STRANGE NEW FLESH (1976), heruitgave 2cd

Ook in de jaren zeventig bestonden al supergroepen, al moest de geschiedenis uitwijzen of Colosseum II dat predicaat waard was. Deze band bestond uit drummer Jon Hiseman  (drums, ex-Colosseum), zanger-gitarist Gary Moore (Thin Lizzy), toetsenman Don Airey (later in Rainbow en Deep Purple), bassist Neil Murray (Whitesnake, Black Sabbath) en zanger Mike Starrs (later in Lucifer's Friend). Het is 1975; progressieve rock is redelijk populair, maar uit Amerika komen jazzrockgeweldenaars als Return To Forever, Weather Report en Mahavishnu Orchestra. Het zijn deze bands waaruit Hiseman en Moore hun inspiratie putten. Instrumentale jazzrockpassages worden gevolgd door gevarieerde stukken, waarin rock, prog en symfo elkaar afwisselen. Voor het eerst horen we Mike Starrs die een goede, maar een wat hoge stem heeft met een mooi vibrato. Het jazzy basspel van Murray en het intelligente drumwerk van Hiseman zijn een genot om naar te luisteren. Moore speelt op een andere manier dan op zijn latere soloalbums en Airey gebruikt een zeer uitgebreid toetsenarsenaal en speelt zoals ik hem later zelden meer heb horen spelen. Gemini And Leo is blues-georiënteerd en wordt gevolgd door Secret Places, een rockpopnummer met wat jazzrocktrekjes. On Second Thoughts begint rustig met toetsen en gitaar, gaat over in een wat jazzy ballad met tranentrekkende en gevoelige zang van Starrs. Het tweede deel bevat een sfeervol symfonisch stukje gedomineerd door toetsen en een sterke solo van Moore. Winds begint met louter drums en is in de stijl van Return To Forever, maar is ook vergelijkbaar met National Health met zijn lange, uitgesponnen instrumentale stukken. Ook Castles is overwegend rustig en redelijk popachtig met zang van Starrs en Moore. Het nummer doet me enigszins aan In Cahoots denken. Gary's Lament is een mild midtempo jazzrockstuk met een hoofdrol voor Moore. Ondanks de tempowisselingen bevat het laatste stuk overwegend blues met goede zang en dito orgelspel.

De tweede cd bevat drie demo's met zang van Moore die het album niet hebben gehaald, een andere versie van Castles en nog twee demo's uit 1976, alle zeer waardevolle toevoegingen. Naast genoemde bonustracks staat op de tweede cd ook nog eens bijna 35 minuten niet te versmaden livemateriaal. Eerlijkheidshalve moet ik nog wel vermelden dat de 'expanded edition' van Castle Music uit 2005 geluidstechnisch zeker niet voor deze heruitgave onderdoet.