Het tiende studioalbum van Praying Mantis met veteranen Tino & Chris Troy met Andy Burgess, is een feit. Vers bloed moest voor nieuwe impulsen zorgen en zowaar, dat is ook gebeurd. John Cuijpers is een uitstekende zanger en Hans In ’t Zand is een meer dan gemiddelde drummer. De elf songs zijn een schoolvoorbeeld van hoe je pakkende en stevige AOR − of classic rock zo je wilt − moet maken. Doordat de zang van Cuijpers soms veel weg heeft van die van wijlen Ronnie James Dio, doet de muziek geregeld aan Rainbow denken en soms aan Wishbone Ash, en dat bedoel ik als een compliment. De elf composities, die alle tussen de vier en zes minuten klokken, zijn samen goed voor een klein uurtje stevige, melodieuze rock waarbij de originaliteit weliswaar ver te zoeken is, maar waarvan de kwaliteit en de routine afdruipen. Het schitterende artwork is van de befaamde fantasy illustrator Rodney Matthews. Rock on, bidsprinkhaan!