STEVE VAI

Nederland is, zoals Vai later zelf al zou zeggen, een trouw publiek voor één van ’s werelds meest begenadigde rock-gitaristen. Steeds volle zalen en niet voor niets speelde hij vorig jaar met ons eigen Metropole orkest! Ook dit keer was het een uitverkocht huis en kon het brein achter Podium, directeur Herman Potgieter tevreden zijn.
De zaal was al prettig opgewarmd met de onvervalste blues van trio Eric Sardinas, de laatste met zijn ‘sliding’ gitaarwerk en rauwe zang in aanstekelijke vorm.

Dan Steve Vai, de meester zelf: als je namen als Tony MacAlpine (toetsen, gitaar) en Billy Sheehan (bas & zang) in de gelederen hebt en dan ook nog Dave Weiner op sitar en gitaar en talent (met héél veel tatouages!) Jeremy Colson op drums en percussie, dan weet je gewoon dat zo’n avond niet stuk kan. Zelf zeker geen Vai kenner of aanbidder zijnde, was ik bijzonder onder de indruk van het enthousiasme in de band en de variatie in de setlist. Natuurlijk was het Vai die continu in het ‘spotlight’ stond met verschillende gitaren o.a. de double-neck maar ook verschillende kostuums. Vooral zijn verlichte helm en knokkels waren een originele vondst in het semi-donker. Slechts een enkel nummer met zang (en dat nog met akoestische begeleiding), dus heel veel snelle, puik gespeelde rock van zijn rijke oeuvre met uitstapjes naar fusion, jazzrock en niet te beschreven Vai-variëteiten zoals het spelen met zijn tong en het produceren van de meest absurde geluiden. Vanzelfsprekend kwam het laatste album Real Illusions: Reflections ruimschoots aan bod maar één van de ‘encores’, For The Love Of God blijft één van zijn mooiste nummers.

Een fenomeen ‘deed’ Nederland, vertelde dat er een nieuwe DVD op komst is, die in ons landje is opgenomen en zorgde ervoor dat de lange show een waar feest was die de vele fans (voor een deel voor de tweede of derde keer aanwezig!) goed in het geheugen gegrift zal staan.