AQUARYTHMICS (1980), heruitgave (NL+E)

Richard Vimal verdient vandaag de dag zijn brood met het maken van composities voor films, tv en voor bedrijven als Peugeot, Michelin en Shell, om er maar eens enkele te noemen. In 1974 kwam Vimal voor het eerst in aanraking met de synthesizer. Hij speelde daarvoor al piano en gitaar. Gefascineerd door de mogelijkheden van het instrument kocht hij een Roland SH3. Daarop experimenteerde hij fanatiek hetgeen uiteindelijk resulteerde in een contract bij Polydor en zijn eerste album Transparences in 1977. Hierop deed hij tevens de zang. Het album flopte echter. Zijn tweede geheel instrumentale album Migrations (1978) deed het een stuk beter. In 1980 verscheen Aquarythmics, door kenners alom gewaardeerd, maar omdat Polydor en Vimal het niet eens konden worden over een vervolgproject brak Vimal het contract en ging door als producent van filmmuziek. In 1981 schreef hij zijn eerste soundtrack voor een korte film voor Aeronava. Nu zijn beide instrumentale studioalbums op één cd verschenen met daarbij nog een track van Transparences - zeker niet de minste - alsmede een nieuwe, klassiek georiënteerde track die nog niet eerder werd uitgebracht. Vimal werkt momenteel aan een concert voor synthesizer en orkest en er zal in de toekomst meer werk van hem op cd verschijnen. De begeleidende informatie noemt onder anderen Bach en Schubert als inspiratiebronnen en stelt dat Vimal uitsluitend naar klassieke componisten luistert om zodoende geen eigentijdse muziek te kunnen kopiëren. Daarbij volgt hij het voorbeeld van Vangelis, Tomita en Synergy (Larry Fast). Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ene Jean-Michel Jarre wel degelijk zijn invloed heeft laten gelden. Jarre was namelijk iets eerder met Oxygene (1976), stond toen ook bij Polydor onder contract en is ook van Franse origine. Hoe dan ook, de ruim 73 minuten muziek zijn ondanks het verstrijken der jaren de moeite meer dan waard. Wie muziek van tijdgenoten Jarre, Baffo Banfi en Michael Cretu kan waarderen moet deze cd maar eens luisteren of gewoon meteen kopen. Deimos Music suggereert met de vermelding ‘Electronic Classics’ dat er nog meer uitgaven zullen volgen. Ik ben benieuwd!

ENGLISH:

Today Richard Vimal works as a composer of music for movies and television as well as advertisements for companies like Peugeot, Michelin and Shell, to name but a few. After having played piano and guitar for some time, he first discovered the synthesizer in 1974. Fascinated by its seemingly unlimited sonic possibilities, he acquired a Roland SH3. A period of fanatic experimentation finally led to a recording contract with Polydor and the release of his first album entitled Transparences (1977), on which he also did the lead vocals. However his first effort didn't prove to be a success. His second, entirely instrumental album Migration fared slightly better. In 1980 he released Aquarhytmics, which delighted fans everywhere. However, as Polydor and Vimal could not reach an agreement about a follow-up project, he cancelled the contract and began to focus on working for the film industry. In 1981 he composed his first soundtrack for a short film for Aeronava. Now both instrumental studio albums have been released on one CD, which also includes one track from Transparences, which certainly isn't a bad choice at all, as well as a brand new and previously unreleased bonus track with some classical overtones. Vimal’s current activities include the composition of a symphony in four movements for synths and orchestra. For the future other releases of Vimal’s music are in preparation. The liner notes mention composers like Bach or Schubert, amongst others, as sources for his inspiration and particularly stress the fact that Vimal only listens to the works of classical composers as this strictly prevents him from inadvertently copying contemporary musical styles. Thereby he follows the example of fellow-musicians like Vangelis, Tomita and Synergy (Larry Fast). However, upon listening to this album I cannot shake off the feeling that a certain Jean-Michel Jarre brought his influence to bear. As a matter of fact Jarre released his Oxygene (1977) a little earlier, he also had a record deal with Polydor at the time and he is French as well. Anyway, these 73+ minutes of music are definitely worth a listen after all these years. Anyone who likes music of contemporaries like Jarre, Baffo Banfi and Michael Cretu should listen to this CD or just buy it right away! By referring to ‘Electronic Classics’ Deimos Music seems to refer to future releases. I for one am looking forward to that!