Prymary is een nieuwe naam in het progmetalgenre, hoewel het fundament al in 2000 werd gelegd. Deze Amerikaanse band geeft zijn visitekaartje af met het debuutalbum The Tragedy Of Innocence dat ruim 72 minuten klokt. Het album handelt over het wel en vooral het wee van een jonge vrouw die onder meer moet leren omgaan met het feit dat zij seksueel misbruikt is. Prymary opereert in hetzelfde muzikale straatje als bijvoorbeeld Zero Hour, Andromeda of Dali’s Dilemma, maar de muziek bevat ook elementen van de streekgenoten van Enchant. De stem van zanger Mike Di Sarro lijkt in de nummers waarin hij niet schreeuwt erg veel op die van Ted Leonard (Enchant). Daarmee is eigenlijk het belangrijkste over dit album wel gezegd, want behalve de mooie, rustige stukken, de goede productie en het prima vakmanschap van James Sherwood (bas, inmiddels vervangen door Rob Young), Smiley Sean (toetsen), Sean Entrikin (gitaar) en Chris Quirarte (drums), is er op basis van de genoemde referenties voldoende duidelijkheid over de muzikale richting waarin de lezers Primary moeten plaatsen.
The Tragedy Of Innocense is een sterk debuut, dat wel, maar de band heeft nog onvoldoende een eigen geluid en wat mij betreft is het de zoveelste speler in een overvol veld. Nu maar eens afwachten wie de komende jaren het veld uitgestuurd zullen worden!