Embrace The Galaxy is het album dat Ronnie James Dio en Yngwie Malmsteen nooit maakten. Dat staat te lezen op de bijgeleverde informatie van dit fonkelnieuwe, neoklassieke progmetalalbum van toetsenist Richard Andersson (ex-Majestic). Hij is tegenwoordig ook actief in Time Requiem. De negen tracks kwamen samen met gitarist Magnus Nilsson tot stand; de eerste acht zijn gezongen door Patrik Johansson in een stijl die doet denken aan 'Dio meets David Coverdale'. A Perfect Day is een instrumentale ballad die qua sfeer wat weg heeft van Walking In The Air van Nightwish. De overige muzikanten op Embrace The Galaxy mogen er overigens ook zijn: de fabuleuze bassist Marcel Jacob (ex-Yngwie Malmsteen, Talisman) en drummer Zoltan Csörsz (The Flower Kings). De productie was in handen van opniew een bekende, namelijk Jonas Reingold (The Flower Kings). Met deze namen kun je ervan verzkerd zijn dat het muzikale vakmanschap van topkwaliteit is, maar ook dat de muziek in een een hoog tempo gespeeld wordt. Hoewel vergelijkingen met Malmsteen, Rainbow, Symphony X en Jens Johansson voor de hand liggen, heeft Andersson door de keuze van de instrumentalisten toch een extra dimensie gegeven, omdat de drums en de productie geen metal- maar een fusioninslag hebben. Jacob is gewoon te goed om alleen maar te stuwen of te pompen en de wat aparte klank van Nilssons gitaar met dat ietwat 'blikkerige' en soms onderwatergeluid zorgen mede voor de voor de onmiskenbare klasse van dit ruim vijftig minuten durende album. Echter, de songmatige benadering, dezelfde inspiratiebronnen als voornoemde grootheden en de grote mate van herkenbaarheid, maaken dat het nét geen topper is in het genre. Het is wel een fraai album van deze boomlange Zweed.