ELECTRIXX (NL+E)

De Duitse gitarist die onder het pseudoniem Maxxess werkt, heeft zich ten doel gesteld een symbiose te bewerkstelligen tussen elektronische muziek (EM) en progressieve rock. Met behulp van MIDI en een keur aan moderne, technologische apparatuur, slaagt hij erin om als een complete band te klinken, waarbij zijn zevensnarige Siggi-gitaar de boventoon voert. Hoewel zijn recent uit handen van Klaus Hoffmann-Hoock ontvangen 'Schwingungen-prijs' voor ‘beste artiest’ aangeeft, dat hij zich primair op deze doelgroep richt, is zijn muziek vooral te vergelijken met die van Neil Schon (Journey) op diens album Beyond The Thunder (1995). Ook is zijn muziek vergelijkbaar met landgenoot Helmut Teubner. Maxxess is een jonge veertiger die al van kindsbeen af achter computers en muziekinstrumenten zit; vanaf 1987 probeert hij zijn muzikale boodschap wereldkundig te maken. Electrixx, zijn tweede album uit 2001, is een indrukwekkende prestatie, waarbij de gitaar de kern van dit instrumentale verhaal vormt, veelvuldig aangevuld met bas, elektronisch slagwerk, allerlei orkestrale passages en subtiele toetsenondersteuning. Voor pure EM-liefhebbers lijkt mij deze muziek een brug te ver, maar voor hen die wat steviger gitaarwerk wel kunnen waarderen, is deze muziek een regelrechte aanrader. De prachtige, melodieuze en lekker in het gehoor liggende stukken met soms lichtvoetig en gracieus gitaarwerk, worden afgewisseld met beukende riffs waarbij je zelfs zo nu en dan aan metal moet denken. De spanning wordt prima vastgehouden doordat de thema’s niet te lang worden aangehouden. Het gevaar van een ‘one man band’, zeker als er veel elektronica wordt gebruikt, is dat er al snel sprake kan zijn van herhaling. Het komende album Contact, dat in de loop van 2004 verschijnt, zal hier wellicht uitsluitsel over geven maar Electrixx staat in elk geval als een huis! 

ENGLISH:

The twelve compositions on Electrixx, recorded by the German guitar player Maxxess, are good for nearly seventy minutes of musical entertainment. He has been playing with computers and musical instruments since his childhood, and from 1987 onwards he has endeavoured to spread his musical message to the world. He has done splendid work with his second album indeed thanks to the modern MIDI-technology. The seven string Siggi-guitar is the heart of this instrumental matter, frequently supported by bass, electronic percussion and all kinds of subtle orchestral embroidery on keyboard. Not quite to the taste of downright lovers of electronic music (EM), but this music is really a must for those who appreciate some more powerful guitar play. Recently Maxxess won the Schwingungen Award for ‘best artist’, an outstanding achievement. The style on Electrixx strongly reminds me of Neil Schon on his album Beyond The Thunder (1995): beautiful, melodious and easily digestible pieces, at times with high-hearted, gracious guitar performance, alternated with bouncing riffs in an almost metal style. Sometimes with light-footed and graceful guitar play, relieved by beating riffs A very effective way of keeping up suspense is not sustaining themes too long. Certainly when lots of electronics are being used, the danger of repeating yourself is a ‘one man band’s risk’. The forthcoming album Contact may give a decisive answer here. Anyhow, this is a piece of work solid as a rock!