INVICTA

The Enid is altijd een eigenzinnig gezelschap geweest met als drijvende kracht de briljante, maar wat excentrieke Robert John Godfrey. Hij is nog steeds verwikkeld in een onaangename rechtszaak tegen Inner Sanctum Records, die volgens de band het platenkopend publiek bedriegt met tweederangsopnamen. Tussentijds poogt men te overleven door concerten te geven en nieuw werk uit te brengen. Samen met de nieuwe aanwinst zanger Joe Payne, die meteen alle teksten voor zijn rekening nam, presenteert The Enid met Invicta opnieuw een zeer apart album dat met geen enkele andere band te vergelijken is. Na wat dreigende klanken opent Payne verrassend door als een soort eunuch een vrouwelijke mezzosopraan uit te beelden in een wat pastoraal aandoend klassiek stuk, dat aan het eind transformeert naar bombastische symfo. Naast Godfrey en Payne schrijven ook Max Read (toetsen, gitaar, zang), Dave Storey (drums)  en Jason Ducker (gitaar) mee aan de verschillende stukken. Zoals in Who Created Me? waarin symfonische rock en klassiek vleugelspel worden geïntegreerd tot een smaakvol geheel. Execution Mob en Leviticus zijn geheel in de stijl van recenter werk van The Enid, zoals Dark Hydraulic met veelvuldig meerstemmige zang. Witch Hunt is misschien het meest karakteristieke nummer, omdat hierin alle elementen die zo kenmerkend voor The Enid zijn hierin samenkomen: klassieke en filmmuziek, rock en melodieuze samenzang. Het voorspel in Heaven's Gate is inderdaad hemels en erg ruimtelijk, waarna Ducker laat horen dat hij de stijl van zijn voorgangers tot in perfectie beheerst. Het uitstekende spel van bassist-percussionist Nic Willes is eveneens een aanwinst. Men combineert klassiek met musicalachtige muziek in een stijl die aan Les Misérables herinnert. Payne laat bovendien horen dat Freddie Mercury een groot voorbeeld voor hem moet zijn geweest. Tegen het einde van Heaven's Gate krijg ik kippenvel, omdat ook Pink Floyd nog even langs komt. Het mooie gedragen en het schitterend met gevoel gezongen The Whispering is een kroon op dit nieuwe juweel dat alle lof verdient en wat The Enid wat mij betreft inderdaad Invicta (= onoverwinnelijk) maakt.