ECHO AND ART

De cd Echo And Art van Jupiter is aan mijn aandacht ontsnapt, maar een recensie van de muziek van dit project (?) hoort absoluut op deze website thuis! Dus onder het motto ‘beter laat dan nooit’ alsnog een recensie. Tijdens wat speurwerk kwam ik na de nodige problemen op de site van deze band terecht, die je het best met een zoekmachine kunt zoeken onder ‘jupiter+lee’. Op de website van Jordan Rudess (Dream Theater) werkt de link naar Jupiter niet en staat de cd vermeld onder projecten, maar zonder een link naar een verkoopadres. Ik heb de cd uiteindelijk besteld via CD Baby en dat lukte prima. Jupiter Lee, de drummer annex uitgever van het magazine Highwire Dazeazine, speelt in diverse bands, zoals Mascaraid, voor wielke bands nog geen naamsbekendheid is weggelegd. Zijn eerste progschijf is, evenals deze, opgenomen met toetsenvirtuoos Jordan Rudess en is getiteld Jupiter Project (1998). Dit schijfje, met een beperkte lengte en matige composities, wordt gered door het fantastische toetsenwerk. Ook dit album is met 36 minuten erg kort, zelfs korter nog dan op de inlay staat vermeld. Op Echo And Art staan negen instrumentale stukjes aangestuurd door zowel elektronische als akoestische percussie en - zoals Jupiter zelf aangeeft - geïnspireerd op Synergy en Emerson, Lake & Palmer. De muziek heeft inderdaad veel van Synergy weg, maar de enorme diversiteit in geluiden die Rudess uit zijn indrukwekkende apparatuur haalt, geeft aan het geheel een forse tik van Rudess Morgenstein mee. Enige vergelijking met Kit & Coco is ook gerechtvaardigd. De thema’s zijn echter niet al te gecompliceerd en drummer Lee is zeker geen Rod Morgenstein! Desondanks is het toetsenwerk van dien aard dat elke rechtgeaarde Rudess-fan deze schijf blind moet aanschaffen, terwijl alle fans van Synergy beslist eens moeten luisteren. Hoogtepunt is het slepende en symfonische Burning Sands. Circle Of Rhytm bevat een flinke knipoog naar Alphaville (Big In Japan).