MENNO VON BRUCKEN FOCK

HAVOC

Artiest / Band: 
CIRCUS MAXIMUS (2016)
CIRCUS MAXIMUS - HAVOC

Als je een beoordeling leest via ‘streaming’ is dat heel irritant, want je kunt dan alleen via de pc luisteren. Je moet telkens opnieuw inloggen en dat is verre van ideaal. Dat is te ‘danken’ aan collega’s die de reguliere stroom van promo’s of downloads verzieken door ze ongewenst te verspreiden. Genoeg hierover, want deze recensie behelst het vierde album van het Noorse vijftal dat zich Circus Maximus noemt. De band beschikt over een geweldig veelzijdige zanger in de persoon van Michael Eriksen. Zijn stem heeft veel weg van die van Tommy Karevik, de huidige zanger van Kamelot. Daarnaast is Mats Haugen een weergaloze gitarist en tevens de producer van de band. Voeg daarbij een meer dan solide drummer, een oerdegelijke bassist en een toetsenist die veel meer kan dan orkestreren en je hebt alle ingrediënten voor een klasseplaat. Dat is Havoc dus ook geworden, want de heren weten ook nog pakkende nummers te schrijven. De speciale editie heeft zelfs nog een extra nummer plus een bonus live-cd van een concert uit 2012 uit Japan, dus je hebt wel een heel aantrekkelijk pakketje in handen. De negen reguliere tracks, samen goed voor zo’n 55 minuten, vallen in het genre progmetal maar er zijn zeker ook elementen uit de (synthi)popmuziek te horen, zoals in Flames (U2) of in de ballad Loved Ones (Toto). Het aandeel progrock is zeker in de tweede helft aanzienlijk. In de titeltrack geeft Circus Maximus een knipoogje naar Nickelback, kortom een stevig, fris, modern en gevarieerd geluid. Het album is absoluut heavy, maar bevat heerlijke solo’s, mooie samenzang, pakkende refreinen, spannende tempowisselingen en fantastische instrumentale intermezzi die meer regel zijn dan uitzondering. Binnen dit genre is Havoc een klapper die me waarschijnlijk veel langer bij zal blijven dan The Astonishing, de nieuwe cd van Dream Theater. Behalve laatstgenoemde band zou ik als referenties Redemption, Seventh Wonder, Haken en Leprous kunnen noemen, al is de muziek melodieuzer en minder technisch dan Haken of Leprous. Zou iO Pages een progmetalmagazine zijn geweest, dan had Havoc een ‘vette krent’ gescoord. Moet ik nog meer zeggen?