TRAGIC SEPARATION

Als Dream Theater en Symphony X dé vertegenwoordigers van gecompliceerde progmetal in Amerika zijn, dan zou dat in Zuid-Amerika Angra zijn en in Europa hebben we onder meer Vanden Plas, Pagan’s Mind, Pain Of Salvation, Haken en in Italië de topper DGM. Door allerlei nevenprojecten van gitarist-componist en producer Simone Mularoni heeft het vier jaar geduurd voordat Tragic Separation, de opvolger van The Passage (2016) kon worden uitgebracht. Nu is het zover en presenteert het vijftal op een krap uur nieuwe muziek verdeeld over tien tracks. De wat schelle en meestal heldere, soms iets geforceerde stem van zanger Mark Basile heeft een imposant bereik die de complexe muziek moeiteloos aan kan. Te midden van alle drukke loopjes zorgt hij voor melodie en een stukje herkenbaarheid. Terwijl toetsenist Emanuele Casali zich voornamelijk bezighoudt met orkestreren, mag hij ook geregeld laten horen dat hij formidabel snelle solo’s kan produceren. De ritmetandem, die bestaat uit bassist Andrea Arcangeli en drummer Fabio Costantino, bedrijft vrijwel continu topsport daartoe uitgedaagd door het fabuleuze snarenwonder Mularoni, die echt niet onderdoet voor John Petrucci (Dream Theater) of Michael Romeo (Symphony X). In de titelsong lijkt het eerste deel duidelijk geïnspireerd door Kansas vanwege de viool en de piano. The Passage heeft een meer dan waardige opvolger gekregen die veel liefhebbers kippenvel zal bezorgen. De snelheid waarmee gespeeld wordt grenst aan die van bands als Dragonforce en dat zal niet iedere progliefhebber aanspreken. DGM toont een indrukwekkend staaltje instrumentbeheersing, terwijl het melodieuze aspect zeker niet wordt ondergesneeuwd!