Ruim veertig jaar na de oprichting van deze ondergewaardeerde groep, stond Spooky Tooth na bijna dertig jaar weer op een Nederlands podium. Dat de band niet extreem populair was in de jaren zestig en zeventig, was te merken aan het wat bescheiden aantal mensen dat naar Zoetermeer gekomen was. De benedenzaal was redelijk gevuld en daardoor was het concert toch sfeervol.
Spooky Tooth speelde twee sets die alle nummers van de laatste live-cd bevatte en daarnaast nog een geheel nieuwe track Too Close To The Fire en verder nog Heartache en Cotton Growin’Man. Het originele drietal bestaande uit zanger Mike Harrison, drummer Mike Kellie en toetsenist-zanger Gary Wright werd tijdens deze tournee bijgestaan door gitarist Steve Farris, die onder meer bij Mr. Mister en Whitesnake speelde, en bassist Shem von Schroek. Nostalgie en lekker swingen was wat de heren te bieden hadden. Harrison bleek maar matig bij stem en was nodig aan een paar dagen rust toe, terwijl Wright al jarenlang maar heel weinig aan kracht inboet met zijn karakteristieke hese stemgeluid. Kellie drumde een prima partij en is ook nog te bewonderen in The Only Ones. Ondanks een bezetting met twee toetsenisten waren er slechts geringe elementen uit symfo en prog te vinden, maar zeker wel de oerbeginselen. Het keyboardwerk was (te) bescheiden en dat gaf Farris de gelegenheid om meer dan eens te excelleren. Persoonlijk beschouw ik Wright als een uitstekende songwriter en de aartsvader van door synthesizers gedomineerde pop en het was dus een bijzondere gelegenheid om hem aan het werk te zien. Spooky Tooth speelde een aparte mengeling van rock, blues en pop zoals die eigenlijk alleen in de begintijd van de prog gemaakt werd en daardoor was het toch een mooie avond!