PROXIMAL DISTANCE

Proximal Distance is een samenwerkingsverband tussen Jeff Hamel (Majestic) en Gregg Johns (Slychosis), waarbij Jessica Rasche het leeuwendeel van de zang voor haar rekening neemt. De meeste drumpartijen werden ingespeeld door Jeremy Mitchell. In de muziek herkennen we duidelijk Majestic, omdat Rasche ook in die band zingt. Haar stem heeft wel wat weg van een lichtere variant van die van Lana Lane. Invloeden van Pink Floyd in Expanding Universe en zeker van Hawkwind zijn geregeld te horen, onder meer in de instrumentale opening. De productie, de sfeer en bijvoorbeeld een stukje uit openingstrack Algul zijn in de stijl van de psychedelische rock van eind jaren zestig en beginjaren zeventig: zweverig, Mellotron-klanken en een wollige bas. Ook Yes tijdens de periode rond 1975 klinkt hierin door naast de echte spacerock. Grillige overgangen en stijlwisselingen doorspekken vrijwel alle tracks en maken de muziek intrigerend, maar soms ook wat moeilijk te volgen. De drie nummers van de hand van Hamel neigen wat meer naar Yes en Pink Floyd, zoals het semi-akoestische Leaves Fall, terwijl de vier nummers van Johns iets meer naar Hawkwind en een enkel moment naar Uriah Heep neigen, zoals in Journey of Truth. De overige drie composities zijn een smeltkroes van genoemde bands waarbij ook bands als Solstice en Legend als referenties opdoemen vanwege de zang van Rasche. Coherence bevat ook een stukje dat zo van een album van Ozric Tentacles afkomstig had kunnen zijn. Het meest bijzondere nummer is Expanding Universe, het langste en tevens sluitstuk van dit titelloze album, dat in totaal ruim zeventig minuten klokt. Dit stuk bevat veel Pink Floyd-invloeden, soms licht neigend naar ambient, dan weer erg stevig à la Judas Priest met een bombastisch slot in een wat zware symfonische stijl. De combinatie van teksten, genoemde invloeden en de hedendaagse techniek geeft een apart resultaat dat mogelijk niet bij iedereen in de smaak zal vallen. 

Johns en Hamel slaan echter wel een gedurfde brug tussen het heden - waarin veel meer zangeressen figureren dan in de jaren zeventig - en het psychedelische verleden dat de huidige generatie waarschijnlijk amper zal kennen. Voor iemand van mijn leeftijd is Proximal Distance echter nét een brug te ver. Ook al staan er veel aardige stukken op dit album, als geheel boeit het me minder dan Arrival (2009) van Majestic.