SKIN OF THE EARTH

De Nederlandse band Kingfisher Sky laat er geen twijfel over bestaan wat men met de tweede schijf Skin Of The Earth van plan is. Loodzware gitaarmuren openen het album, maar de veelal meerstemmige, prachtige en gepolijste zang van Judith Rijnveld is een satijnen deken op dit spijkerbed, dat overigens bij verder beluistering helemaal niet zo scherp is dan het aanvankelijk leek. Er zijn twee wijzigingen in de bezetting: Chris Henry is de nieuwe gitarist en David Gutierrez Rojas is nu de toetsenman. Verder is celliste Maaike Peterse toegetreden tot de band, maar zij speelde al mee tijdens liveshows. De elf composities zijn een prettige mengeling van metal, folk, pop en rock met daarin ook nog wat klassieke invloeden verweven. The Attic bevat vrij veel orkestraties en een heavy fundament met geraffineerde zanglijnen in My Better Part. Verschillende tracks zijn ritmisch eigenlijk best vrij traag, maar ik mis de normaliter bij dit type muziek behorende ratelende dubbele basdrums helemaal niet. In de meeste nummers zitten semi-akoestische passages met óf piano, óf akoestische gitaar óf mandoline en dat geeft de muziek haar aparte karakter. Het absolute rustpunt zit in het midden, in Two Old Trees; een heerlijke ballad gedragen door vooral piano en 'orkest' met violoncello uiteraard. Ook hoor je een mooie fluitsolo en dat terwijl het nummer door de andere gitarist Edo van der Kolk is geschreven! Een lekker ritme zit er in het folkgetinte We Love Our Heroes, waarin de wat zwaardere riffs naadloos aansluiten en er een prima gedoseerde gitaarsolo voorbijkomt. Wat ingewikkelder ritmepatronen en goed uitgekiende, maar zeker geen simpele melodielijnen, zijn te horen in Mushroom Walls, waarin onder meer akoestische gitaar en zware orkestraties elkaar afwisselen en verder melodielijnen met oosterse invloeden in een toch perfect passend en stevig westers rockjasje. One More Day is akoestisch en lieftallig: kippenvel, zo mooi als Rijnveld hier zingt. In het tweede deel krijgt ze ondersteuning van elektrische gitaren en toetsen. Het sluitstuk heet The Edge Of Insanity dat opent met onder meer een mandoline bespeeld door gastmuzikant Ruud Jolie (Within Temptation). Behalve een wat oosterse inslag bevat dit nummer toch ook diverse passages met heavy arrangementen.

Het artwork van Joke Rijnveld-Stortenbeek is van een uitstekende kwaliteit alleen qua productie had er naar mijn bescheiden mening misschien nog iets meer ingezeten. Dat had nog een tikkeltje minder brijig gekund met de zang nog wat strakker in de mix. Een uitdagende epic had dit gezelschap ook best aangekund, maar een kniesoor die daarover valt. De twee nieuwe bandleden doen het uitstekend en naar mijn mening gaat Kingfisher Sky zich met dit album zeker in de top van het genre nestelen.