SPACE METAL (NL+E)

De onderhavige cd heet officieel Space Metal by Arjen Anthony Lucassen's Star One. Het album is dus niets minder dan de nieuwe schijf van onze landgenoot die meer dan gemiddelde bekendheid geniet vanwege zijn projecten met Ayreon. Space Metal is echter veel meer een consistente heavy metal-cd dan de gemiddelde Ayreon-cd. Lucassen heeft er weer iets fraais van gemaakt. De cd is voorzien van mooi artwork en de eerste oplage bevat zelfs twee cd's. Tijdens de eerste luisterbeurt wordt mijn vermoeden meteen bevestigd: Space Metal is een klasse-album. Wellicht niet origineel, want Lucassen heeft zijn bewondering voor bands als Deep Purple, Led Zeppelin, Keith Emerson en Queen nooit onder stoelen of banken gestoken, dus ligt een zekere herkenbaarheid in de lijn der verwachtingen. Damian Wilson (Threshold, Landmarq), Russell Allen (Symphony X), Dan Swanö (Nightingale) en Floor Jansen (After Forever) verzorgen doorgaans de solozang, terwijl Robert Soeterboek en Lucassen de achtergrondzang voor hun rekening nemen. Ed Warby beroert evenals bij Ayreon de drumkit en Erik Norlander staat garant voor indrukwekkende analoge synthpartijen. Lucassen zelf speelt sologitaar, basgitaar en toetsen, onder meer een echte Hammond. Een speciale vermelding verdient het gastoptreden van Dave Brock (Hawkwind) die een door Arjen samengestelde Hawkwind-medley zingt op de bonus-cd. Het album opent symfonisch met Lift Off, een synthouverture, waarna het spetterende Set Your Controls volgt met een wervelende synthsolo en mooi klavecimbelwerk van Jens Johansson (Stratovarius). High Moon opent met een synthmelodie, dan de Hammond en vervolgens weer een midtempo stuk in de beste traditie van Deep Purple. Stuwend baswerk, spaceachtige zang en de van Ayreon bekende harmonische zangkoortjes is te horen op Songs Of The Ocean. Dat nummer gaat over in Master Of Darkness, een heavy track met een weergaloos duet tussen Johansson op toetsen en Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) op gitaar. The Eye Of Ra begint met orgelakkoorden en een ijle synthmelodie. Vervolgens rustige, maar donkere zang afgewisseld met heavy bombast eindigend in koorzang zonder instrumentale begeleiding. Ook Sandriden en Perfect Survivor zijn heerlijke heavy stukken, maar toch slepend en zeer gevarieerd mede dankzij de zang. Bij Intergalactic Space Crusader hoor ik een stukje Knocking On Your Back Door, maar als de Hammond zich bij de bas voegt en Wilson en Allen tegen elkaar in gaan zingen, is het duidelijk dat we toch in een andere tijd leven. Starchild is het laatste stuk van de eesrte cd; een overwegend rustig nummer met prima zang van Allen en nog een heftige passage van Johansson vlak voor het einde. De tweede schijf opent met de reeds genoemde Hawkwind-medley van ruim negen minuten die alleen al door het meedoen van Brock niet meer stuk kan. Veel klaviergeronk in Inseperable Enemies, dan een zeer originele versie van Space Oddity van David Bowie, waarop Lucassen alle instrumenten bespeelt en zingt, en ter completering van deze bonus-cd van veertig minuten twee remixen van Starchild en Spaced Out en een niet vermeld akoestisch geintje van Lucassen over astronauten en hun 'shit and pee' problemen.

Space Metal bevat pakkende, melodieuze en heavy symfo die zowel de symfomaan die van stevig houdt als de heavy metalliefhebber zal aanspreken. Danzij de prima productie en de geweldige bijdragen van de diverse gastmusici en zangers is het album een 'vette krent' in de pap van het hedendaagse metalaanbod.

ENGELS:

This CD is officially called Space Metal by Arjen Lucassen's Star One and is therefore nothing less than a new record from the Dutchman, fairly well known as Ayreon. Space Metal, however, is a far more consistent heavy metal album, compared to the average more varied Ayreon-records. Again, Lucassen has managed to come up with something special: a beautiful 2CD digipack - at least the first pressing - with nice artwork. Even listening to the album for the first time, my hunch this might be a high-class album, was proven to be correct. One might say it's not a purely original album, but Arjen never denied his respect and admiration for fellow-musicians and bands like Deep Purple, Led Zeppelin, Queen and Keith Emerson. Being influenced by such celebrities is no surprise at all. The lead vocalists are Damian Wilson (Threshold), Russell Allen (Symphony X) and Dan Swanö (Nightingale). Additional vocals by Arjen Lucassen, Floor Jansen (After Forever) and Robert Soeterboek. Ed Warby plays the drums just as on the Ayreon-albums and Erik Norlander provides impressive sounds from his analogue synths while Lucassen plays guitars, basses and keyboards, amongst others a genuine Hammond-organ. The second CD features the extraordinary and unique guest-appearance of Dave Brock (Hawkwind), who provides the vocals on a Hawkwind-medley from songs especially selected and arranged by Arjen Lucassen. Space Metal opens with a symphonic piece Lift Off, an overture played by synth and followed by the crushing track Set Your Controls with beautiful harpsichord-sounds and an absolutely phenomenal synth-solo by Jens Johansson (Stratovarius). Third track High Moon opens with a synthesizer melody, than the Hammond joins in and we hear a mid-tempo piece in the best tadition of Dream Theater. A pumping bass, spacey vocals and the from Ayreon well-known tasteful harmonies and choirs on Songs Of The Ocean, which transcends into Master Of Darkness, a bombastic heavy song with a matchless duet between Jens Johansson and Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) on guitar. The Eye Of Ra begins with some chords on the organ and a floating synth-melody, followed by dark and soothing vocals but alternated by heavy bombastic parts: do I hear a touch of Led Zeppelin's Kashmir?. It ends in choir singing without instrumentation. Sandrider and Perfect Survivor also are catchy heavy songs, but full of tasteful interludes and variations, not in the least because of the participation of the different vocalists. With Intergalactic Space Crusaders I think I recognize a bit from Knocking At Your Backdoor by Dream Theater, but the Hammond-playing and the powerful vocal duet between Allen and Wilson are definitely proof of the facts we're living in another era! Last track of the first CD is called Starchild, a quieter song, again with great singing by Russell Allen and just before the end a turbulent part with one more dazzling solo by Johansson. The second CD opens with the already mentioned Hawkwind-medley and the contribution by Dave Brock! In Spaced Out I detect some similarities with Smooth Dancer by Dream Theater, in short, a delightful catchy rocking song with a great solo by Erik Norlander. Again tasteful and impressive keyboards on Inseperable Enemies followed by a very original cover from Space Oddity by David Bowie in which Lucassen plays all the instruments plus vocals. In addition to this over forty minutes bonus-CD, there are two remixes of Starchild and Spaced Out and finally a hidden track by Lucassen (acoustic guitar and vocals) about the 'shit 'n' pee' problems astronauts have when they're outer space.

In conclusion one can say this both melodic and symphonic metal record might appeal to both lovers of more powerful symphonic rock as also to lovers of melodic heavy metal music. Thanks to the fine production and the exquisite contributions by all lead vocalists - Floor Jansen included - this album deserves a special nomination in the iO Pages magazine.