UNINVITED DREAMS

Vanuit Polen komen gestaag mooie albums deze kant op. Uninvited Dreams van Osada Vida is er ook weer zo een. Het vijfde album van dit kwartet is het meest volwassen product tot nu toe. Geweldige composities, schitterende instrumentale stukken en de zang, het minst sterke punt, is verbeterd en slechts spaarzaam aanwezig. De band combineert symfo en prog met jazzy invloeden en doet dit op een zeer originele wijze. Daarnaast bewijzen Lukasz Lisiak (bas,zang), Rafal Paluszek (toetsen), Bartek Bereska (gitaar) en Adam Podzimski (drums) dat zij meer dan uitstekend uit de voeten kunnen op hun instrumenten. Het album opent uptempo met de jazzrock-getinte titeltrack, waarin de bas meersnarig wordt bespeeld en Paluszek naast orkestraties het geluid van de elektrische piano laat horen. Na een synthsolo gaat het tempo omlaag en volgt een passage met zang. Het refrein is vrij gecompliceerd, maar toch pakkend en gedurfd origineel. Aan het eind volgt een magistraal symfonisch stukje met intrumentale bombast. Enigszins vergelijkbaar begint My Nightmare Is Scared Of Me, een combinatie van zwaardere symfo en wat jazzy passages afgewisseld met gevarieerde prog. Het daaropvolgende Childmare is wat minder sterk, hoewel er voortdurend heerlijke stukjes instrumentale hogeschoolmuziek te beluisteren valt. Vooral naar het einde hoor je weer zo'n majestueus stuk met prachtig gitaarwerk. Lack Of Dreams is vrij rustig en wisselt wat sombere passages af met mooie, slepende symfo, al zit er ook een kort jazzrockfragment in gevolgd door een vocaal deel met gastzangeres Natalia Krakowiak. In het kortste nummer Is The Devil From Spain?  hoor je zowaar wat flamenco-invloeden. Dit nummer is akoestisch en instrumentaal en wordt gevolgd door een uitgewerkte versie die op hetzelfde nummer voortborduurt, maar dan elektrisch versterkt en met de voltallige band. Tegen het einde zijn er weer erg mooie en krachtige symfonische klanken te horen. De slottrack Neverending Dream begint bijna ambient en dromerig, waarna meer symfo- en jazzinvloeden volgen. Qua stijl doet het me aan het Duitse gezelschap Kraan denken. Te midden van enkele instrumentale hoogstandjes en twee fragmenten met zang sluit Uninvited Dreams wat dromerig af. 

De gewone versie van dit album klokt meer dan een uur, maar op de digipack staan nog eens drie extra nummers. Deze wat ondergewaardeerde band verdient meer aandacht!