MAYA (NL+E)

Robert Fox levert met Maya zijn elfde soloalbum af. De negen nummers op het album zijn goed voor ruim een uur uitstekende, melodieuze elektronische muziek (EM). De prachtige, orkestrale achtergrondklanken worden verrijkt met tal van effecten van zang- en fluisterstemmen, gitaarachtige geluiden, onbestemde klanken en bescheiden ritmes. De pianoklanken en overige melodielijnen worden echter vrijwel geheel ondergesneeuwd door de machtige en ruimtelijke toetsenbombast en zo nu en dan zijn wat Zuid–Amerikaanse invloeden te horen. De bij de informatie genoemde overeenkomst met Vangelis heb ik nauwelijks kunnen ontdekken, mogelijk heel even in Maya Part 3. Wel bestaan er stijlovereenkomsten met sommige albums van Ian Boddy, Michael Shipway en vooral zijn kompaan David Wright. Dit album hoort tot de meest toegankelijke in het EM-genre. Daarmee is het gevaar aanwezig dat de composities heel sterk moeten zijn om niet in de grauwe middenmoot te belanden. Dat gevaar heeft Fox mijns inziens goed onderkend. Met een weloverwogen opbouw en de constante spanningsvelden die hij in elk nummer heeft weten aan te brengen, wordt de luisteraar steeds weer meegesleurd in Fox’ ruime fantasiewereld. Het artwork is kleurrijk, stijlvol maar sober. De geluidskwaliteit is uitstekend.

ENGLISH:

Robert Fox has released his eleventh solo album called Maya. The nine tracks make up for over one hour of excellent melodic electronic music. Beautiful orchestral background sounds are enriched with numerous effects like singing-voices, whispers, guitar-like sounds, some indefinable sounds and modest rhythms. The piano sounds and other melody lines, however, are almost completely drowned out by the powerful bombast of the keyboards with their spatial feel and indeed some occasional South-American influences. The added information mentions Vangelis as an influence, but I barely heard this, except for a moment in Maya, part 3. However, I heard similarities in style with some albums by Ian Boddy, Michael Shipway and especially his comrade David Wright. This album is one of the most accessible in electronic music (EM), which brings with it the danger of the compositions not being good enough to avoid disappearing into the grey mass of mediocrity. I feel that Fox was aware of this and that he takes the listener to his extensive fantasy world again by using a well-considered build-up and a constant tension in every track. The artwork is colourful, stylish but sober. The sound quality is excellent.