Plato was goed bezet en het aanbod was heftig, hard en zeer goed daar in Helmond! Timo Kotipelto, de zanger van Stratovarius, had een waanzinnig goede band bij zich, waarbij vooral bassist Lauri Porra zich van zijn beste kant liet horen met een bassolo waarin het Wilhelmus was geïncorporeerd! Hij bracht vooral nummers uit zijn solowerk , maar ook de Stratovarius-hit Hunting High And Low kwam in een prima uitvoering voorbij gedenderd.
Daarna was het podium voor 'ons eigen' Epica die het laatste jaar een bijzonder positieve ontwikkeling heeft doorgemaakt. De band oogt veel losser en tegelijk hechter en bracht nummers van zowel Phantom Of The Agony als ook een enkele van het prachtige nieuwe album Consign To Oblivion. Simone Simons zong indrukwekkend goed en ik zou geneigd zijn om te zeggen bijna nog beter dan op de nieuwe cd! Ook haar podiumpresentatie straalt veel meer zelfvertrouwen uit: een lust voor oog en oor dus.
Vervolgens was Kamelot eindelijk weer eens in Nederland. Drie Amerikanen, het ritmetandem bestaande uit Casey Grillo op drums en Glenn Barry op bas, en verder mastermind Thomas Youngblood op gitaar en als zanger de Noor Roy Khan. De band bracht een prachtige compilatie van de sterkste nummers uit de laatste vier albums met uiteraard de nadruk op het laatste album The Black Halo. En al was er maar één gitarist en één zanger die af en toe een beetje moeite had met de allerhoogste nootjes, de bombast van Kamelot kwam bijzonder goed uit de verf, mede dankzij de voortreffelijke hulp van toetsenman Oliver Palotai (Doro), die ook nog eens een prima solo speelde. Liefhebbers van Rhapsody of Shaman moeten beslist eens naar Kamelot luisteren! Vooral nummers als Center Of The Universe en Nights Of Arabia waren voor mij een ware traktatie. Een uitstekende avond met progressief getinte (gothic) metal waarbij klassieke elementen, virtuose instrumentbeheersing en magnifieke melodielijnen elkaar perfect vonden.