GEOFF DOWNES, Icon 3

De geschiedenis van het duo John Wetton en Geoff Downes gaat al erg ver terug, zo ongeveer 30 jaar. Ondanks het uiteenvallen van Asia in 1985 en de doorstart van ‘het andere Asia’ van Geoff Downes en John Payne, hebben Wetton en Downes elkaar nooit echt uit het oog verloren. Wetton is immers de peetvader van een van Downes’ dochters en het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In 2002 gingen de heren daadwerkelijk weer eens samen schrijven en vonden dat dit zo goed beviel, dat ze er niet meer mee wilden stoppen. Het eerste Icon-album uit 2005 was daarvan het resultaat, in 2006 volgde Rubicon en recentelijk is het derde album verschenen terwijl diezelfde heren intussen het leeuwendeel van het werk leverden voor Asia’s reüniealbum Phoenix. Een gesprekje met Geoff Downes, de man van de mooie melodieën en arrangementen.

In nog geen vier jaar drie studioalbums van Icon, wat livewerk en daartussendoor nog Phoenix. Hebben jullie zoveel inspiratie?

"Ja, dat zou je wel zeggen! Het gaat eigenlijk als vanzelf. Net als vroeger, zo’n 25 jaar geleden, komen we bij elkaar en gaan we achter een simpele piano zitten en dan is het vaak zo dat we beiden een idee hebben en dan schuiven we die ideeën in elkaar, zo simpel is het. Het aardige is ook dat we niet de restricties hebben van een band. We doen gewoon wat wij willen en dat verschaft ons enorm veel plezier bij het werk."

Aisa is maar beperkt op non-actief. Was er niet veel druk om in een relatief kort bestek een album te moeten maken?

"John en ik zijn direct begonnen met schrijven en dat ging zo goed dat we in september al konden beginnen met de opnames voor Icon 3. We hadden er ook erg veel zin in om deze muziek ook live ten gehore te brengen met een echte band. We zijn nu net terug uit Japan en dat was prima. Johns stem is natuurlijk dezelfde als die in Asia, maar toch ligt het ook daar anders. Het is voor Icon allemaal wat kleinschaliger."

Net als op de vorige albums zijn de songs herkenbaar in de stijl die we van Asia en Wettons solowerk kennen. Het prachtige Anna’s Kiss is een voorbeeld van jouw bijdrage. Op welke wijze komen jouw ideeën op dit album tot uiting?

"Ik ben en blijf een man van melodieën en arrangementen. Mijn rol is op de achtergrond; ik hoef niet zo nodig te soleren. Ik voel me het prettigste in een ambiance waar de spotlights op een ander staan. Anna’s Kiss is inderdaad van mij. Voordien was er nooit ruimte voor een instrumentaal stuk, maar dit keer wel. Het is een nummer met een meer klassieke aanpak en de definitieve versie is ook aardig orkestraal geworden, juist omdat er noch zang, noch een gastvocalist aan te pas is gekomen."

Maken jullie er een gewoonte van om per plaat een gastzangeres te vragen, dit keer Anne-Marie Helder van Mostly Autumn en Karnataka?

"Het inbrengen van vrouwelijke zang komt meer van Johns interesse in klassieke muziek. We hoeven niet zo nodig de rockband uit te hangen, hoewel we dat wel kunnen en soms ook doen. Ik zie Icon ook eigenlijk niet zozeer als een rockband maar meer als een ensemble."

Is het toeval of een bewuste keuze dat alle drie de gastzangeressen met een A beginnen, want Annie Haslam en Anneke van Giersbergen waren te gast op de vorige albums? Heb je toevallig een dochter die Anna heet?

"Gut, dat weet ik eigenlijk niet! Ik denk dat het puur toeval is. Mijn dochters? Nee, de een heet Christine en de ander - inderdaad met een A – Alexandra. Ze wonen in Noorwegen en hebben weinig tot niets met mijn muziek van doen. Ik zie ze niet vaak, een keer of drie, vier per jaar."

Ook Andreas Vollenweider is te gast en levert een bijdrage op zowel Raven als Anna’s Kiss. Hoe zijn jullie met hem in contact gekomen?

"John participeerde in een progrockproject in 2007 waar hij Andreas ontmoette (Excalibur, The Celtric Ring van Alan Simon, met tal van grootheden uit de prog, MvBF). Ik was altijd al gecharmeerd van Vollenweiders muziek. Zeker in het begin van de jaren tachtig, toen Asia een hoog energiegehalte vroeg, kon ik tot rust komen bij zijn muziek. Voor mij heeft hij new age mede gedefinieerd. Zeker zijn eerste albums vond ik het einde! We namen contact met hem op en hij stemde onmiddellijk toe, ontzettend aardig en behulpzaam. We stuurden hem de begeleidende muziek en hij zond ons een aantal varianten terug, waarvan we zelf de meest geschikte mochten uitkiezen."

Het viel me op dat jullie tijdens de Japanse shows nogal wat nummers van Asia speelden?

"Ja, dat klopt, en dat zullen we hier ook doen. Astra, het derde in mijn overtuiging onderschatte album van Asia, is voor overgrote deel van John en van mij. We hebben nooit de kans gekregen om die songs live te spelen, terwijl er toch enkele bekende singles van afgehaald zijn (Go, Voice Of America, MvBF) en allebei hadden we de behoefte om ook die periode weer tot leven te brengen, want ook dat is een deel van onze gezamenlijke erfenis. Asia in de originele bezetting zal deze nummers namelijk nooit spelen."

David Kilminster speelt een voortreffelijke partij gitaar op Icon 3 en ongetwijfeld ook live. Is zijn spel mede dereden dat jullie nummers van Astra spelen?

"Dave heeft zeker een uitstekende prestatie geleverd op Icon 3. Hij is een veelzijdig gitarist, maar ook wij dachten dat het materiaal van Astra zeker in zijn lijn zou liggen. We hadden aan John Mitchell een puike gitarist maar die heeft het zo druk met Arena, It Bites en Frost* dat we in dit geval Dave gevraagd hebben. De relatie tussen John en Dave bestaat overigens ook al langer, want Dave heeft jaren in Johns gespeeld. Dave werkt veel samen met Pete Riley, dus toen hij toegezegd had om mee te doen, kwam automatisch Riley in beeld als drummer voor Icon."

Hugh McDowell (ELO) is goed te horen in My Life Is In Your Hands. Hij speelde mee op alle albums. Is hij ook een oude bekende?

"Hugh is inderdaad een gevestigde waarde. Ook hij speelde eerder met John samen en ondersteunde ons bij de akoestische shows. Zijn bijdrage aan de live-optredens is bijzonder verfrissend."

In Green Lights and Blue Skies gebruik je de vocoder weer eens nadrukkelijk en lijkt er een duidelijke knipoog naar Mr. Blue Sky van ELO, waar McDowell ook ooit deel van uitmaakte. Was dat ook de bedoeling?

"Nee, zeker niet. Ik kan me voorstellen dat je dat zegt. Met Hugh klinkt het natuurlijk al snel als een moderne variant van ELO, maar het is zeker niet als een soort tribute bedoeld."

Hoe voelt het om met Icon eindelijk een echte tournee te doen?

"We hebben met John Mitchell en Steve Christie (Jadis) natuurlijk al eerder een tournee(tje) gedaan in de UK en we hebben in Japan en ook elders akoestisch gespeeld, maar ik was al heel lang van plan om iets dergelijks op touw te zetten op een wat grotere schaal. Eerder moesten we dat plan in de wachtkamer zetten vanwege Johns hartoperatie, maar nu wordt die wens dus verwezenlijkt."

Naast zijn hartoperatie onderging John ook een ingreep aan beide polsen vanwege een carpaal tunnelsyndroom. Hoe gaat het momenteel met Johns duim?

"Het is de vermoeidheid in zijn hand die hem parten speelt, maar het is het laatste halfjaar wel weer iets verbeterd. Hij kan lang niet alles meer zoals hij dat voorheen kon, maar hij speelt nu ook weer akoestische gitaar. Tsja, we worden ouder. Ik mag van geluk spreken dat ik nog geen mankementen vertoon!"

Ik zag op op diezelfde setlist uit Japan zelfs UK’s Rendez Vous 602 en In The Dead Of Night. Kun je daar wat over vertellen?

"We zullen beide nummers vanavond ook spelen. We meenden er goed aan te doen ook wat van Johns achtergrond te laten horen en laten we wel wezen: dit soort nummers waren baanbrekend werk in die tijd. UK was een schitterende band die prachtige nummers heeft gemaakt met ook een unieke gitarist in de persoon van Allan Holdsworth. We hebben echter wel onze eigen invulling gegeven aan het UK-materiaal, luister straks maar!"

Het symbool van jullie laatste album heeft een nogal oriëntaals uiterlijk. Is dat vanwege de vele fans in Japan en zit er nog een speciale boodschap achter?

"Allereerst is die 3 natuurlijk vanwege het feit dat het ons derde album is. Er is echter meer: we beschouwen dit album ook als het laatste deel van een trilogie. Met het laatste album wordt ook de toon gezet naar een iets meer geïntegreerd geheel, hetgeen in de toekomst nog verder zal worden uitgewerkt. Er is geen opzet om de cover zodanig te kiezen dat ook mensen in Azië de cd sneller zullen kopen. Het symbool sprak ons gewoon aan en ook de eerste twee albums hebben herkenbare symbolen."

Is jouw instrumentarium nu heel veel anders dan pak weg vijften jaar geleden?

"Als je naar het podium kijkt, zie je nog steeds acht keyboards, maar daaraan is mijn computer’ toegevoegd. Ik gebruik altijd veel ‘lagen’ en tegenwoordig doe ik dat met emulatorsoftware. Ik ben niet zo zeer een solist, maar meer een arrangeur. Dan maakt Icon zo aantrekkelijk voor mij, want dan heb ik vrij spel om mijn orkestraties te creëren en zonder meer ook in te passen. Vroeger had ik ook een Moog en een Prophet, maar ik vind het leuk om de technologische ontwikkelingen te volgen en werk graag met nieuw materiaal. De laptops zijn nu verantwoordelijk voor de orkestrale geluiden."

Komt er nog een dvd van deze Icon-tour?

"Het is de bedoeling dat de show in Londen zal worden opgenomen en gefilmd. De plaats van handeling is de kerk St. Mary-le-Bow. Ook al is het wat riskant qua akoestiek, maar de ambiance is zo mooi dat we het toch hebben aangedurfd. Het is ook een deel van onze achtergrond weet je, ook Hugh is koorknaap geweest!"

Op 7 april sta je weer in Zoetermeer maar dan met Asia. Zal de setlist anders zijn dan die in Tilburg?

"In essentie niet al zullen er wel enkele verschillen zijn. Misschien dat we The Plastic Age gaan spelen, maar net als Video Killed The Radio Star als bandlid van The Buggles, zijn de twee eerste albums van Asia de toonaangevende prestaties geweest en het publiek verwacht van ons min of meer dat we die eerste albums zo’n beetje integraal spelen."

Toen Asia in zijn originele bezetting weer bij elkaar kwam, moesten de toenmalige leden van 'het andere Asia' het veld ruimen. Je hebt daarop veel kritiek gehad, maar uiteindelijk denk ik dat je een juiste keuze hebt gemaakt. Ben je nog ‘on speaking terms’ met John Payne?

"Nee, die deur is op slot gegaan zoals dat heet. Om eerlijk te zijn had ik er op dat moment ook eigenlijk een beetje genoeg van. Het continue geworstel en gesteggel om de band op een fatsoenlijk niveau te krijgen, begon bij mij zijn tol te eisen, niet zozeer het musiceren. Het is natuurlijk wel zo dat met slechts één origineel lid de muzikale richting ook meer en meer veranderde en alles bij elkaar kon ik de inspiratie gewoon niet meer opbrengen. Ik denk dat de keuze die ik kreeg om mee te doen aan Asia in de originele bezetting er ook een was van ‘nu of nooit’. Het feit dat de band ook in 2009 doorgaat met optreden en dat er een nieuw album is uitgebracht, rechtvaardigt voor mijn gevoel die beslissing ook volkomen."

Bestaan er plannen voor een volgend Asia-album of wordt het een vierde Icon-album of eerder nog een John Wetton solo of Geoff Downes solo?

"Asia gaat door zolang we er plezier in hebben. Steve Howe heeft zijn verplichtingen bij Yes, maar vindt het hartstikke leuk om dadelijk weer met Asia te gaan spelen. Dat geldt ook voor Carl Palmer. Zolang dat gevoel overheerst zijn er geen zorgen. Deze tournee zal ergens in juli eindigen en dan zullen we weer veel van de wereld gezien hebben. Verder zullen John en ik zeker doorgaan met Icon en zelf ben ik achter de schermen ook druk bezig met onder meer instrumentale nummers. Als John met een soloalbum aan de slag gaat, zal ik ook een kans krijgen om met iets op de proppen te komen."

Zien jullie een toename in het aantal legale downloads?

"Dat kan ik niet zo goed beoordelen, maar ik heb de indruk dat het in ons geval een uitermate beperkt deel van de totale verkopen uitmaakt. In de toekomst zal dat gaan veranderen; daar ben ik zeker van maar voorlopig zitten wij voornamelijk nog in hte circuit van het oude format en hebben we aan Frontiers Records een zeer prettige en coöperatieve platenmaatschappij."

Discografie:

Icon (2005)
Rubicon (2006)
Icon 3 (2008)

Live: Acoustic TV Broadcast (2006)