THE FROZEN TEARS OF ANGELS

Na een beperkte stilte rond Rhapsody Of Fire, de Italiaanse grondleggers van de epicmetal, wordt die thans doorbroken met het nieuwe album The Frozen Tears Of Angels. De hier besproken versie is een digipack met daarop twee bonustracks. Opnieuw werd Christopher ‘Dracula,Saruman’ Lee ingehuurd om zijn stem te lenen aan het derde deel van The Dark Secret Saga. Na de gesproken tekst barst het vuurwerk van bombast en snelle gitaren los. Eigenlijk is er pas in de vierde track iets nieuws onder de zon, want de karakteristieke tenorzang van Fabio Lione domineert op alle fronten, maar hier krijgt hij het zwaar te verduren in Epica-achtig geschreeuw naast zijn ‘normale’ zang. In de vijfde track zitten als vanouds ook wat folkloristische deuntjes met Manuel Staropoli op de fluit, afgewisseld met eenzelfde motief op elektrische instrumenten. Ook de klassieke invloeden zijn herkenbaar en Lione zingt in het Italiaans. Raging Starfire is een herhaling van zetten, al is de uitvoering onberispelijk met een heerlijke synthsolo. Een akoestische gitaar luidt de ballad Lost In Cold Dreams in, een eersteklas tranentrekker met diverse aardige toonsoortwisselingen. In On The Way To Ainor wisselen powermetal en melancholieke passages elkaar af. Uiteraard ontbreekt de voor Rhapsody Of Fire zo kenmerkende koorzang niet, terwijl Patrice Guers hier zijn fabelachtige snelheid op de bas mag demonstreren. Het langste nummer is de afsluitende titelsong. Ook nu krijg je eerste een korte vertelling voorgeschoteld, alvorens Luca Turilli zijn rauwe riffs op de luisteraars loslaat en Alex Holzwarth de dubbele basdrums weer eens laat ratelen. De melodieën en arrangementen van dit nummer zijn het meest vernieuwend van de hele schijf. Bovendien is er opnieuw fenomenaal gitaarwerk van Turilli te horen. De eerste bonustrack is een gitaar-gedomineerd instrumentaal stuk; het tweede is een reeds aanwezige song, maar nu in een orkestrale en veel langzamere uitvoering.

Het is goed dat Rhapsody Of Fire weer in de schijnwerpers staat, al is de originaliteit wat verbleekt. De mannen kunnen het nog steeds en de productie is mede dankzij Sascha Paeth en Miro Rodenberg uitstekend. The Frozen Tears Of Angels is geen baanbrekende klapper, maar een degelijk album, waarmee de band bewijst nog steeds aan de top van dit genre te staan.