TERRA INCOGNITA (2003), heruitgave

Terra Incognita, Ian Parry's derde schijf uit 2003 in een reeks van vijf, is net als de andere vier opgepoetst en door Lion Music uitgebracht in een geremasterde versie met twee extra tracks. In het progmetalgenre is Parry een buitenbeentje al lijkt zijn muziek soms erg op die van Symphony X, Artension en Vanden Plas. Wat Parry heel goed heeft gedaan, is de keuze van de muzikanten, zoals Stephan Lill (Vanden Plas), Casey Grillo (Symphony X) naast de wat minder bekende,  maar zeker niet minder begaafde Joshua Dutrieux op toetsen en Jan Bijlsma op bas. Als gasten komen we producer en sessiegitarist Sascha Paeth en Judith Rijnveld (Kingfisher Sky) tegen. De melodieën en overgangen zijn soms lastig te volgen hoewel er in elke track wel een sterk stukje melodieuze muziek aanwezig is. De wijze waarop Parry zijn aparte, maar goede stem door koortjes of toetsen laat ondersteunen is ook vrij uniek. Zijn interpretatie van progmetal hangt tegen het neoklassieke aan en dat is vooral in de ouverture The Council Of Elders te horen, voordat de knap gespeelde 'herrie' losbarst. De rustiger passages worden afgewisseld door virtuoos gespeelde instrumentale stukken, waarvan menig liefhebber zal watertanden. In Reductio Ad Absurdum zit een passage die zo van een album van UK afkomstig had kunnen zijn. Schitterende symfonische stukjes, zoals het begin van Lost Empire of van White Sands (Jon Payne's Asia) staan in schril contrast met de powermetal die, het zij herhaald, van zeer hoog niveau is. Een zwaar aangezette track als Great Exploration, die ook als demo is toegevoegd, is prima toegesneden op gitarist Lill die een magnifiek staaltje soleren laat horen. Dan neemt Parry even gas terug in het puike progstuk Across The Seven Seas, voordat de toetsen van Dutrieux mogen schitteren and Grillo laat horen dat hij gewend is moeilijke ritmes te drummen. In oriëntaalse stijl wordt het laatste nummer ingeleid om plaats te maken voor een Ayreonachtig einde met een heerlijk meezingrefrein. Het verhaal achter Terra Incognita is dat van de Neofems die zich moeten terugtrekken in een cocon om zichzelf te beschermen tegen luchtvervuiling en extreme kou. De bonustracks zijn niet wezenlijk anders, maar evengoed aardig. Wat mij betreft krijgt dit voortreffelijke album een terechte herkansing!