MICHAEL SADLER, loopbaan

Met de nodige moeilijkheden en in diverse sessies lees je hierbij de weerslag van enkele gesprekken die ik had met Michael Sadler, zanger, bassist en toetsenist en mede grondlegger van Saga, een van Canada’s meest succesvolle progressieve rockbands.

Saga is eind jaren zeventig in de Phase One studio in Toronto begonnen. Hoe is de band ontstaan en wat gebeurde er na de Phase One periode?

"Jim Crichton, Steve Negus and Peter Rachon speelden als adolescenten in de groep Fludd. Nadat ze Ian Crichton als gitarist hadden aangetrokken, zochten ze op een gegeven moment een zanger. Terwijl ik met mijn achtergrond als kerkkoorzanger in een bluesband zong, ben ik na een dramatisch slechte ervaring in de muziekwereld andere dingen gaan doen. Ik was taxichauffeur, vertegenwoordiger en van alles wat maar wat geld in het laatje bracht toen ik bij toeval een keer door Jim Crichton werd uitgenodigd. Afijn, van het een kwam het ander en voordat ik het wist was Saga geboren en begonnen we in 1977 - we hadden toen al ruim twintig eigen songs - met de opnamen van ons eerste album. Door stom toeval kwam het album in Duitsland terecht en vond daar gretig aftrek. Europees succes lag in het verschiet, dus werden we allemaal fulltime muzikanten. We hadden immers vertrouwen in onze mogelijkheden en we gingen touren. Op dat moment haakte onze toetsenist Rachon af , want zijn vrouw vond dat touren niet zo’n goed idee, en hij werd vervangen door Greg Chadd. Omdat Greg qua persoonlijkheid niet echt goed bij ons paste is hij na Images At Twilight vervangen door Jim Gilmour. Overigens is door eenzelfde toevalligheid onze populariteit in Puerto Rico ontstaan. Wat de overeenkomst tussen Duitsland en Puerto Rico is, hebben wij nooit kunnen verklaren dus als iemand nog een idee heeft? Na het uitbrengen van Silent Knight vonden we allemaal dat we aan een nieuwe fase en een nieuwe uitdaging toe waren. We verhuisden tijdelijk naar Engeland voor de opnames van Worlds Apart met Rupert Hine als producer, waarmee we ook definitief doorbraken in zowel eigen land als de USA. Daarna volgden een periode waarin we naar de Bahama’s verhuisden om fiscale redenen, maar wat we aan belasting bespaarden gaven we aan het goede leven weer even hard uit. Ik verhuisde vanwege mijn toenmalige vrouw naar Duitsland - ik heb een tijd bij Saarbrucken gewoond - terwijl Jim Crichton in Los Angeles neerstreek. De anderen gingen terug naar Canada. Na Behaviour volgde een tijdelijke ‘scheiding’ met Jim Gilmour en Steve, die echter na zes jaar weer terugkeerden op het Saga-nest ten tijde van Security Of Illusion. Vanwege mijn huidige vrouw woon ik nu sinds drie jaar in Los Angeles."

Uit die eerste periode is in 1997 Phase One uitgebracht met deels onuitgebracht oud werk. Wisten jullie hiervan en is het waar dat Jim Crichton nog meer materiaal beschikbaar heeft? Waarom zijn dit soort nummers niet als bonustracks toegevoegd aan de net verschenen remasters? Zijn de bonustracks op de remasters dezelfde als die op de dvd Silhouette te zien zijn?

"Zeker, we wisten van Phase One af en waarschijnlijk zal er nog meer worden uitgebracht. Omdat dit rauwe materiaal naar ons idee niet past bij opgepoetste remasters houden we het liever gescheiden. Het is echter niet uitgesloten dat bij een net zo groot succes als Phase One, we deze nummers ooit opnieuw zullen opnemen. De remasters, op dit moment acht albums, zijn zojuist uit in Amerika en waarschijnlijk inmiddels ook in Europa. Steve Negus heeft het remasteren voor zijn rekening genomen en inderdaad geloof ik dat de videoclips waarschijnlijk gedeeltelijk dezelfde zijn als op de dvd."

Het is bekend, mede doordat jullie niet dicht bij elkaar wonen, dat jullie de muziek afzonderlijk componeren. Hoe komt Saga tot een uitgewerkte song?

"Ik heb er een vreselijke hekel aan om telkens hetzelfde te moeten doen, zoals bewust gaan piekeren over hoe je een tweede On The Loose kunt maken. Het blijkt voor ons het beste te werken als we een song geleidelijk en gezamenlijk uitwerken op basis van door ieder van ons aangedragen basisstructuren of spontaan ingegeven ideeën en juist daardoor behouden we onze eigen totale en herkenbare geluid. Meestal komen de songs in etappes tot hun uiteindelijke vorm in diverse oefensessies, waarna in Los Angeles de definitieve opnames worden gemaakt. In het geval van Marathon hebben we in totaal een week of acht in de studio gezeten."

Op The Runaway van House Of Cards stipt de band de effecten aan van de huidige technologie voor jullie als artiesten. Zo zou bijvoorbeeld de nieuwe cd van Phil Collins copyproof zijn. Hoe staan jullie daar tegenover en kun je iets zeggen over het succes van de albums? Hoe doet Marathon het tot toe?

"De eerste berichten over Marathon zijn hoopgevend, maar het is nog erg vroeg om daar uitspraken over te doen. Tot nu toe zijn Worlds Apart en Heads Or Tales nog steeds onze best verkochte albums. Net als de meeste andere artiesten zijn wij niet blij met al dat downloaden en kopiëren. Natuurlijk is het prachtig dat meer mensen onze muziek in huis hebben, maar wij moeten er wel van leven, dus wij zouden het een goede zaak vinden als cd’s zouden kunnen worden beveiligd tegen kopiëren, want dat levert immers niets op en doet mijns inziens ook geen recht aan je prestatie als creatief artiest!"

Saga is altijd nogal snel met inspelen op nieuwe technologie. Kun je iets vertellen over de cd-rom Softworks?

"Om heel eerlijk te zijn: ik heb hem wel thuis liggen maar nog ongeopend! Als ik het wel heb betreft het een interactief gebeuren dat met name voor de computerfreaks die van Saga houden een heel aardig hebbedingetje is. Mail me maar wat er zo al op staat als je Softworks zelf in bezit hebt of krijgt!"

Kun je iets zeggen over het hoe en waarom van de wat anders klinkende albums Steel Umbrellas, Pleasure and The Pain en Genereation 13? Wat me ook opviel bij het bekijken van de nieuwe dvd Silhouette, is dat bij de discografie The Beginners Guide en Generation 13 niet aan bod komen. Is dat bewust zo gedaan?

"Het is geen krampachtigheid geweest of zo maar een natuurlijk proces. Ik denk dat het een fase in ons leven weerspiegelt. Na al die experimenten blijkt toch dat we ons allemaal het best op ons gemak voelen bij wat jullie waarschijnlijk ook als het Saga-geluid betitelen. Wat betreft Silhouette: het al dan niet ingaan op bepaalde albums is een keuze van het management. Zo blijft er ook nog wat over voor onze nieuwe dvd, die naast het speciale 25-jarig jubileumconcert in Bonn nog wat extra’s zal bevatten. Verder hebben we nog plannen in de richting van een dvd met alle 16 chapters."

Wat betreft het touren, Michael: hoe staan jullie gezinnen er tegenover? Hoe lang oefent de band van tevoren en waar halen jullie de energie vandaan om door te blijven gaan?

"De scheiding van je gezin is altijd een lastig punt, hoewel er zo nu en dan gezinsleden meegaan op tournee. Maar meestal is dat het moeilijkste voor ons allemaal. Het is  aan de andere kant ook weer niet wezenlijk anders als bijvoorbeeld het gezinsleven van een internationaal vrachtwagenchauffeur. Voor het overige is het voor ons eigenlijk vakantie met een vooraf uitgestippelde route. Het eigenlijke werk is twee uur show en daar beleven we allemaal nog steeds buitengewoon veel plezier aan. Het is telkens weer een belevenis om voor goed gevulde, uit volle borst meezingende zalen te mogen spelen. Ik beschouw het als een voorrecht dat ik van mijn hobby mijn beroep heb mogen maken. Op het moment dat we een tournee als iets dwangmatigs of als saai werk gaan beschouwen, wordt het tijd om te stoppen. Voor deze tour hebben we ongeveer een week geoefend."

Het viel me op dat met vijftien beschikbare albums nog steeds het zwaartepunt ligt op het oudere werk, terwijl van de laatste drie albums ‘slechts’ zes tracks op de setlist prijken.

"Deze tour staat in het teken van de eerste acht chapters. Verder hebben we natuurlijk zo langzamerhand een aardig arsenaal om uit te putten, maar bepaalde nummers zoals On The Loose, Wind Him Up, Humble Stance en Don’t Be Late kunnen we gewoon niet weglaten voor de fans. Aangezien een show ongeveer twee uur duurt moeten we dan wel keuzes maken. Om veel van het nieuwe album te spelen, dat nog maar net uit is, leek ons niet verstandig."

Je naamgenoot Michael Ellis is nu ook tourmanager. Zijn naam komen we echter ook al op vroege albums tegen: een langdurige verbintenis?

"Ja, net als Saga al heel lang bij elkaar is, hebben wij al een lange relatie met Michael Ellis. Hij is een veelzijdig man met vele talenten. Hij is niet alleen tourmanager voor diverse bands, maar ook makelaar in platencontracten, producent van video’s en dvd’s en hij zorgt bijvoorbeeld ook dat videoclips op tv komen, en ga maar door."

Saga heeft momenteel een contract bij SPV. Bevalt dat tot nu toe en is er een aantal albums afgesproken?

"Tot op heden bevalt SPV ons prima. We hebben een open en ongedwongen verstandhouding, veel vrijheid en we worden nergens op hinderlijke wijze toe verplicht. Ook de deal is open. Geen bepaald aantal albums; we bepalen gewoon bij ieder album hoe en wat."

Jouw eerste soloalbum Back Where You Belong was tot nu toe alleen en tijdelijk via internet verkrijgbaar. Ik heb begrepen dat je hiermee nog verder aan de slag gaat. Wat kunnen de fans verwachten?

"De internetversie van Back Where You Belong was een verzameling ruwe songs, vaak niet eens helemaal af en opgenomen met computerdrums en dergelijke. Het ligt in mijn bedoeling om dit materiaal verder te verfijnen, echte drums en instrumentalisten te gebruiken en deze met nog enkele andere nieuwe songs eind van het jaar uit te brengen. Op welk label is op dit moment nog niet bekend."

Saga tourt nog door tot half april. Er liggen nog een dvd en een soloplaat van Michael Sadler in het verschiet. Saga bestaat uit een enthousiaste groep professionals die hun laatste compositie nog niet hebben geschreven en klaarblijkelijk ook nog lang niet genoeg hebben van het geven van concerten.