BALINGEN (Duitsland), (met onder meer: RHAPSODY, NIGHTWISH & VANDEN PLAS)

Het is donderdag 27 juni, een matig weertje en de bestemming is Balingen onder Stuttgart alwaar de weersverwachting regen en onweer luidt. Prima vooruitzichten voor een openluchtfestival dus... Om half vijf ’s middags stap ik in de auto en rijden maar. Afgezien van de nodige stukken waar ik langzamer moest rijden vanwege wegwerkzaamheden, verliep de rit prima, maar aan het eind van de lange rit reed ik toch verkeerd en tot overmaat van ramp was er ook nog een omleiding! Helaas kom ik dus in het donker aan op de ‘camping’. Wie daar goed sanitair en stromend water had verwacht kwam bedrogen uit: slechts een enorm grasveld met wat chemische toiletjes bij de entree en ‘zoek het verder maar uit’. Desondanks heb ik uiteindelijk toch de tent opgezet en ben gaan slapen.

De volgende ochtend moest ik er op tijd weer uit, ruim een uur voordat de mensenmassa naar binnen mocht. Het kostte zoveel moeite om met camera naar binnen te mogen dat ik die de tweede dag maar in de auto gelaten heb. Was in het voortraject After Forever reeds afgevallen, kort voor het festival moest ook Magnum worden vervangen door Doro vanwege een hartinfarct van gitarist Tony Clarkin. Al vroeg op de dag mocht Rhapsody het podium betreden. Met een decor als in 013 in Tilburg volgde er een wervelende bloemlezing van de setlist zoals die onder meer ook in Tilburg werd gespeeld. Ook nu speelden gitarist Luca Turilli en toetsenman Alex Staropoli en de overige bandleden een geweldige set. Het publiek vroeg enthousiast om een toegift, maar die werd ons door de organisatie niet gegund.

Later op de dag volgde nog een teleurstelling toen Bonfire in plaats van Symphony X het podium betrad. Het scheen dat zanger Russell Allen een ongeval had gehad met inwendige bloedingen. Nu bleef er voor mij slechts één echt interessante band over en dat was Nightwish. Maar eerst zag ik nog optredens van Rival, Jag Panzer, Bonfire, Titan Force, het verdienstelijk spelende Gamma Ray, Fozzy en als afsluiter hoofdact Saxon. De dame en de heren van Nightwish maakten gelukkig veel goed van de voor een symfomaan toch wat al te heftige herrie van eerder die dag. De band gaf een professioneel concert van een uur met diverse stukken van de nieuwe cd Century Child met een nadrukkelijk aanwezige nieuwkomer, namelijk bassist en leadzanger Marco Hietala. Met een wat rauwe stem en de nodige hoge uithalen gaf hij duidelijk aan welke koerswijziging de band heeft ondergaan. Zo zelfverzekerd - hij is ook de oudste en meest ervaren muzikant - als Hietala op het podium stond, zo frele en bijna verlegen was de beeldschone Tarja Turunen wier stem helaas niet steeds even krachtig uit de speakers kwam. Toch beloofde dit optreden erg veel voor de shows in Nederland!

Toen In The Court Of The Crimson King en The Eagle Has Landed de revue waren gepasseerd, gingen we gewapend met flesjes water voor het hoognodige wassen en poetsen naar bed. De volgende dag volgde eenzelfde ritueel. Lekkere hamburgers, dure drankjes, aardige maar alleen heavy cd’s te koop en veel harde muziek met krijsende en gillende zangers en heel veel beukend gitaarwerk. Na S.A. Adams, Mago De Oz en Tankard kwam Vanden Plas, mijn hoogtepunt van de dag. Ook hier een degelijk en moeiteloos gespeeld concert, waarbij de nummers van Beyond Daylight heel goed werden gepresenteerd. De close-harmony zang werd live uitstekend waargemaakt. Jammer dat de band niet smaen met Star One te bewonderen is.

Bands als Shakra, Rawhead Rexx, Candlemass, Nevermore en Doro waren natuurlijk echt voor de headbangers, maar toen Robert Halford alleen nog hoog ging ‘zingen’ was voor ons de tijd gekomen om huiswaarts te keren. Diep in de nacht waren we weer veilig thuis, ietwat teleurgesteld maar blij dat we de opstootjes en vechtpartijen bij het concert van Slayer hadden gemist!