WILD CARD

Na het avontuur met Nightwish is er nu weer tijd voor ReVamp, haar ‘eigen’ band waarmee Floor Jansen het tweede studioalbum aflevert. Een uitstekende opening met een aanstekelijk meezingrefrein wordt gevolgd door onvervalste metal en ook al gebruikt Floor haar machtige sopraanstem vaker dan op het debuutalbum, de composities blijven harder, rauwer, en spreken mij minder aan dan die met After Forever. Naast het soms naar mijn smaak overbodige geschreeuw en de grunts zijn de absoluut positieve punten het al gememoreerde veelvuldig gebruik van de sopraan, de duidelijkere orkestraties en de meer subtiele rustpuntjes. Zo zijn er diverse gevoelige klassiek getinte stukjes in Precibus en de ‘lullaby’ passage in Distorted Lullabies is niet te versmaden. Het nummer Misery’s No Crime lijkt erg veel op Therion. De koortjes en orkestraties zijn weliswaar veelbelovend, maar toch overheerst metal. Floor moet geregeld vanuit haar tenen zingen en dat klinkt niet altijd even gemakkelijk. Langzaam maar zeker wordt ReVamp echter toegankelijker en al kijk ik reikhalzend uit naar een liveregistratie van Floors shows met Nightwish, toch kan gesteld worden dat deze tweede ReVamp de betere van de twee is en met Wild Card zal de band verrassend ver komen in de competitie. Hopelijk gaat de derde schijf nog meer richting melodieuze, orkestrale gothicmetal. Floor Jansen is en blijft een klasse apart, maar ze moet wel de juiste nummers zingen.