THE LAND OF NEW HOPE

Het is al enige jaren geleden dat het meesterbrein van Stratovarius, na een periode met een minder goede gezondheid, gebrouilleerd raakte met de overige bandleden en het management. Gevolg was dat Timo Tolkki besloot zijn eigen weg te gaan. Hij heeft inmiddels diverse albums onder verschillende namen uitgebracht, maar deze heuse metalopera is de meer symfonische en orkestrale variant op het werk van Stratovarius, zijn voormalige geesteskind waarin hij ruim twintig jaar toonaangevend was. Op The Land Of New Hope kreeg hij assistentie van bekende zangers als Tony Kakko (Sonata Arctica), Rob Rock, Russell Allen (Symphony X), Michael Kiske, Sharon den Adel (Within Temptation) en Elize Ryd (Amaranthe). Tolkki en Ryd geven in Shrine een nadrukkelijke knipoog naar de landgenoten van Nightwish met Anette Olzon. Het basspel is onopvallend, mogelijk doordat Tolkki ervoor koos dit instrument zelf ter hand te nemen. De toetsenisten op dit album zijn niet te versmaden; je hoort onder anderen ex-kompaan Jens Johansson op To The Edge Of The Earth. De drumstokken worden gehanteerd door Alex Holzwarth en die mag je in dit genre een zwaargewicht noemen. De melodieën zijn aardig, maar niet vernieuwend en tamelijk voorspelbaar, terwijl menigmaal de zang overstuurd en over de top klinkt. Kennelijk vindt Tolkki, dat hoger ook mooier is. Voor liefhebbers van bombastische symfonische metal en van Stratovarius oude stijl, zal dit album een weldaad zijn, maar voor de gemiddelde lezer van iO Pages is dit toch een brug te ver en biedt Tobias Sammet’s Avantasia meer diepte en variatie, zeker qua productie. Het zal mij benieuwen of Tolkki met The Land Of New Hope de nieuwe schijf van zijn oude band zal overtroeven. Mijn voorkeur gaat in elk geval uit naar Nemesis, het nieuwe album van Stratovarius.