SYMPHONY X

In mei van dit jaar stond het Franse prog-metal kwintet HEADLINE nog in het voorprogramma van EVERGREY, nu mochten ze het spits afbijten voor één van de meest toonaangevende bands in het Prog-Metal genre: Symphony X uit de USA.

Zangeres Sylvie Grare deed haar best om het publiek te enthousiasmeren, maar door de matige geluidskwaliteit en vooral door het onbekend zijn met het geboden materiaal slaagde ze daar niet geheel in.

Haar zang is niet onprettig maar ze moet vaak forceren en zit er voor mijn gevoel dan net tegenaan.

De band, die verder goed speelde, bracht een aantal songs van hen eerste drie albums, waarbij met name het aanstekelijke Exorcise Me (van de cd Duality) goed overkwam.

Tegen 22.15 uur was het podium voor de Amerikanen, die direkt goed uitpakten met Inferno, Wicked en Evolution. ‘Sir’ Russell Allen was lekker op dreef en zong de meestentijds lastige zanglijnen in het algemeen voortreffelijk.

Oerdegelijk drumwerk van de kleine Jason Rullo, een fantastische bassist Michael Lepond die evenals toetsenist Michael Pinella de toch niet misselijke supersnelle riedels van het fenomeen Michael Romeo, schijnbaar moeiteloos mee weet te spelen.

Een uur later had een goed bezette Melkweg genoten van Communion & The Oracle, King Of Terrors, Out Of The Ashes, Accolade I en II, Smoke & Mirrors, Sea of Lies en Of Sins & Shadows.

Uiteraard moest er een toegift komen. En die kwam, en wat voor één! Het bleek een podium-arrangement te zijn van het epos The Odyssey. De ingewikkelde orkestrale arrangementen waren zodanig vereenvoudigd dat ze door Pinella live te spelen vielen. Ook bij dit lange nummer bewees Symphony X niet alleen de gecompliceerde muziek live waar te kunnen maken, maar tegelijk, dat ze tot de absolute top in dit genre behoren.

Een genot om te zien en te horen, vooral ster-gitarist Romeo grossierde in onnavolgbare maar toch mooie solo’s en Allen blijft evenals bij Star One een perfecte entertainer.