NEW WORLD

Een van de wat nieuwere namen in de wereld van de progressieve rockmuziek is IOEarth. Het derde album New World is net als het titelloze debuut (2009) een dubbelalbum geworden en al staat het schrijversduo Dave Cureton en Adam Gough nog steeds aan het roer, de toevoeging van zangeres Linda Odinsen met haar heldere stem, en van fluitist-saxofonist Luke Shingler geeft de band zeker nieuwe impulsen. Samen met Jez King (viool, gitaar), Christian Nokes (bas) en Christian Jerromes (drums) presenteert het zevental een zeer gevarieerd palet aan stijlen waarbij symfo, pop, folk en cinematografische muziek elkaar smaakvol afwisselen. Zo wordt het bijna akoestische eerste stuk gevolgd door een heavy uptempo track met pittig gitaarspel van Cureton. Trance is een nummer dat wat aan de Noorse elektronische muzikant Amethystium doet denken: zeer sfeervol met in het tweede deel een grote rol voor Shingler. Het lange stuk Morning is overwegend rustig, terwijl Collision − met Kings viool en de cello van Jennie Appleyard − en Fade To Grey melancholieke en kabbelende passages afwisselen met bombast gedomineerd door gitaar en orkestrale keyboards. Het klassiek georiënteerde stuk New World Suite is een kroonjuweel van de hedendaagse prog, waarin alle genoemde stijlen vertegenwoordigd zijn. De tweede cd vervolgt met Insomnia dat deels wat zweverig klinkt, deels meer richting rock gaat aangezet met koorzang; het bevat een daverende gitaarsolo van Cureton. Na het zeer melodieuze en prachtig opgebouwde The Rising is het meest opvallende stuk op de tweede cd het bijkans als progmetal klinkende Colours, waarbij tevens wat invloeden van Mike Oldfield zijn te herkennen. In Follow zou je wat karakteristieken van een band als Japan kunnen waarnemen, terwijl de melodielijn en het tempo doen denken aan Follow Your Heart van Ultravox. Dreams, de enige track die geheel door Cureton wordt gezongen, lijkt wel wat op Talk Talk tijdens The Colour Of Spring (1986), waarbij de bijdrage van trompettist Steve Trigg mede van invloed is op de wat softjazzachtige sfeer. New World brengt de veelzijdigheid van deze bezetting overtuigend over het voetlicht. Naar mijn smaak is deze cd het beste wat IOEarth tot nu toe heeft uitgebracht en ik denk dat het artistieke einde nog lang niet in zicht is!