The Symphonic Synergy, AFAS Live, 19-09-2024
Ik kreeg geen fotopas, maar wel een perskaart voor een staanplaats in de voormalige Heineken Music Hall. Dat was op zich al een aangename verrassing, want de laatste jaren is het niet meer vanzelfsprekend dat iO Pages een perskaart krijgt toegewezen voor alle grote, maar niet pure progconcerten. Gelukkig was het dit keer anders en voor een band die ik van begin af aan heb gevolgd en aandacht heb gegeven met mijn concertverslagen, een interview en cd-recensies ook wel zo aardig! Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid dat ik vroeg in Amsterdam was en tot mijn verbazing kon ik een plekje vooraan bemachtigen, waardoor ik lekker kon hangen aan de tweede barrière. In het voorste vak stonden de kopers van de Golden Circle-kaartjes. Ik stond pal in het midden op zo’n twintig meter van het podium waar ik ruim zicht had op het spektakel. En wat voor een spektakel! Superlatieven schieten tekort, want ik kan mij in mijn zeer lange ‘carrière’ als concertbezoeker geen evenement herinneren dat zo’n grote indruk heeft gemaakt. Het is ook niet niets als een Nederlandse band op dit immens grote podium staat met een orkest erboven, een koor, een kinderkoor en ook nog achtergrondzangeressen onder wie Marcela Bovio!
Eerder dit jaar gaf Epica een vergelijkbaar concert in Mexico City voor een uitverkochte zaal met tienduizend bezoekers. Vanwege dit overweldigende succes zal Epica nogmaals naar Mexico gaan. Ook hier in AFAS Live hoorde ik tal van Spaanstalige fans om mij heen, dus Epica heeft echt een brede, internationale en trouwe aanhang! De band gaf ook een extra concert op deze 19e september en het concert van 20 september zou via een livestream gevolgd kunnen worden.
Dan het optreden, dat eigenlijk niet te beschrijven valt: een geweldige lichtshow, stoom, vuurtongen, sterrenregens, megagrote videoschermen, zowel tussen de verschillende ‘lagen’ van het podium als ook achter de band. Verder een geheimzinnig vermomde spreker die een en ander aan elkaar praatte. Alles klopte aan dit concert dat je gerust een totaalbeleving zou kunnen noemen. Het concert zelf bevatte veel fonkelnieuwe nummers en zelfs opnieuw gearrangeerde composities van het debuutalbum uit 2003.
Ook de podiumpresentatie liet niets te wensen over: Simone Simons in diverse outfits, gitarist Mark Jansen, bassist Rob van der Loo en gitarist Isaac Dalahaye waren met hun in-ears op verschillende plekken van het podium te vinden en toetsenman Coen Janssen stapte frivool op een verhoging heen en weer met zijn draadloze keyboard op wieltjes en stal een deel van de show met zijn REVO 1 Mobile Wireless Curveboard. Op internet zijn een aantal foto’s te vinden die de organisatie heeft gepubliceerd. Dit concert was uniek en zelfs als je niet van deze muziek houdt, dan kun je nog steeds bewondering hebben voor de ongelooflijk knappe choreografie, het naadloos op elkaar aansluiten van orkest, koren, muzikanten, gastvocalisten, de beelden en het perfecte samenspel tussen al die verschillende muzikanten en vocalisten. Een diepe buiging voor Epica en alle gastvocalisten en -muzikanten. Mocht er een dvd of blu-ray van dit concert verschijnen dan wil ik daar absoluut een exemplaar van hebben om deze geweldige ervaring nog eens te kunnen herbeleven!
De setlist bestond uit verschillende delen:
The Essence Of Silence, Menace Of Vanity (niet live gespeeld sinds 2012), Sensorium, The Fifth Guardian (tussenstuk), Crimson Bow And Arrow
Arcana (nieuw, wereldpremière), The Skeleton Key, The Ghost In Me (nieuw, wereldpremière), Storm The Sorrow, Universal Death Squad, The Last Crusade, The Phantom Agony, Design Your Universe (Symphonic Synergy medley).
Tides Of Time (alleen orkest), Sirens - Of Blood And Water (met Charlotte Wessels en Myrkur), Unchain Utopia, Beyond The Matrix, Code Of Life, Cry For The Moon, Aspiral (nieuw, wereldpremière)
Encores:
Consign To Oblivion, Chevaliers De Sangreal (outro - Hans Zimmer song)
Bezetting:
Simone Simons: zang, Mark Jansen: grunts, gitaar, Coen Janssen: toetsen, Ariën van Weesenbeek: drums, Isaac Delahaye: leadgitaar, Rob van der Loo: bas