MENNO VON BRUCKEN FOCK

013, Tilburg, support-act: AFTER FOREVER

NIGHTWISH 2002
NIGHTWISH, 2002-09-04 (NL)
013
woensdag, september 4, 2002

Een uitverkochte zaal, dus een goede basis voor een prima concert. Eerst een ruim half uur de enthousiast spelende metalformatie Charon en vervolgens, weer terug in Nederland: ons eigen After Forever. Dat ook heel veel mensen voor After Forever gekomen waren, was volstrekt duidelijk. Een geweldig onthaal en een dito respons op de verrichtingen van Floor Jansen (sopraan), Bas Maas (gitaar), Sander Gommers (gitaar, grunts), Lando van Gils (synths), Luuk van Gerven (bas) en André Borgman (drums, gitaar).

After Forever bracht achtereenvolgens meeslepend en overtuigend Monolith Of Doubt, Inimical Chimera, My Pledge Of Allegiance en Follow In The Cry ten gehore. Verder een intermezzo met het luidkeels meegezongen The Evil That Men Do, een klassieker van Iron Maiden, Yield To Temptation, The Key en Forlorn Hope. Een stralende Floor Jansen met een rotsvaste stem en een jarige Luuk van Gerven (bas), kortom een feest voor het oor en voor het oog. Geweldig om de band weer eens aan het werk te zien met een keurige mix van het beste van de beide albums tot nu toe.

Na een korte pauze volgde Nightwish, de hoofdact. Met Century Child was de band in eigen land een groot succes en ook in onze omgeving zijn de verkoopcijfers prima. Met behulp van tapes voor orkestraties en meerstemmige zang werd een bloemlezing uit de studioalbums vertolkt, uiteraard met veel werk van Century Child. De hooggespannen verwachtingen werden zo te oordelen aan de reacties uit het publiek volledig waargemaakt. De oogstrelende sopraan Tarja Turunen, samen met de ruige en van origine metalbassist Marco Hietala, eisten de vocale hoofdrollen voor zich op, terwijl drummer Jukka Nevelainen, toetsenman Tuomas Holopainen en vooral gitarist Emppu Vuorinen zich volledig gaven in een heerlijke show met een prima geluid.

Na het intro volgde een spetterend begin van Bless The Child, en vervolgens End Of All Hope, Come Cover Me en Kinslayer, waarna het eerste deel werd afgesloten met Dead To The World, Deep Silent Complete en Beauty And The Beast. Anders dan in Paradiso werd het tribute van Ozzy Osbourne - even pauze voor Tarja Turunen - niet door Hietala gezongen maar door Bas Maas van After Forever, terwijl de tweede gitaar werd bespeeld door André Borgman, een leuke geste voor After Forever die zeker door het publiek werd gewaardeerd.

Nadat Tanja weer terug was op het podium vervolgde Nightwish met Sacrament Of Wilderness, Slaying The Dreamer en Beauty Of The Beast, dat werd aangekondigd als het laatste nummer tot groot ongenoegen van het publiek. Gelukkig was er een ruime toegift met Over The Hills, Sleeping Sun en Wishmaster, zodat uiteindelijk een uur en drie kwartier werden volgespeeld. Nightwish is een band die al op een hoog niveau musiceert, maar mijns inzien de top nog niet heeft bereikt!

Na afloop kon ik alleen maar verzuchten: Wish this Night could last until After Forever!