semi-akoestisch spelende Justin Hayward. Verder een greep uit alle andere albums, zoals Gemini Dream, English Sunset, Steppin’ In A Slide Zone, Talking Out Of Turn, I Know You’re Out There, Your Wildest Dreams, Isn’t Life Strange?, The Other Side Of Life, Lean On Me, I’m Just A Singer - met staand en swingend publiek! - en van het laatste album December het mooie nummer December Snow.

Een bescheiden maar mooie lichtshow met abstracte beelden op schermen achter de band zorgde voor de juiste atmosfeer, terwijl op het podium de drie Moodies werden bijgestaan door vijf sessiemuzikanten met zang, fluit, gitaar, toetsen en drums en mede daardoor was de show zowel qua geluid als ook visueel bijzonder aantrekkelijk. Ik ben dan ook zeer gelukkig met de op het laatste moment via MOJO verkregen vrijkaart annex fotopas, want dit was waarschijnlijk de laatste keer dat de noch ‘moody’ noch ‘blue’ ogende Moody Blues in Nederland live te zien is geweest.