ILLIAN, J' ENTENDS GRONDER LA TERRE

Frankrijk kende in de jaren zeventig een keur aan progressieve rockbands. Mona Lisa, Pulsar en natuurlijk Ange zijn hiervan de bekendste voorbeelden. Een wat minder bekende, nogal onderschatte band was Atoll. Onder leiding van stergitarist Chris Beya maakte dit gezelschap muziek in de trant van King Crimson en Yes met een vleugje jazzrock en fusion. Ruim veertien jaar na het laatste album L’Océan (1989), ligt er nu een nieuw conceptalbum met composities van Beya en gezongen door Raoul Leininger. Hij heeft een prettige, wat hoge stem die doet denken aan zangeres Valérie Lagrange. Verder hoor je Michel Altmayer (Troll) op drums en nog enkele andere gastmuzikanten. Illian, J'Entends Gronder La Terre handelt over de buitenaardse reiziger Illian die ziet hoe de mens de aarde misbruikt en hij wil de mensheid daarvoor ter verantwoording roepen. Beya was verantwoordelijk voor alle gitaar- en toetsenpartijen en voor de arrangementen en drukt daarmee een stevig stempel op deze productie. Het is een uur lang genieten van een wederopstanding van Frans progressief vernuft. Dit melodieuze album boeit van begin tot eind, is zeer gevarieerd en qua stijl wisselend: van symfo à la Minimum Vital tot wat meer populaire songs, bijna zoals Michel Polnareff in Quand Le Monde Se Met A Chanter. Daarnaast is de muziek doorspekt met stukjes middeleeuwse volksmuziek met een klassieke inslag. Hiervoor zijn akoestische gitaar, dwarsfluit en viool verantwoordelijk. In onder meer het instrumentale nummer Galéana I is ook wat jazz(rock) te horen. Illian, J'Entends Gronder La Terre is een alleszins geslaagde comeback van een uitstekende muzikant uit de Franse progrockschool.