DRU CULTUURFABRIEK, Ulft

Ian Anderson doet het weer eens anders. De grote baas van Jethro Tull heeft zelfs oudgediende Martin Barre die 43 jaar bij de band betrokken was aan de kant gezet en speelt nu onder zijn eigen naam muziek van Jethro Tull met andere muzikanten. Barre moet hebben gedacht: dat kan ik ook. Eerst heette zijn band New Day, nu gewoon Martin Barre. Helaas zonder fluitist of toetsenist speelt Barre muziek die overduidelijk meer georiënteerd is op het oudere blues(rock)werk uit de jaren zeventig en zelfs daarvoor. Na een half uurtje The Captain van vaderlandse bodem in het voorprogramma, die wat gezapige gitaarrock speelde die vooral geïnspireerd is op en opgedragen aan hun held Captain Beefheart, was het de beurt aan Martin Barre en zijn band.

Martin Barre opende met het nummer Murphy's Paw van zijn soloalbum Stage Left, dat evenwel in het verleden ook door Jethro Tull is gespeeld. Bijgestaan door drummer George Lindsay en bassist Greg Harewood was daarmee de toon gezet. Een matig gevulde zaal kon vervolgens genieten van een uitstekende geluidskwaliteit en een perfecte sfeer, want met aanvulling van vocalist en akoestische gitarist Dan Crisp en tweede gitarist Pat O'May speelde Barre de klassieker Minstrel In The Gallery en het Benefit-nummer To Cry You A Song. De stemming zat er goed in en dat werd ook door Barre opgemerkt. Oude bluesnummers werden vervolgens gecombineerd met werk van Jethro Tull en een enkele track van zijn soloalbums. Met een onderbreking speelde de zestiger als een jonge god en menig duel met Pat O'May werd smaakvol uitgevochten. Ook de samenwerking met Dan Crisp bleek goed in orde en zijn bijdragen op akoestische gitaar en bouzouki deed de vergelijking met Ian Anderson alleen maar toenemen, want ook hij hanteerde geregeld deze akoestische instrumenten. De stem van Crisp komt enigszins in de buurt van die van Anderson, maar is wat minder scherp en minder krachtig, maar dan hebben we het uiteraard niet over de huidige stem van Anderson!. Met een aanstekelijke versie van Locomotive Breath werd dit avondje ouwe gouwe bluesrock afgesloten. Een puik concert in een prima ambiance maar de aankondiging Martin Barre plays Jethro Tull werd naar mijn smaak toch niet helemaal waargemaakt, want bijna een derde gedeelte van de show bestond uit eigen nummers. Hiermee blijkt maar weer eens dat ook al ben je een begenadigde gitarist, je zonder de link te leggen met de grote naam waarin je gespeeld hebt, het publiek toch niet in groten getale komt opdagen, laat staan als Barre alleen zijn eigen naam gebruikt zou hebben. Volgende keer graag Frank Mead weer meenemen!

Setlist:

Murphy's Paw, Minstrel In The Gallery, To Cry You A Song, Watch The Step, After You After Me, Steal Your Heart Away, "Thin" As A Brick, Steal, Home, Rock Me Baby, Wond'ring Aloud en Thorazine Shuffle.

Na de pauze:

Song For Jeffrey, Paparazzi, Jig/Hymn, Crossroads, Overlord, Teacher, Fatman en A New Day Yesterday.

Toegiften:

Still Loving You Tonight en Locomotive Breath