Een boek over de symfonische rockband Kayak is niet zomaar een boek. Het is weliswaar bezien door de bril van Ton Scherpenzeel, de oprichter en enige stabiele factor binnen de band en opgetekend door diens echtgenote Irene Linders, maar het is een gedetailleerd en uitstekend chronologisch opgebouwd document. Aan de hand van de griezelig goed bijgehouden aantekeningen, zoals datum, plaats, kwaliteit van optredens en bezoekersaantallen die Scherpenzeel in al die jaren noteerde en bewaarde, werd hem door zijn vrouw een spiegel voorgehouden en moest hij reageren op zijn eigen schrijfsels. De ontwikkelingen van een Yes en Genesis georiënteerd veelbelovend gezelschap tot de melodieuze symfonische pop van vandaag passeren de revue. Veel herinneringen, niet alle even aangenaam, borrelden op en geven weer hoe het leven van een band en zijn leden eruit zag toen de grote doorbraak nét niet kwam. De wisselingen in de band, de eerste ontmoeting tussen Ton en Irene, de dubieuze tweeslachtige rol van toenmalig manager Frits Hirschland, hoe het vuurwerk van Ton zijn broer Peter verwondde, de plotselinge dood van mede-oerlid Pim Koopman en de wederopstanding; het staat allemaal in het boek beschreven. Erg aardig is de vondst om als koptekst een aantal markante gebeurtenissen in de betreffende jaren te memoreren voordat op de perikelen rond het 'stoere bootje' wordt ingegaan. Ook de verschillende lettertypen en kaders maken het boek speels en zeer prettig leesbaar, terwijl het natuurlijk rijkelijk is voorzien van foto's. Bij vlagen doet het boek me wat aan The Spinal Tap-film denken.
Dit is overigens het eerste boek in de serie Rockklassiekers waarin onder meer Deep Purple (Kees Baars) voor 2013 aangekondigd staat. De discografie van Kayak heeft er een niet te versmade vreemde eend in de bijt bij die eigenlijk bij elke fan in de boekenkast behoort te staan. Intussen vaart het bootje rustig verder en is Kayak begonnen aan een tournee waarbij ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan werk van alle albums wordt gespeeld.