Na de première de dag ervoor in de uitverkochte zaal van Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer, volgde een eveneens zeer goed gevulde zaal 013 in Tilburg. Kennelijk is de behoefte om Star One live te zien spelen zó groot, dat drie concerten in Nederland even zoveel volle zalen trekt en dat is natuurlijk prima, want niet elk prog- of symfoconcert mag dat genoegen smaken. Er was geen voorprogramma, dus een dikke twee uur spacemetal en progmetal van ongekende klasse, wanr daar was het publiek in groten getale voor gekomen.
Het grote podium werd in zijn geheel gebruikt met links een scherm waarop beurtelings ruimteachtige beelden werden geprojecteerd, dan weer animaties met hoesjes van eerdere albums van Ayreon en de teksten zodat je kon meezingen. Rechts op het podium was een ‘tunnelingang’ waar meestentijds de zusjes Jansen de heerlijke achtergrondzang verzorgden, maar tevens een plek waar de musici opkwamen of even het podium verlieten. In het midden stond een muur waarop bij toerbeurt een van de bandleden van een hoogte van ongeveer 2,5 meter op het publike neerkeek.
De setlist bestond uit een prima mix van driekwart van het Star One oeuvre (Set Your Controls, High Moon, Songs Of The Ocean, Intergalactic Space Crusaders, The Eyes Of Ra en Starchild) afgewisseld met werk van Ayreon (Dreamtime/Eyes Of Time van The Final Experiment, Actual Fantasy van het gelijknamige album, Isis And Osiris, Valley Of The Queens, Amazing Flight In Space, Castle Wall en The Two Gates van Into The Electric Castle, The Dream Sequencer van het gelijknamig album en tenslotte van The Universal Migrator: Dawn Of A Million Souls en Into The Black Hole.
De band werd gesteund door een onwrikbaar ritmetandem bestaande uit drummer Ed Warby en bassist en routinier Peter Vink. Samen met Arjen Lucassen - die speelde alsof hij nooit van de poppodia was weg geweest - en toetsenwizard Joost van den Broek vertolkten zij Arjen’s muziek die de diverse vocalisten in staat stelde rustpauzes af te wisselen met topprestaties. Met name Russell Allen (Symphony X), stuwde het publiek en de band naar een wederzijds warm enthousiasme. Ondanks een meer dan acceptabel geluidsvolume in de doorgaans toch akoestisch goed aangeschreven zaal 013 was de balans tussen de diverse instrumenten en tussen de verschillende vocalisten niet steeds perfect. Zo was Damian Wilson, wellicht als gevolg van zijn halsbrekende toeren op grote hoogte en horizontaal door het publiek op handen gedragen, veelal nauwelijks te horen.
Gelukkig voor mij was het tweede optreden dat ik mocht bijwonen in Lucky & Co in Rijssen werkelijk perfect en ook daar was een laaiend enthousiast publiek en een goed ingespeelde band met een hoogwaardig concert! Speciale vermelding verdient dat behalve het vaste gastoptreden van fluitiste Ewa Albering-Smarzynska (jawel, voorheen bij Quidam) in 013 ook speciale gast Edward Reekers met een gevoelige vertolking van onder andere Dreamtime. Tijdens de tweede toegift speelde de band Space Truckin' van Deep Purple, de aartsvaders van heavy metal en omdat het toch een heel prima avond was deed vertolkte Arjen zijn 'hidden track' op Space Metal nog tussen de twee toegiften. Ik mag hopen dat Arjen ook in de toekomst in staat zal zijn om zijn werk live te presenteren. Met de musici zoals hij die nu om zich heen verzameld had, is het een lust voor oog en oor om gedreven en talentvolle artiesten op deze manier aan het werk te zien!