MICHEL VAN DIJK, Blue Planet

De Delftse band Alquin hield het in 1976 voor gezien, maar deed in de jaren negentig een hernieuwde tour door Nederland. De reünie hield echter geen stand. In 2003 bleek het klimaat voor een geslaagde reünie beter en een succesvolle tour werd bekroond met een dvd-opname. Daarna bleef het vuurtje branden en na anderhalf jaar rustig maar stug doorwerken is recentelijk het splinternieuwe album Blue Planet verschenen dat in iO Pages nr. 62 een 'vette krent' kreeg toebedeeld. Tevens verscheen de 3cd The Ultimate Collection met twee cd’s vol met geremasterde nummers en een derde cd met nummers van One More Night. Verder een B-kant van een single, een demo en een livetrack van Pinkpop uit 1973. Ruim twee jaar na het vorige interview spreek ik opnieuw met zanger en tekstschrijver Michel van Dijk over hun blauwe planeet.

Hallo Michel! Mijn eerste vraag is eigenlijk: wat is het verschil tussen de reünie van 1995-1996 en die van twee jaar geleden?

"De eigenlijke tour was toen best gaaf, maar de laatste grote show verpestte eigenlijk alles. Onze toenmalige bassist had een glaasje te veel op, twee van ons waren ziek en het geluid was absoluut bagger. We hebben daar allemaal zo’n kater van overgehouden dat die reünie als een nachtkaars uitging. Daarbij kwam nog dat ik toen nog ernstige problemen had met mijn verslaving. Ik heb echt stom geluk gehad dat ik zonder al te veel kleerscheuren een zo lange periode van gebruik heb doorstaan. Ieder ander zou zijn bezweken, maar behalve mijn gebit heb ik mijn lichaam - en wat belangrijker is - mijn stem in stand kunnen houden. Ik ben zo vreselijk dankbaar dat ik van die zooi af ben joh, ik voel me nu weer een ander mens! Door de contacten met onder anderen Ferdinand Bakker (gitarist) en het geregeld blijven spelen, hebben me er doorheen gehaald. Wat ik heb meegemaakt is zo extreem en ik geef dan ook graag voorlichting aan jongeren om dit soort ellende te vermijden."

De eerste en grootste deel van de tour in 2003 werd afgesloten met een dvd-opname in Zoetermeer. Heeft die dvd jullie gebracht wat je ervan verwachtten?

"Absoluut. Niet alleen zijn we er financieel zeker niet bij in geschoten, maar het publiek heeft de naam Alquin weer gehoord en dat heeft ons gestimuleerd om met nieuw werk te komen."

Door drukke werkzaamheden moest Frans Koenn zich terugtrekken. Hoe hebben jullie Walter Latuperissa gevonden? Behalve van Snowy White weet ik zeker dat ik hem nog ergens van ken….

"Wat dacht je van Livin’ Blues? Walter is bij ons terecht gekomen via Arie Verstegen en Henk van Gemerden, onze tourmanager. Hij blijkt een geweldige aanvulling voor de band te zijn. In het begin moest ik erg aan zijn spel wennen, maar tijdens de opnames ben ik hem ontzettend gaan waarderen. Hij heeft een zeer goede kijk op muziek en hij en Ferdinand zijn muzikaal twee handen op één buik en dat is bij de opnames ook van groot nut gebleken."

Jullie zijn - zij het op bescheiden schaal - blijven spelen, ook in 2004. Wanneer besloten de band om een nieuwe plaat op te nemen en hoe is Alquin bij Universal terechtgekomen?

"De start van een nieuwe plaat begon eigenlijk met Sweet Surrender. Voordien speelden (mede dankzij Henk van Gemerden, die onder meer nauw betrokken was bij diverse Pink Floyd dagen, MvBF) drummer Job Tarenskeen, gitarist Ferdinand Bakker en ik met enige regelmaat samen tijdens het Let’s Stick Together-festival. Steeds spraken we af om meer met elkaar te gaan doen en om nieuw materiaal te schrijven, maar het kwam er nooit van totdat de reünie in 2003 bleek aan te slaan. Omdat we vroeger bij Polydor zaten leek het logisch om bij de ‘opvolgers’ aan te kloppen. Een van de eisen van Universal was het uitbrengen van The Ultimate Collection waarop een nieuw nummer moest staan, vandaar dat Sweet Surrender daarop terecht gekomen is, dat overigens ook al op de dvd One More Night stond. Financieel was het nog even moeilijk maar door onder meer een bijdrage van opnieuw Henk van Gemerden, de tourpot, een fan die maar liefst 10.000 euro op tafel legde en de hulp van heel veel vrijwilligers konden we een budget bij elkaar sprokkelen om Blue Planet te helpen financieren."

Tijdens de officiële presentatie van Blue Planet vertelde je dat jullie er alles bij elkaar zo’n anderhalf jaar mee bezig geweest zijn. Kun je dat toelichten?

"Ja, klopt. Ferdinand is direct al begonnen met het schrijven van de muziek en het uitwerken van al eerder bestaande ideetjes. Met een eigen studio achter zich kon hij ook zorgen voor een basis die digitaal naar de anderen werd verstuurd. Daarna kwam de periode dat met name Job en ik de studio geregeld opzochten voor tekstuele invulling. Hoewel onderwerpsuggesties en veel losse zinnen van mij afkomstig zijn, zoals het stukje van Watch The Waves Rollin, Watch Them Rolling Out, To Be Born Again, is Job degene die er een complete en goed lopende tekst van heeft gemaakt en hem komt ook de meeste eer toe wat dat betreft. Dingen van alledag, dingen uit het persoonlijke verleden zijn onder meer de inspiratiebron geweest voor de teksten. Deze hele periode zijn Job en ik twee tot drie keer per week bij Ferdinand geweest en nadat de basis stond, zijn we als band maandelijks gaan repeteren, waarbij dus ook met de inbreng van Dick Franssen (toetsen) en Ronald Ottenhoff (saxofoon, fluit) de definitieve partijen en arrangementen tot stand zijn gekomen. De eigenlijke opnames hebben maar een paar dagen geduurd en het bijschaven daarna heeft Ferdinand gedaan."

In de Delftsche Courant wordt gesproken van het duo Bakker-Tarenskeen als muziek- en tekstcomponisten en dat Franssen, Ottenhoff en Latuperissa geregeld kwamen neuzen. Jouw naam wordt überhaupt niet genoemd, wat ik nogal vreemd vind voor een frontman. Heb je daar een verklaring voor?

"Nee. Ik ben wel degelijk zeer betrokken geweest in die hele periode en heb mijn steentje bijgedragen. Ik snap werkelijk niet waar men dat vandaan heeft gehaald. We hebben allemaal met heel veel plezier en belangstelling de totstandkoming van dit album meebeleefd. De basis van Alquin is immers liefde voor de muziek en onderlinge vriendschap!"

Als je Blue Planet vergelijkt met een van de oude albums waar jij bij betrokken was, wat is dan je oordeel over Blue Planet en waar liggen volgens jou de grootste verschillen?

"Ik had met het openingsnummer Return To The Blue Planet wel wat moeilijkheden, maar als geheel ging het voor mijn gevoel gemakkelijker dan vroeger. Ik vind dat Blue Planet een heel consistent album is geworden dat, naar we hopen, niet alleen oudere muziekliefhebbers aan zal spreken. De uitdaging was natuurlijk om het goede uit de oude tijd te bewaren en moderne invloeden toe te voegen. Jezelf kopiëren zou een soort zelfmoord zijn."

Alquin heeft een aantal nummers van Blue Planet al eerder live gespeeld. Hebben die nummers nog veranderingen ondergaan vergeleken met de uiteindelijke versie op het album?

"Natuurlijk groeien nummers naarmate je ze vaker speelt. Sommige nummers zijn ten opzichte van de eerste versie inderdaad best veranderd!"

Alquin heeft inmiddels al een aantal concerten achter de rug. De meeste liefhebbers zullen de nieuwe nummers nog niet eerder gehoord hebben. Hoe waren de reacties en hoe was de publieke belangstelling?

"Zonder meer goed en positief en dat enthousiasme van het publiek is voor ons ook weer een geweldige stimulans om door te gaan. Zoals de zaken er nu voor staan en ervan uitgaande dat Blue Planet redelijk zal verkopen, zullen we zeker blijven spelen en weer vol energie aan een vervolg op Blue Planet gaan werken!"

Laatste vraag: wat is dat nou voor gedoe rond jullie website?

"Praat me er niet van! In eerste instantie waren het denk ik goede bedoelingen, maar langzamerhand het is, laat ik het zo zeggen, iets anders geworden dan we hadden bedoeld. Er is maar één officiële Alquin-website en die heet www.alquin.org" 

Later op de avond speelde Alquin onder toeziend oog van ‘peetvader’ Arie Verstegen een puike show van dik twee uur en bewezen de heren Bakker, Tarenskeen, Van Dijk, Franssen, Ottenhof en Latuperissa dat ze in deze vorm nog jaren mee kunnen!

Discografie:

Marks (1972)
The Mountain Queen (1973)
Nobody Can Wait Forever (1975)
Best Kept Secret (1976)
On Tour (1976)
Crash (Compilatie) (1977)
One More NIght (2cd-dvd) (2003)
The Ultimate Collection (2005)
Blue Planet (2005)