ILLUSIONS

Illusions, het vijfde album van de Canadese heavy rockers van Borealis, heeft inmiddels enkele malen in mijn cd-speler vertoefd. Mijn conclusie luidt dat het kwintet met voorman Matt Marinelli opnieuw een goed stuk werk heeft afgeleverd. De band heeft tijdens de pandemie de tijd gehad en genomen om de puntjes op de i te zetten en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Stilistisch zijn er geen schokkende veranderingen; de muziek is meestentijds behoorlijk bombastisch en naar mijn smaak  net iets te veel ‘dicht geplamuurd’. Matt Marinelli, van origine zanger tegen wil en dank, behoort inmiddels bij het vertrouwde bandgeluid maar zijn stem ligt me niet. De zang komt vaak schreeuwerig en geforceerd over en dat vind ik geen pluspunt. De composities steken echter goed in elkaar en als je als luisteraar niet vies bent van bombast en dubbele basdrums dan zit je bij Borealis goed. Zangeres Lynsey Ward levert een aardige bijdrage op Burning Tears, de rustigste track op Illusions. Het album dat ruim een uur klokt, sluit af met een heuse epic van dik elf minuten waarin men alle registers nog eens flink opentrekt. Spetterende gitaarsolo’s en vette keyboards maken dit heavy album toch wel behoorlijk symfonisch al overheerst heel duidelijk de metalcomponent. Liefhebbers van bands als Symphony X kunnen deze cd van Borealis dus gerust op hun wensenlijstje zetten!