THE PERFECT MACHINE

Vision Divine, het project van gitarist Olaf Thörsen (Labyrinth), is zo langzamerhand die projectstatus ontgroeid. Met het uitbrengen van The Perfect Machine, het vierde studioalbum en eerder in 2005 de dvd Stage Of Consciousness, begint dit Italiaanse gezelschap een woordje mee te spreken in het neoklassieke progmetalgenre. Werden de zangpartijen aanvankelijk door Fabio Lione (Rhapsody) gedaan, nu is Michele Luppi ingehuurd, evenals op de vorige schijf Stream Of Consciousness (2004). Luppi heeft een vrij hoge stem met een snelle vibratie en is daardoor enigszins te vergelijken met bijvoorbeeld Mark Boals (Royal Hunt). De dubbele basdrums ratelen stevig door op dit album en de meeste tracks zijn behoorlijk stevig en uptempo. De symfonische en progressieve elementen zijn vooral te vinden in de diverse duetten tusssen sologitaar en synthesizer, terwijl de cd ook schitterende, rustige stukken met pianobegeleiding bevat, zoals in Rising Sun en The River. Opener en tevens titelstuk is trouwens een prachtig voorbeeld waartoe deze mannen in staat zijn: veel variatie, veel tempowisselingen en een uitstekende instrumentbeheersing. Het juweeltje op dit album is het symfonische Here In 6048 dat opent als een ballad, daarna wat voller wordt en een aantal goddelijke melodielijnen bevat met opnieuw prachtig, klassiek getint pianospel. De muziekstijl doet behalve aan Ring Of Fire ook wel wat denken aan Angra na het vertrek van André Matos, zij het wat minder bombastisch. The Perfect Machine wordt in een degelijke progressieve metalstijl afgesloten met Now That You’ve Gone. In Japan is aan dit album nog een bonustrack toegevoegd, namelijk The Needle Lies, een cover van Queensrÿche. De productie had wat mij betreft wat vetter en bombastischer gekund, maar al met al is The Perfect Machine een klasseplaat in het genre; het is alleen jammer dat er zoveel kapers op de kust zijn!