Asia bestaat uit drie routiniers en nieuweling Sam Coulson. Om de wereld in een kleine bezetting te kunnen rondreizen, hadden de heren Geoffrey Downes, John Wetton en Carl Palmer een goede reden om hun creativiteit ruim baan te geven. Coulson is weliswaar een uitstekende gitarist, maar hij mist het karakteristieke gitaargeluid van Steve Howe met wie Asia toch de grootste hits scoorde. Op Gravitas kun je ruim drie kwartier genieten van gepolijste rockmuziek, waarin de zo herkenbare stijl uit en te na te horen is. Er zijn veel overeenkomsten met andere tracks van albums van Asia, Icon of John Wetton solo, want de kern van het compositorisch vermogen is toch onmiskenbaar Wetton. Natuurlijk helpt ook Downes een handje mee, maar door de beperking die Wetton aan zijn rechterhand opliep, is het basspel onopvallend. Bovendien had er wat mij betreft ook een goede sessiedrummer achter de drumkit kunnen zitten, want aan niets is te horen dat hier Carl Palmer, een van de meest populaire drummers uit de jaren zeventig aan het werk is. De nieuwe cd bevat negen nummers en kreeg als titel Gravitas ofwel zwaartekracht mee. Betekent dit dat je snel van de aarde kunt opstijgen, maar ook weer even snel kunt terugvallen? Je zou het bijna denken, want zelfs het eens zo fabelachtige artwork van Roger Dean oogt wat flets en is gebaseerd op herkenning. Hoe goed het ook allemaal in elkaar steekt − de MP3’s die ik heb gedownload klinken overigens voor geen meter − het album roept vrijwel continu een déjà vu-gevoel op: prima gespeeld, maar de muziek voegt aan het reeds bestaande oeuvre niets toe. Bij de track Joe DiMaggio’s Glove lijkt het alsof de heren Take The Long Way Home van Roger Hodgsons Supertramp als basis hebben gekozen. Wetton zingt echter nog steeds geweldig en de melodieën zijn best wel aansprekend.
De speciale versie bevat een paar extra tracks en een dvd met enkele liveopnamen met orkest, een videoclip van de single Valkyrie en de sectie ‘behind the scenes’.