De oudjes doen het goed! De Duitse symfogrootmachten van weleer leven nog steeds en leveren kwalitatief geweldige albums af. Zo ook dit zestende album van Dice, de band rond zanger-omponist Christian Nóvé, die ook keyboards, bas en gitaar speelt. De van origine uit Leipzig afkomstige band heeft in Nóvé een constante factor en presenteert nog geen jaar na het vijftiende album weer een ruim uur met sfeervolle symfo met veel invloeden van bands als Ramses, Novalis, Pink Floyd en Camel, mede vanwege het fluitspel van de nieuwe aanwinst in de band: Jens Lübeck, tevens saxofonist. De zes composities, tezamen goed voor bijna 62 minuten, liggen uitermate prettig in het gehoor. De toonzetting is vergelijkbaar met de ouderwetse symfo, maar het geluid is moderner en frisser en bevat veel overgangen met halve tonen. De zang van Nóvé is niet spectaculair maar wel herkenbaar, karakteristiek en erg goed passend bij de muziek die een tikkeltje kosmisch is. Het zacht snerpende geluid van Peter Viertels sologitaar is ook keurig afgestemd op de atmosferische muziek. De composities werden opgenomen door Nóvé en Olaf Schuller in de 'eigen' studio. De slagwerker heet Tom Tomson en die levert een keurige prestatie. Gepolijste achtergrond orkestraties, wat orgel en vooral die typische gitaar van Viertel in combinatie met een rustige, vaak mooie donkere bas, subtiel drumwerk en veel solowerk van sax en fluit, zijn de basiselementen bij Dice.
De muziek gaat nergens over de top maar misschien mist er daardoor toch een klein beetje uitdaging en spanning, hoewel alles erg melodieus en verzorgd klinkt met gevoel voor detail. Iets meer keyboards in het slot van het album, betekent een prima finale van een 'gewoon erg mooi' symfo-album. Een bezoekje aan www.dice-band.de is de moeite waard.