UNEXPECTED MEMORIES

Orphan Amps is een al langer bestaand Nederlands project van het duo Rob Reijnders (drums, composities, zang) en Fred van der Kolk (gitaar, keyboards, zang). Pikant detail is dat ik deze cd op het spoor kwam, omdat Van der Kolk evenals ik van beroep dierenarts is. Op Unexpected Memories is de bezetting aangevuld met Natasja Thijssen (bas) en Yvette Winkler (zang). Men nam twaalf nummers op die een grote verscheidenheid aan invloeden uit de rockmuziek laten horen. De muziek is weliswaar toegankelijk, maar tegelijkertijd uitnodigend omdat de heren een geheel eigen stijl hebben ontwikkeld. De opening Don't Take It Away is stevig en wordt afgewisseld met close harmonyzang à la Crosby, Stills & Nash en The Little River Band. De wah-wahgitaar domineert de uptempo ouverture van de titeltrack; daarna volgt lieflijke samenzang in pakkende refreinen en een subtiele gitaarsolo. The Goodbye Look begint met orkestraal toetsenwerk, waarbij de gitaar op een U2-achtige wijze ondersteunt. De sfeer van het nummer doet me ook denken aan Icehouse. Akoestische gitaar en ijle zang openen Tears Still Come Easy, waarna de elektrische gitaar het nummer een beetje richting bluesrock duwt. De tempowisselingen en sfeer herinneren aan Procupine Tree. In essentie is Right Now een pakkende rocksong, maar de orkestrale ondersteuning en het heerlijke baswerk voegen absoluut iets extra's toe. Een prachtig symfonisch begin in Take Me As I Am dat overgaat in de eigenlijke song die met de samenzang en de deels slide-, deels wah-wahgitaar ook weer wat aan The Little River Band doet denken. The Open Bridge bevat een stuwende bas, verfijnd gitaarwerk, subtiele orkestraties en begint en eindigt als progressieve popsong, terwijl een onverwacht steviger stukje aan het eind te horen is. De kostelijke ballad heet Angel. De zang over een toetsentapijt en zachte slaggitaar wordt afgewisseld met driestemmige zang en een saxofoonsolo van Ruud Eeuwen. Wolf's Cry is over het algemeen een AOR- of pomprocknummer, maar de meerstemmige refreinen en de gitaarpartijen geven deze track een aparte 'feel'. Night And Day heeft een countryrocksfeer, maar door de saxofoon krijgt het nummer een soort smartlapeffect, een aardige combinatie. Useless begint als een schijnbaar doelloze jazzy jam, voordat Reijnders' drums en Van der Kolks orgel invallen. De zang lijkt qua diepte op die van Alison Moyet in dit verder rustige rocknummer. Het sluitstuk A Beautiful Day begint met diverse toetsen en zang ondersteund door een cello. Een zacht vervormde gitaar begeleidt dit nummer dat in de buurt komt van het rustige stuk van At The End Of The Day van Spock's Beard, een bijzonder mooie afsluiting.