ULI JON ROTH

Vanwege praktische redenen week uw verslaggever uit naar het dichterbij gelegen podium Turock in Essen (Duitsland) in plaats van Kerkrade om gitaarheld Uli Jon Roth te bewonderen. In het matige gevulde zaaltje werd het publiek eerst opgewarmd door het hard spelende Punk Floyd met een aantal covers van o.a. Pink Floyd, the Cream en jawel the Osmonds. Vanwege de matige geluidskwaliteit en het toch wel forse verschil in uitvoering (en kwaliteit) met de originele versies, daar verder geen diepzinnige bespiegelingen over.

Geheel anders was het bij Uli. Deze begenadigde gitarist gaf in twee sets, ondanks een nare bromtoon in zijn versterker, een weergaloos concert. Bijgestaan door een uitstekende band (bas, drums, gitaar en toesten) en twee vocalisten, Liz Vandall en de voor ons niet onbekende Marc Boals (Royal Hunt, Ring Of Fire, ex-Malmsteen) bestond het eerste gedeelte uit meer symfonisch werk met de nadruk op stukken van zijn nieuwe album Under A Dark Sky. Na de pauze kwam er meer rock aan te pas: nummers van Electric Sun, the Scorpions en een hommage aan Jimi Hendrix.
Vooral All Along The Watchtower sprak erg aan waarbij Uli zelf met zijn wat hese stem de lead-vocal vertolkte. Zij eigen unieke gitaar geeft een even uniek geluid waarbij de voornaamste karakteristiek is dat deze gitaar het de muzikant mogelijk maakt erg hoge noten te spelen. ’s Mans weergaloze techniek is ondanks zijn respectabele leeftijd van 54 jaar onaangetast en al staat hij erbij als een flower power hippie, spelen kan ie zeker en mooie muziek maken ook.
Vandall en Boals gaven zich ook volledig en mede daardoor was dit concert, vrijwel aan het einde van een half jaar tournee onvergetelijk. Ook de drumsolo van Metalium drummer Michael Ehré mocht er zijn. Met name door de Hendrix toegiften duurde de show bijna 2 ½ uur, iets wat je maar zelden meer meemaakt.

Warm aanbevolen, want Roth is echt een icoon!